Vraag
Ik doe de opleiding pedagogisch werker niveau 4 en loop stage op een kinderdagverblijf. Maar ik heb al sinds ik jong ben vaak angsten voor dingen. Ik zie tegen alles wel op, terwijl het vaak geen reëele angsten zijn. Maar ik blijf er tegen opzien. En ik krijg het niet uit m’n hoofd. Ik moet nog tien weken stage lopen, maar elke dag zie ik er tegen op. En het gaat echt niet heel slecht ofzo. Ja, er is wel eens wat, maar dat is overal. Maar in m’n hoofd denk ik dat het wel slecht gaat.
Ik ben ook onzeker op stage want niet elke collega is even aardig. Ik blijf er tegen op zien en dat maakt me zo moe. Ik wil gewoon met plezier erheen gaan. Maar het lukt niet. Ik kan van het weekend niet meer genieten want dan maak ik me druk om de stage. Hoe krijg ik weer meer plezier er in en zie ik niet overal meer tegen op? Ik zie echt overal tegen op. Komt waarschijnlijk ook door een lichte vorm van autisme dat ik heb. Ik hoop dat iemand me kan helpen.
Antwoord
Beste stagiaire,
Een heel simpele methode om je prettiger te voelen is het leren kijken naar fijne, mooie, goede dingen. Als het “niet heel slecht” gaat, zijn er dus ongetwijfeld ook positieve dingen te melden. Schrijf díé aan het eind van de dag op in je dagelijkse verslag of in je agenda. Minstens zes of zeven punten per keer! Je zult zien, dat je na verloop van tijd met meer plezier aan het werk gaat en steeds meer leuke dingen ontdekt.
Dat is een uitdaging... maar ik weet zeker, dat je die wel aan kunt!
Het beste toegewenst,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik lees dat je angsten hebt. Je zegt dat het geen reële angst is. Laatst hoorde ik iemand zeggen dat irrieële angst ooit een keer reële angst is geweest.
Je bent onzeker, zeg je. Zit er bij je angsten ook angst voor afwijzing?
Ik wil graag iets delen.
Elke dag merk ik bij mezelf angst. Irrieële angst. Ik weet dat de Heere mij beschermt en dat Hij zegt dat ik niet bang hoef te zijn. Met m'n hoofd kan ik dat herhalen en zie ik in dat de angst niet nodig is. Mijn lichaam echter reageert sterk op de angst. Het voelt strak van de spanning.
Herken je dat?
Ik heb een gesprek gehad met een psycholoog over patronen van vroeger. Confronterend en leerzaam. Zij raadde me aan om de angst er te laten zijn. We hebben gekeken hoe de angst is ontstaan. Voor mij heel verhelderend.
Momenteel lees ik een boekje van Mirjam vd Vegt "durf te leven". Een aanrader!
Heb je hier iets aan?
Een aantal weken geleden had ik het ook. Ik liep stage en voelde me echt heel slecht 's ochtends vroeg. Gedachtes als: ik kan niks, ik moet ermee stoppen, ik voel me waardeloos. Maar als ik eenmaal bezig was ging het eigenlijk wel. Toen kwam ik ergens tegen dat het aan je bloedsuiker kan liggen. Als die 's ochtends heel laag is kan dit zorgen voor neerslachtigheid. Ik ben begonnen met voor het slapengaan 2 mandarijnen of een banaan te eten, en het gaat nu een stuk beter. Ik heb meer zin in de dag en zie er minder tegenop.
Misschien iets waar je nooit aan hebt gedacht, maar de moeite waard om te proberen!
En ook een andere tip: deel het met een collega die je vertrouwt. Door je kwetsbaar op te stellen geef je jezelf ruimte om 'fouten' te maken. Zij kan je dan misschien ook helpen in situaties die moeilijk zijn.
Is er geen stagebegeleider die je dit kunt vertellen?
Misschien dat je licht autistische probleem toch zwaarder wegen hier dan je vermoedt.
Alles is immers nieuw!
Je weet niet altijd wat er van je verwacht wordt.
Misschien zijn je collega's niet altijd aardig omdat je hints niet oppakt of niet direct ziet wanneer het jouw beurt is om in te grijpen. Je zou ook kunnen vragen wat maakt dat ze niet zo aardig zijn.
Een kinderdagverblijf is vol prikkels. Misschien speelt dat ook parten en is 8 uur bv. te lang.Of zou een dagje minder al wat helpen.
Hard werken is mooi maar niet ten koste van je welzijn.
Wie weet kan je stagebegeleider hierin wat voor je betekenen.
Ik weet natuurlijk niet of het zo is maar het zou zo maar kunnen.
Ik vind het ook heel sneu dat je zelfs niet van het weekend genieten kan.
