Vraag
Ik heb een vriendin die haar vriend op de trouwdag een boudoir fotoshootalbum van haarzelf wil geven. Dit is een fotoshoot in gewaagde lingerie. Ze vroeg mij hierover om mijn mening. Alles in mij schreeuwt dat ze dit niet mag doen, maar ik kan niet uitleggen waarom ze dit niet mag doen. Ik kan de goede woorden hier niet voor vinden. Hoe denken jullie hierover? Is het wel oké, waarom dan wel? Of juist totaal niet en waarom dan niet?
Antwoord
Dag vriendin van de aanstaande bruid,
Bedankt voor je vraag. Ik heb mijn collega Jantine gevraagd mee te denken met een antwoord op je vraag.
Je vriendin vraagt aan jou je mening over een fotoalbum wat ze wil laten maken. Mooi dat ze hier je mening over vraagt. Mogelijk dat ze zelf twijfelt of dit echt een geschikt cadeau is. Wat ik van je begrijp is dat je een onderbouwd en beargumenteerd antwoord wil geven, meer dan dat alles in je schreeuwt dat ze dit beter niet kan doen. Naast je mening zou je dit gevoel wel kunnen delen, bijvoorbeeld in de woorden: “Ik kan de goede woorden niet vinden waarom niet, maar het voelt voor mij als iets wat niet mag.” Je zoekt dus ook naar de goede woorden om uit te kunnen leggen dat dit volgens jou niet mag. Ik kan me dat wel voorstellen. Tegelijkertijd vraag ik me af of het helpend is als je de nadruk legt op wat ‘mag’. Het gevaar ligt daarin dat je veroordelend overkomt, terwijl je waarschijnlijk vooral bewogenheid voor haar ervaart en haar zorg wilt geven.
Of het oké is hangt volgens mij af van haar motivatie, de achterliggende opvattingen en de mogelijke toonzetting die hierdoor gecreëerd wordt.
Ik zou vragen stellen waarom ze denkt dat dit een leuk cadeau is voor haar aanstaande bruidegom. Waarom ze hem een extra cadeau wil geven (ze geeft zichzelf al namelijk)? Of ze hem seksueel tevreden wil stellen? Of hij hier zelf weleens opmerkingen over heeft gemaakt? Enz. Op zichzelf is met erotiek en lust niets mis. Echter wordt deze in Gods Woord altijd binnen de context van een toegewijde liefde geplaatst zoals het huwelijk deze biedt, zoals in Hooglied beschreven. Dat een getrouwde man en vrouw soms een erotische foto van elkaar maken is niet ongewoon of verkeerd. Voorzichtigheid is natuurlijk wel geboden want het kan maar zo zijn dat je de camera verliest of laat slingeren.
Echter is een album als huwelijkscadeau dubieus. Het straalt namelijk iets uit; of dat ze hoopt dat ze hem op die manier kan verleiden en hoopt dat zijn lust enkel op haar georiënteerd zal zijn als alternatief voor het kijken naar andere vrouwen (op straat of online). In dat geval is het een onterende motivatie die de verantwoordelijkheid bij haar man om rein te zijn wegneemt. Het is ook een motivatie uit angst, pijn en afwijzing wat dan al in haar hart aanwezig is. Wanneer dit het geval is kun jij als vriendin hierin mogelijk iets voor haar betekenen. Bijvoorbeeld door haar daar (zonder oordeel) naar te vragen of vanuit een kwetsbare houding iets uit je eigen leven te delen. Welk beeld heeft ze van seksualiteit? Waar is ze bang voor? Waar verlangt ze naar?
Een andere opvatting is die van eenzijdige erotische prikkeling. Namelijk dat haar lichaam vooral ten dienste staat van zijn opwinding (de man) terwijl Paulus de wederkerigheid centraal zet: “onthoud elkaar uw lichaam niet.” De opvatting zou in dit geval dan zijn dat de man vooral niets tekort moet komen op seksueel gebied, ongeacht de veiligheid van de vrouw. De toonzetting van dit album zou de uitstraling kunnen hebben van seksualiteit die vooral op lust gebaseerd en waardoor liefdevolle aanraking, communicatie, het gehele voorspel ondergewaardeerd wordt. De toonzetting kan dus worden dat haar lichaam hem seksueel prikkelt terwijl dit maar een klein onderdeel is van seksualiteit. Het lijkt mij handig om hier in ieder geval bewust van te zijn.
Tot zover wat algemenere argumenten. Tot slot van ons beiden nog een persoonlijke toevoeging.
Jantine: Ik herken de zoektocht naar hoe je in vrijheid én zuiver om kunt gaan met seksualiteit. Je wilt aantrekkelijk zijn voor je man, maar ook vooral dat je als persoon door hem geliefd en gerespecteerd wordt. Dat kan best ingewikkeld zijn en gepaard gaan met teleurstellingen. Onze samenleving presenteert de idee, dat je als vrouw sexy moet zijn om (door een man) gewild en geliefd te worden. Ik denk echter dat je vriendin mogelijk 'haar eigen glazen ingooit' als ze haar huwelijk begint met nadruk op de buitenkant, terwijl ze waarschijnlijk verlangt naar begeerd te worden als compleet persoon. Voor mij is het belangrijk geweest om dat verlangen niet te sussen en geen genoegen te nemen met minder, maar mijn intuïtie serieus te blijven nemen. Die intuïtie zegt vaak wel wanneer het in een huwelijk de juiste tijd is voor een 'showtje' en wanneer (nog) niet.
Wilbert: Het maken van de fotoshoot zelf zou ik persoonlijk eigenlijk nog het bezwaarlijkste vinden omdat een derde (de fotograaf) betrokken is en je vriendin zich dus ‘tentoonstelt’ in pikante kleding aan een andere man/vrouw. Die daarin zelfs adviezen of aansturing zou kunnen geven. Het is dus nooit iets exclusiefs tussen man en vrouw, zo’n fotoshoot. Juist in de start van het huwelijk is seksualiteit teder, kwetsbaar en ontluikend; een heel exclusief proces. Dat kan prima zonder foto’s en ik zie de meerwaarde dus niet zo. Ikzelf als man zou het van mijn aanstaande bruid misschien wel mooi vinden, maar ook ongemakkelijk. Wanneer zou ik ernaar gaan kijken? Zou ik hetzelfde terug moeten geven? En het liefste zou ik het gewoon samen willen beleven. Dus de buitenkant zien én de binnenkant liefhebben.
Groet,
Wilbert Weerd
Dit artikel is beantwoord door
W.E. (Wilbert) Weerd
- Geboortedatum:01-10-1985
- Kerkelijke gezindte:Evangelische Gemeente
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
