Telefoonverslaving

Ik ben een gezonde, hoogopgeleide getrouwde vrouw met vier jonge kinderen. Heel ‘normaal’ zou je zeggen, maar ik heb al jaren een telefoonverslaving waar ik niet mee kan stoppen. Het lukt me gewoon niet. Ik doe niks ‘geks’ ofzo, vooral veel appen, nieuws, dingen opzoeken, kopen etc. Het staat mijn relatie met God in de weg, wat moet ik doen? Ik word er moedeloos van!

Beste vriendin,

Beste vriendin, ik kan natuurlijk wel zeggen: zo gauw mogelijk en radicaal ermee ophouden, maar daar word je natuurlijk niet wijzer van. Toch moet het, in ieder geval moet je telefoongebruik tot normale proporties worden teruggebracht. 

Mag ik eens een paar dingen proberen te zeggen? In de eerste plaats: Het is goed dat je je verslaving zelf onderkent. Je bagatelliseert het niet, het achtervolgt je juist. Dat is al een hele stap, iets wat bij verslaving niet altijd voorkomt.

Maar in de tweede plaats: Zou het je wat kunnen helpen als je eens een aantal dingen op een rijtje zet? Ik denk bijvoorbeeld aan het feit dat je vier jonge kinderen hebt. Ik neem aan dat je een goede moeder voor ze wilt zijn. Je zou jezelf eens kunnen afvragen: Wat voor voorbeeld geef ik aan mijn kinderen? Over een aantal jaren moeten ze waarschijnlijk alle vier een mobieltje hebben (zo gaat dat in onze tijd). Hebben ze dan van mij geleerd hoe ze daar op een goede manier mee omgaan? Of zitten jullie over een aantal jaren alle vijf elk moment met een telefoontje in de hand (je man sla ik even over) en lijkt je dat leuk? Ik ken gezinnen waar zulke dingen voorkomen, maar ik ken ook gezinnen waar duidelijke afspraken zijn gemaakt, zoals: telefoontje alleen gebruiken als het nodig is, en niet als we aan de maaltijd zitten of bezoek hebben en ’s avonds de telefoontjes beneden laten, geen mobieltje mee naar bed, enz. Zou dat van jou dan ook niet moeten gelden en heb je dan het goede voorbeeld gegeven? Stel dat je kinderen later zeggen: mijn moeder zat altijd met haar mobieltje in de hand? Zou je dat leuk vinden?

En je man? Weet hij dat je je telefoongebruik als verslaving ervaart en wat vindt hij daarvan? Hoe gaat hij zelf met zijn mobieltje om? Hebben jullie daar samen afspraken over en zo niet, zou dat niet belangrijk zijn? Jullie zouden elkaar daarin kunnen helpen.  

En je relatie met God? Je schrijft dat je telefoonverslaving je relatie met God in de weg staat. Ik weet niet in hoeverre dat zo is en hoe je dat bedoelt, maar weet je wat ik daarop zou willen zeggen? Probeer daar positief invulling aan te geven zodat je aan je telefoontje niet meer toekomt. Bijvoorbeeld: elke morgen of avond een meditatief (half)uurtje extra Bijbel lezen. Je zou een bijbelboek kunnen kiezen waar je weinig van weet (Job, Ezechiël, Hebreeën, Openbaring) en elke dag een hoofdstuk kunnen lezen met een goede verklaring (of Kanttekeningen) er bij. Het zou wel eens kunnen zijn dat zo’n bijbelboek bijzonder voor je gaat leven en je gedachten daarheen trekken in plaats van naar je telefoontje. In ieder geval zou het je geloofsleven kunnen verdiepen. Het kan natuurlijk ook een goed meditatief boek zijn of een boek uit de kerkgeschiedenis. Je hebt er, begrijp ik, opleiding genoeg voor gehad om daar interesse in te hebben. En: zou het ook niet goed zijn om met jezelf (en eventueel je man) af te spreken elke week één vaste telefoonvrije dag te hebben? Dat zou nog een goede oefening zijn ook. Die dag zou heel goed de zondag kunnen zijn, de dag dat je naar de kerk gaat en die je bijzonder doorbrengt in je gezin, met je man en kinderen. Hoe meer je dag in ieder geval gevuld is met andere zinvolle dingen, hoe minder je telefoontje zal trekken.

Hoe komt het overigens dat je zo dikwijls appt, nieuws wilt weten, dingen opzoekt, wilt kopen, e.d.? Ben je nieuwsgierig, weet je graag alles, ben je perfectionistisch, wil je bij anderen niet achterblijven, voor anderen niet onderdoen? Als dat het geval is, probeer dat dan te relativeren en wat gemakkelijker met zulke karaktertrekken om te gaan en ze tegen te gaan. Je schrijft dat je gemakkelijk verleid wordt om dingen te kopen. Zou het niet goed zijn een lijstje te maken van wat je echt nodig hebt en je daaraan te houden? Ik denk aan het onlangs verschenen boek van Gera van de Berg: “Op orde” (ondertitel: minimaliseren in het gezin; uitg. Boekencentrum), waarin een heel aantal dingen aan de orde komt om eenvoudig te leven, wat vooral in onze tijd nuttig en belangrijk is. Het lezen van dat boek zou je van veel waardoor jij in beslag genomen wordt kunnen afhelpen.

Het zijn maar een paar opmerkingen, waarvan ik hoop dat die je wat kunnen helpen. Je zult, beste vriendin, ‘de strijd’ zelf moeten aangaan en strakke discipline in je leefpatroon moeten zien aan te brengen. En: je zult het, maar dat weet je zelf wel, allemaal moeten doen met Gods hulp. Dagelijks in je gebed vragen of de Heere je wijsheid en kracht wil geven om de dag zinvol en verantwoord door te brengen. Soms zul je het gevoel hebben dat je het verloren hebt. Niet opgeven dan, maar opnieuw beginnen. Soms zal het twee weken goed gaan, dan één dag fout. Niet moedeloos worden, maar óp naar drie of vier weken goed, enz. Moeilijk? Dat geldt voor veel dingen in het leven. Maar denk steeds aan je relatie met God, aan je gezin en aan het voorbeeld voor je kinderen.

Ik hoop, beste vriendin, dat ik je wat geholpen heb. Van harte sterkte en zegen erbij.

Ds. H. Veldhuizen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Veldhuizen

• Geboortedatum:
  02-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wapenveld
• Status:
  Inactief

244 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven