Vraag
Ik heb al geruime tijd last van een wat vreemde dwanghandeling, namelijk het tot bloedens toe open krabben van mijn hoofdhuid. Als ik mij rot voel moet ik krabben en dat stopt pas nadat er bloed of wondvocht is gekomen. Het krabben zelf doet op het moment geen zeer, ik krijg er een fijn gevoel van, maar later voel ik me er wel schuldig over. Als de plekken genezen moet ik de korstjes er weer vanaf krabben. Mijn man wordt er erg verdrietig van als hij merkt dat ik weer gekrabd hebt en wil dat ik naar therapie ga hiervoor. Maar bestaat hier een therapie voor? Zelfs met hele kort geknipte nagels krijg ik het nog voor elkaar om plekken te creëren. Ik wil hier zelf ook graag vanaf komen omdat de kapper ook opmerkingen maakt over de vele korsten op mijn hoofd en ik kan niet blijven zeggen dat ik mijn hoofd gestoten heb...
Antwoord
Uit wat je beschrijft maak ik op dat je inderdaad een dwangstoornis hebt, ook wel een obsessief compulsieve stoornis genoemd. Bepaalde handelingen moeten steeds worden verricht, meestal omdat je een gevoel van angst of onrust ervaart, die je met de dwanghandeling neutraliseert. Een dwangstoornis kan zich steeds verder uitbreiden en steeds meer tijd in beslag nemen.
Je schrijft dat je het vooral doet als je je rot voelt. Het lijkt dan effectief om te krabben, maar het is het niet, want je lost er niets mee op. Heb je er wel eens bij stilgestaan waarom je je rot voelt en wat je werkelijke behoefte is op zo’n moment? Het kan al wat ruimte geven om daar eens bij stil te staan en te kijken of je in die behoefte kunt voorzien.
Bijna altijd is er een psychologische behandeling nodig om van een dwangstoornis af te komen, want een dwang kan erg hardnekkig zijn. De meest voorkomende behandeling is cognitieve gedragstherapie, je leert stil te staan bij je gedachten (cognities) en ander gedrag aan te leren. De meeste psychologen kunnen deze behandeling geven, soms ondersteund door een internetbehandeling. Als een dwangstoornis niet voldoende verbeterd met een cognitieve gedragstherapie kunnen medicijnen helpend zijn.
Drs. Joke Ronner
Dit artikel is beantwoord door
drs. J(oke) Ronner-Wattel
- Geboortedatum:26-06-1960
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:-
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Joke Ronner is GZ-Psycholoog
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het heeft wel wat overeenkomst met automutilatie als ik het zo lees..
Op momenten dat je je rot voelt heb je dit voor je gevoel nodig om met je vervelende gevoel om te gaan..
Ik heb mezelf in het verleden om die reden ook beschadigd, zij het op een andere manier, maar ook vanwege het fijne gevoel erna..het hielp me als ik veel spanning had..
Ik heb hier 6 jaar last van gehad en nu ben ik er zo goed als vanaf..
Er zijn zeker therapien voor. Ik heb therapie gehad van een psycholoog die me leerde op een gezonde manier mijn emoties te uitten zonder mezelf te beschadigen..en bovenal gebed heeft mij erg geholpen om te stoppen!
God wil niet dat we ons lichaam schade toebrengen, het is Zijn tempel als het goed is..verschillende keren heeft God me weerhouden door de woorden: Doe uzelf geen kwaad! of door het beeld van Jezus aan het kruis...zou ik dan mezelf pijn en schade toebrengen als Hij alles al heeft volbracht en al onze pijn en moeiten op Zich nam?
Hij kan en wil je hiervan bevrijden! :)
Er moet mij toch wat van het hart.
Ik ken een aantal mensen met een obsessief compulsieve stoornis (geen flauw idee waarom daar zo'n rare naam aan hangt) maar dat is behoorlijk heftig. Daar gaan halve dagen naar de dwang toe of zelfs 24 uur.
Er staat niet bij in het verhaal hoe vaak het gebeurd en hoe groot de plekken zijn. Dat lijkt me wel van invloed.
Ja, nou...ik schrik ervan, van zo'n label.
Ja, je hebt een diagnose nodig voor gratis hulp maar of de vlag de lading dekt?
Als het niet al te ernstig is kan je er misschien ook wel vrede mee hebben. Als het alleen te zien is voor de kapper en je man valt het toch wel mee?
We hebben bijna allemaal wel vreemde gewoontes om van spanning af te komen.
Jeffrey Wijnberg zei eens in een collumn dat als iedereen een diagnose krijgt voor zijn gekte we erachter komen dat vreemd zijn normaal is.
