Man soms erg egoïstisch

Ik heb in mijn huwelijk te maken met een man die soms erg egoïstisch en vooral druk met zijn eigen zaken is en die dan weinig oog heeft voor mijn gevoelens. Als ik daar met hem over in gesprek ga, ontkent hij gewoon of weet hij het zo te brengen dat zijn gedrag gerechtvaardigd is. Ik voel me dan vaak gekwetst en eigenlijk ook ongelukkig. Ik weet dat hij absoluut van me houdt en gaat voor zijn gezin, daarom zit ik ook in een soort innerlijk conflict. Moet ik het accepteren omdat ik weet dat hij het ten diepste niet zo bedoelt allemaal? Moet ik hierin de minste zijn en me er niet tegen verzetten? Maar ergens voel ik dan van binnen dat het over bepaalde grenzen van mij heengaat, en dan denk ik juist dat ik het niet mag accepteren en me ertegen moet blijven verzetten. Ik word er moe van dat ik niet weet waar ik goed aan doe. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? En nogmaals, wederzijdse liefde is er absoluut, daar twijfel ik niet aan!

Beste vraagsteller,

Deze zin kopieer ik even uit uw brief: “Moet ik hierin de minste zijn en me er niet tegen verzetten?” Want dat is uw innerlijke conflict, denk ik. Uw houding tegenover elkaar als huwelijkspartners... meerdere en mindere? Ofwel gelijkwaardig als partners, of een óngelijkwaardige verhouding? Dáár moet u maar eens rustig over nadenken, want dát is de sleutel...
 
Zoals ik al vaker heb geschreven, kunt u uw echtgenoot niet veranderen maar wél uw houding en gedrag ten opzichte van hem. Als u hem vraagt naar zijn ‘bezig zijn’ zal hij vinden, dat hij álles voor u over heeft. Helaas denkt ú daar anders over. En dat mag. Is dan ‘wegcijferen’, de minste willen zijn, de oplossing? Nee, dat denk ik niet. Het is voor u de kunst om uzélf te zijn. “Blijven verzetten” dan? Nee, ook niet. Wat wél helpt is het zoeken naar een andere manier, waarbij u zich beiden goed voelt. 

Het is voor mij wat lastig om slechts via ‘papier’ te communiceren, maar herkenbaar is uw vraag zeer zeker wel. Mannen kijken en denken nu eenmaal anders en kunnen ongewild gevoelens van hun vrouw negeren. Ook uw beider achtergrond kan een rol spelen in de manier waarop u denkt en voelt, waarop uw echtgenoot denkt en voelt!  Misschien geeft het lezen over de verschillende liefdestalen in de boeken van Gary Chapman u al inzicht in uw beider gedrag. Ook “Als sorry niet meer helpt” is een verrassend boek om te lezen.       

Natuurlijk hoeft u niet over uw grenzen te laten gaan, maar vraagt u zich af of u die wel duidelijk genoeg aangeeft! Het maken van heldere en duidelijk afspraken over bepaalde huishoudelijke taken, tijden en gewoonten is al een eerste (goede) stap om gevoelens van waardering en liefde te voelen. Maar ook daarbij geldt: béíden brengen naar voren wat of waarover afspraken gemaakt worden. U bent sámen verantwoordelijk voor uw huwelijk, ieder met eigen gaven en mogelijkheden. Ook met eigen grenzen en beperkingen. Praten met elkaar dus. Niet alleen over denken en handelen (lees: eigen zaken), maar ook over positie (dienen, de minste zijn, een gelijkwaardige partnerrelatie) en grenzen (lees: gevoelens).

Als er wederzijdse liefde is, zoals u schrijft, moet het toch ook lukken om samen in gesprek te gaan. Wellicht is het een idee om uw vraag en mijn reactie te gebruiken als het begin van ‘eye openers’.

Gode bevolen,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1502 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven