Vraag
Waar ik ook op solliciteer, of het nou een echte baan is of vrijwilligerswerk, ze moeten mij niet! Ik heb een tijd lang in een depressie gezeten, maar dat is nu ruimschoots over. Waarom blijven zulke dingen mensen zo bij? Waarom krijg je juist onder kerkmensen geen kansen meer?
Antwoord
Beste...,
In de vraag die je stelt, beluister ik heel veel emotie. Daar kunnen natuurlijk heel veel redenen voor zijn. Voor mij is dat lastig om te overzien, zoals je misschien wel begrijpt. Maar het is natuurlijk zo dat jij de werkelijkheid ervaart zoals jij die beschrijft. Toch wil ik daar wel iets over zeggen.
Laat ik eerst een onderscheid mogen maken tussen verschillende aspecten van de werkelijkheid. Er kan namelijk een groot verschil zijn tussen de feitelijke en de beleefde werkelijkheid. In dit geval: feit is dat je geen werk hebt en dat sollicitaties op niets uitlopen. Je beleving is dat mensen je niet (meer) moeten en dat je geen nieuwe kansen meer krijgt. Maar is dat feitelijk ook zo? Vul jij dat voor andere mensen in, of is dat ook hun werkelijke boodschap aan jouw adres geweest? Is het echt hun beleefde werkelijkheid dat jij niet goed genoeg bent, of is dat een invulling (beleving) van jouzelf?
Natuurlijk kan ik mij heel goed voorstellen dat je graag aan het werk wilt nu het weer beter met je gaat, maar weet je ook de feitelijke oorzaak waarom dat niet lukt tot nu toe? Is het voor jou mogelijk om daarin eerlijk naar anderen en jezelf te kijken, zonder dat al heel erg emotioneel in te vullen, zowel voor jezelf als voor anderen? Ben je het gesprek aangegaan over waarom je als kandidaat niet geschikt zou zijn voor een functie of voor een werkplek als vrijwilliger? Zo’n gesprek kan helpend zijn, ook al is het niet altijd leuk om aan te horen waarom je in de ogen van anderen niet geschikt zou zijn in voorkomende gevallen.
Je voelt je nu heel erg afgewezen en kansloos en als ik je woorden goed lees, verwijt je dat anderen. Je lijkt er zelf anders over te denken. Jouw beleving is dat anderen je geen nieuwe kans gunnen terwijl jij denkt er zelf klaar voor te zijn, maar de vraag is natuurlijk of dat ook echt zo is.
Daarom twee tips voor je:
1. Benader de mensen die jou (volgens jou) afschrijven en vraag hen om feitelijke gegevens waarom zij een vervulling van een vacature door jou vooralsnog niet zien gebeuren én vraag hen om tips hoe je verder moet gaan, om adviezen waarmee zij je van dienst kunnen zijn.
2. Kies voor een constructieve opstelling. Probeer anderen niet te zien als mensen die het bij voorbaat niet zien zitten met jou, maar bedenk voor jezelf hoe jij betekenisvol en van waarde in het leven kunt staan. Dus probeer te bedenken waar jij initiatieven kunt nemen. Hoe laat jij je omgeving zien dat je wat te bieden hebt, dat je van toegevoegde waarde bent, enzovoort. Maak dingen, onderneem van alles, bied diensten aan en wat al niet meer. Zorg ervoor dat mensen graag in je nabijheid verkeren omdat er zo’n positieve invloed van je uitgaat, verras mensen met initiatieven en probeer glans aan je leven te geven. Een redelijk bekende tekst in de Bijbel zegt het zo: sta op en schitter! Daarmee bedoel ik niet dat jij mensen moet verblinden met jouw heerlijkheid, maar stel ik je de vraag hoe jij als spiegel kunt functioneren die Gods licht en Zijn heerlijkheid opvangt om vervolgens deze te weerspiegelen in de verbanden waarin God je plaatst en ten aanzien van de mensen die jij mag ontmoeten in dit leven. Dat betekent niet eerst naar anderen kijken en naar hen wijzen of je met hen vergelijken, maar jezelf de vraag voorhouden hoe jij de levensopgave mag volbrengen die God ook voor jou heeft. Oftewel: probeer je leven ook met geestelijke ogen te beschouwen. Er is in deze wereld dringend behoefte aan mensen die goed doen en die Jezus opdracht om licht en zout te willen zijn in hun omgeving serieus nemen. En weet je wat zo mooi is: het gezegde is écht waar: wie goed doet, goed ontmoet! Dat wens ik je van harte toe!
Drs. Els J. van Dijk
Dit artikel is beantwoord door
drs. E.J. (Els) van Dijk
- Geboortedatum:28-01-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Klagen, bijvoorbeeld, zal vrij snel leiden tot een afwijzing. Of te persoonlijke dingen delen. Ook geloofszaken bespreken kan dat effect hebben. Je kunt best tussen neus en lippen door vermelden dat je christelijk bent, maar de HR-persoon moet natuurlijk niet het idee krijgen dat je in de kantine mensen gaat lopen proberen te bekeren of dat je conflicten gaat veroorzaken met de moslim-collega's. Het is vaak het eerste wat ik verwijder als ik een CV van een christen reviseer.
Verder wil je je natuurlijk goed voorbereiden en zorgen dat je wat vragen klaar hebt. Het maakt niet uit wat. Als de interviewer vraagt: "Heb je zelf nog vragen", zorg dan dat je ten minste IETS hebt. Dat laat zien dat je écht geïnteresseerd bent.
Misschien helemaal overbodig... maar als je depressie ruimschoots over is, hoef je die zeker niet meer te vermelden in een gesprek.
Verder ligt er, of je dat nu wilt of niet, een stigma op psychische klachten. Een groot gevaar van stigma is dat je dit op jezelf betrekt en dit uit gaat stralen. Wat mensen ook zeggen over mensen met psychische klachten, jij kent jezelf en weet wat je waard bent! En als je dat niet weet, vraag het eens aan de mensen in je omgeving. Is spannend om te doen (vind ik) maar rechtstreeks aan mensen om je heen vragen: waar ben ik goed in? Wat vind je leuk aan mij? e.d. kan heel helpend zijn!
Veel succes!
Hoewel er mooie suggesties bij zitten wordt er flink voorbijgegaan aan de pijn van de vraagsteller.
Statistieken wijzen uit dat het gevoel van deze persoon waarschijnlijk niet uit de lucht komen vallen.
In de antwoorden lees ik alleen, in de ondertoon, vooroordeel. Behalve bij vanilia
Deze persoon zal waarschijnlijk het verkeerd aanvoelen. Zal waarschijnlijk niet een expert zijn in solliciteren. Zal waarschijnlijk niet assertief genoeg zijn. Etc.
Ik lees geen vraag om een baan maar ontsteltenis over afwijzing, vooroordeel,zelfs door geloofsgenoten.
Daar ligt een schuld bij ons en niet direct een noodzaak tot verandering bij deze persoon.
Overigens is het maar zeer de vraag of je een eerlijk antwoord krijgt als je direct vraagt naar de reden van afwijzing. Daar zijn niet veel mensen goed in.
Dus ik zou zeggen;
Wat erg voor je!
@Vraagsteller: verwacht niet teveel van kerkmensen, wees daar realistisch in. Zoals Vanille terecht zegt, vertel niet dat je in een depressie hebt gezeten. Dat is nl geen relevante informatie. Het gaat over het nu. En of jij graag wilt werken en of je geschikt bent voor die baan.
Netwerken. Vertel zoveel mogelijk mensen dat je werk zoekt. Als je gebruik maakt van de sociale media, vermeld het ook daar.
Soms krijg je dan een aanbod voor een tijdelijke baan (zoals mijn zoon dat ook kreeg, het was onder zijn niveau, maar hij was voor 6 maanden zinvol bezig en dat gaf hem een enorme boost in zelfvertrouwen).
Ik weet niet of je een uitkering krijgt, maar je kunt via die instantie vaak een begeleider krijgen voor een paar maanden, die je feed back geeft.
Succes! En laat even weten of het gelukt is.
