Impact van gebedsgenezing

Ik ben chronisch ziek en heb daar een bepaalde mate van vrede mee. Wel is mijn leven daardoor heel erg veranderd en ben ik niet meer de persoon die ik was. Daar kan ik wel mee leven, maar heb wel momenten dat ik even verdrietig ben. Opstandig ben ik eigenlijk nooit. Ik heb het er al eens met de dominee over gehad dat ik eigenlijk nooit bid om genezing. Ik bid meer of ik vrede met de situatie mag hebben en of ik het nog kan dragen allemaal. Is het fout van mij dat ik niet om genezing vraag? Ik geloof wel echt dat de Heere het kan.

Nu ben ik helemaal in de war geraakt omdat er in de gemeente een soort van gebedsgenezing is geweest waarin er voor mij gebeden is. De vraag werd me erg onverwacht gesteld of ik wilde dat er voor mij gebeden werd. Dat wilde ik wel graag. Er werd een soort van deur van hoop geopend en ik dacht: stel dat ik genezen word, dan is er een wonder gebeurd en kan ik het iedereen vertellen. Helaas gebeurde er niets. Nu ben ik zo in de war. Was het verkeerd hieraan mee te doen? Degene die het voor me deed was stellig dat de Heere machtig is te genezen. Dat geloof ik ook vast. Maar is het ook Gods wil? Daar worstel ik mee. Ik heb heel sterk het gevoel dat het niet Gods wil is dat ik beter word. Maar wat is gevoel? Moet je daarop afgaan?

Ik moet degene die het gebed voor me deed nog onder ogen komen en ben er gewoon een beetje bang voor. Want de pijn is niet weg. Mijn ziekte is (nog) niet genezen. En hij denkt vast en zeker dat het gebeurt. Hoe kan ik dit weerleggen? Er is van tevoren een stukje uit de Bijbel gelezen dat de bloedvloeiende vrouw het kleed van Jezus aanraakte. Dat was geloof. Alleen Zijn kleed aanraken... is daar dan een heel ritueel voor nodig met gebed en dat was erg dwingend dat gebed. Een soort van afdwingen en uitdrijven van de satan. Ik had er niet echt een goed gevoel bij, maar dat komt denk ik ook omdat het nieuw voor mij was. Heb het nog nooit meegemaakt en het voelde erg onwennig. Achteraf gezien had ik er denk ik beter eerst over na kunnen denken, want het heeft best impact zoiets.

Beste vraagsteller,

Hartelijk dank voor het stellen van je vragen en voor het delen van de verwarring die ontstaan is in je leven. Je stelt je open en kwetsbaar op en dat is goed. Misschien mag ik iets voor je betekenen.

De eerste de vraag die je stelt, luidt: is het fout van mij dat ik niet om genezing vraag? Het is moeilijk voor mij om daar vanaf een afstand op te reageren. Ik ken jou niet en weet ook niet wat je chronische ziekte is. Ik kan me voorstellen dat het je duidelijk geworden is dat de ziekte die je onder je leden hebt, waarschijnlijk niet uit je leven zal verdwijnen. Ik lees dat je daarmee hebt leren leven en dat je er nooit opstandig onder bent, af en toe het er wel moeilijk mee hebt. Ik denk dat je op deze manier je ziekte moedig en gelovig draagt. En ik kan me voorstellen dat daarom in je gebed het accent ligt op het vragen om draagkracht in plaats van om genezing. Als je zelf denkt dat dit het beste is, moet je het zo blijven doen. Ik lees dat de HEERE je gebed verhoort en dat is een bevestiging dat je in Zijn weg gaat.

En dan ben je nu in verwarring gekomen. Iemand heeft indringend en dwingend voor je gebeden en er is nog niets in je leven veranderd. Hoe moet je hiermee omgaan? Het is op zich goed als iemand voor je wil bidden. Dat is zelfs een Bijbelse opdracht (Jak. 5:16). Die broeder had echter wel zijn plaats moeten weten en moeten beseffen dat de HEERE vrij is in het verhoren van onze gebeden. Wij kunnen Hem nergens toe dwingen, alleen onze nood in Zijn handen leggen en aan Hem overgeven wat Hij ermee doet. Zeker, de HEERE is machtig om te genezen, maar het zou kunnen zijn dat Hij voor jou een andere weg heeft uitgekozen. Als je dus met de broeder gaat spreken die voor je gebeden heeft, zul je het met hem moeten hebben over de soevereiniteit en de vrijmacht van God. D.w.z. dat de HEERE volkomen vrij is in wat Hij doet en dat wij Hem niets kunnen afdwingen. Ik denk dat het niet verkeerd is geweest dat je voor je hebt laten bidden, maar jullie moeten nu leren om God God te laten. Dat is best wel moeilijk, maar heerlijk als je het mag leren! 

Of jouw gevoel je het juiste antwoord geeft op de vraag of je ooit beter zult worden, weet ik niet. Ook ons gevoel is door de zonde aangetast, dus ervan uitgaan dat ons gevoel het altijd bij het juiste eind heeft, is niet mogelijk. Aan de andere kant kunnen we weleens iets aanvoelen dat klopt. Wie zal zeggen hoe jouw leven verder zal verlopen? Jouw leven ligt in Gods hand, dat mag jou rust geven!

Ik denk dat jouw pijn waarschijnlijk niets te maken heeft met de satan en dat hij daarom niet uit jou uitgedreven behoeft te worden. Ik weet dat in bepaalde evangelische kringen zó tegen ziekte en pijn wordt aangekeken, maar dat is een onjuiste visie erop. Het heeft ook niet geholpen dat het zo aangepakt is en dat geeft mij de overtuiging dat dit niet aan de orde is. Ik denk dat je dat ook met je voorbidder kunt bespreken. Pijn wordt meestal door wat anders veroorzaakt. Een gesprek met een dokter kan hier misschien ook in helpen. En ben je weleens bij een pijnpoli geweest?

Ik hoop dat de onrust en de verwarring snel zullen afnemen in je leven. Je hebt het al moeilijk genoeg. Wat mij betreft ga je verder op de weg die je nu gaat. In afhankelijkheid van de HEERE zal Hij voor je blijven zorgen en je vrede geven in de situatie van je leven.

Met een hartelijke groet!
Ds. C. J. Droger

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.J. Droger

• Geboortedatum:
  10-01-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Vlaardingen
• Status:
  Actief

152 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven