Onbegrijpelijke moeder

C. M. Chr. Rots - de Weger / 3 reacties

20-07-2017, 08:25

Vraag

Hoe kan het dat een moeder meer met zichzelf bezig is dan met de behoeften en gevoelens van het kind? Ik kan het echt niet begrijpen. Toen ik puber was, werd ik enorm gepest op school en ik moest ook bij mijn oma slapen omdat dit gezellig voor haar was, want zij was weduwe geworden (we gingen naast haar wonen). Later ging ik studeren en kreeg ik het zelf erg moeilijk: ik was niet klaar voor de maatschappij en niet weerbaar. Ik belde dan naar huis uit de zusterflat en zocht steun, maar weer was mijn moeder niet thuis voor mij.

Nu ben ik net zelf moeder geworden en ik denk er nu vaak over na omdat ik het echt niet begrijp want ik denk dan: het is toch heerlijk als je je als moeder er voor je kind kunt zijn? Nog steeds is er ook nu als volwassenen geen wederkerigheid in ons contact. Als het gaat om behoeften en gevoelens in het contact tellen alleen die van haar. Ze schrijft dan bijvoorbeeld een brief aan mij en er is niet één vraag over hoe het met mij is. Nog steeds voel ik geen enkele ruimte voor mijzelf bij haar. Hoe kan dit? Ik kan het maar niet begrijpen.

Pas was ik bij een buurvrouw en zij is al 80 jaar. Haar dochter had een burn out gehad en zij lag naast haar op een bedje om haar te steunen. Dit heb ik nooit gekend. Als ik ziek was zat mijn moeder niet op de rand van mijn bed en nooit een arm om mij heen als ik verdrietig was. Ik kan nu ik zelf moeder ben dit echt niet begrijpen. Waar kan dit aan liggen dat mijn moeder mij dit niet bood?

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Beste vraagsteller,

Je schrijft in het kort een heel verhaal over de verhouding met je moeder. Ja joh, daarin kun je erg teleurgesteld zijn. En begrijpen kun je haar ook niet. Dat is verdrietig, maar niet zomaar te veranderen. Wie weet wat jouw moeder allemaal in haar leven te verwerken heeft gekregen... Nee, ik hoef niets goed te praten, maar de ene moeder is de andere niet. Niet alle moeders zijn in staat om hun liefde te geven op de manier die de dochter verwacht. 

Als ik het goed lees is dit, denk ik, de kern van je vraag: jij víndt dat je iets mag verwachten, terwijl je wéét dat niet gaat gebeuren. Ga vooral níét vergelijken met al die andere geweldige moeders, die het natuurlijk allemaal veel beter doen. Het levert je allemaal per definitie teleurstelling op. Die, als je het koestert, gemakkelijk kan leiden tot verbittering en zelfs wrok. Níét doen dus! Je mag er verdriet om hebben, natuurlijk. Maar besef dat het over jóúw gevoelens gaat, jóúw gedachten en jóúw verwachtingen!

Nu jij zelf moeder bent geworden loop je over van liefdevolle en zorgende moedergevoelens. Dat is jouw manier. Prima. Richt je daar op, lees er over en geef je kind(eren) alle liefde die jíj in je hebt. Dat dit héél anders zal zijn dan vroeger bij jou thuis is heel fijn voor je gezin. En bedenk daarbij dat je het verleden niet over kunt doen en dat jij jouw eigen moeder niet kunt veranderen. Het is al heel veel als je met haar in gesprek kunt komen, maar ik lees in je brief, dat ook dat moeizaam is. Waar je wél zelf aan kunt werken is van jóúw kant liefde geven. Niet alleen aan jouw nágeslacht, maar ook aan je vóórgeslacht. En dan bedoel ik onvoorwaardelijke liefde, want als jij iets terugverwacht ga je opnieuw teleurgesteld raken! Niet met anderen vergelijken dus, maar je moeder leren waarderen om wie zij wél voor je is, mét al haar tekortkomingen en gebreken. 

Alle goeds toegewenst,
Marijke Rots

C. M. Chr. Rots - de Weger

C. M. Chr. Rots - de Weger

  • Geboortedatum:
    18-02-1947
  • Kerkelijke gezindte:
    Christelijk Gereformeerd
  • Woon/standplaats:
    Aalten
  • Status:
    Actief
  • Bijzonderheden:

    Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af. Lees hier het jubileuminterview.

    Bekijk ook:

Tags in dit artikel:

moeder
3 reacties
sydneylover
20-07-2017 / 23:11
In aanvulling op het opnieuw prachtige antwoord van mw. Rots:

Ik herken bepaalde lijnen bij de relatie van mijn vrouw met (wijlen) mijn schoonmoeder. Het was ook iemand die erg op zichzelf gericht was, het allemaal niet zo kwaad bedoelde maar uiteindelijk er niet voor haar kinderen was als het echt nodig was.

Dat was een van de dingen die haar aan mijn moeder opvielen toen wij een relatie kregen omdat ik juist wel uit een warm nest kom.
Veel last heeft mijn vrouw er niet van gehad, haar jongere zus veel meer trouwens. Mijn vrouw is van nature erg zelfstandig en onafhankelijk en ik vermoed dat dat deels ook komt uit de relatie met haar moeder.
En wat we ook ervaren hebben is dat toen mijn schoonmoeder overleed daar natuurlijk veel verdriet van was, maar dat het leven (met ons gezin) vrij snel zijn loop nam en dat het gemis eigenlijk niet zo groot was. Wel bij vlagen (want de relatie was nadrukkelijk niet slecht!), maar het was naar ons idee een gevolg dat de band tussen haar en haar moeder nooit echt hecht is geweest.

Misschien heeft de vraagsteller er iets aan. Koester geen verdriet van wat er nooit is geweest, maar focus op wat je wél hebt met je eigen gezin! En maak niet dezelfde fouten :-)..
AHHK76
20-07-2017 / 23:34
Lieve vraagstelster,
Wat een pijnlijk gemis ervaar je in je leven... Fijn dat je er zelf wel wilt en kunt zijn voor jouw kind!
Ik denk dat het zo kan zijn dat moeders er niet kunnen zijn voor hun kinderen door iets wat ze zelf gemist hebben en/of wat in hun karakter zit of door omstandigheden. Door de mensen van de generaties voor ons werd er vaak ook minder gepraat. In gezinnen wist men daardoor ook niet goed wat een ander voelde en hoe daar ruimte voor en meeleven met elkaar kon zijn.
Mijn ouders hebben altijd veel zorgen gehad vanwege gezondheid e.d. Dat ik daar rekening mee hield en dat alles goed liep, was belangrijk. Als ik deed wat van mij verwacht werd, dan was het goed. Hoe ik me voelde was minder belangrijk. Ik heb vaak het gevoel (gehad) dat mijn gevoel er niet mocht zijn of niet belangrijk was.
Mijn schoonmoeder vindt het ook moeilijk om emotioneel beschikbaar te zijn. Ze vind het heel moeilijk om open met haar kinderen te praten, gevoel te uiten en op gevoelens te reageren. Ze zegt zelf ook over bepaalde dingen: Dat kan ik niet.
Zelf ben ik na de geboorte van mijn eerste kindje ook een poosje depressief geweest. Dit kwam omdat ik lichamelijk niet in orde was en omdat ik terug ging denken aan de relatie van mij met mijn ouders.
Als je hulp nodig hebt om alles beter een plekje te geven om verder te kunnen, schroom dan niet om je aan te melden bij een hulpverlener. Ik heb zelf veel hulp nodig gehad voor deze dingen...
Probeer zelf open te zijn naar je man en kinderen toe en vertel ze dat je van ze houdt, als je dat kunt. Ik hoop dat je veel wederliefde van hen zult ontvangen. Sterkte met alles!
CorsdeKort
22-07-2017 / 21:11
Vervelend dat dit zo gelopen is.

Dat kan meerdere oorzaken hebben. Wellicht dat je moeder hier iets mist. Dat kan komen omdat ze zelf een afwijking heeft als narcisme (https://nl.wikipedia.org/wiki/Narcisme) of omdat ze zelf zonder liefde is opgegroeid.

Het is in elk geval niet goed. In sommige gevallen kun je dit zelfs kindermishandeling noemen.
http://www.nji.nl/nl/Download-NJi/Publicatie-NJi/Emotionele-en-pedagogische-verwaarlozing.pdf
en
https://www.lbbo.nl/userdata/nieuwsbrief-bbd/2014-september/4-vormen-verwaarlozing-OKTB.pdf

Het kan ook zijn dat ze die “taal” niet spreekt en anders over liefde geven denkt dan als jij. Een supergoed artikel hierover lees je hier: http://liefdestalen.nl/

Je kunt proberen dit met haar aan te kaarten door naar haar eigen jeugd te vragen en wat ze van jouw opvoeding vond. Vertel anders van die buurvrouw en dat je die zo lief en warm vind en gooi zo een balletje op. Probeer daarbij niet bitter te worden maar bid voor haar en deze zaak en laat de liefde regeren in je doen.

Tot slot: je kunt jaren met iets worstelen. Het kan ook goed zijn de zaken te benoemen, duidelijk uit te spreken en er dan een streep onder te zetten, dit te laten voor het is en verder te gaan.

In elk geval zul je hiervan geleerd hebben en (later) je kinderen anders behandelen.

Sterkte!

Terug in de tijd

Op mijn werk zijn mijn collega’s heel enthousiast over de Tour de France. Onwillekeurig leef ik daar in mee. Ik ben christelijk en daar niet mee opgevoed. Is het verkeerd daarin mee te leven?
Geen reacties
19-07-2019
Een vraag die mij de laatste tijd bezig houdt. Soms heb ik het idee dat er binnen reformatorische kringen erg veel nadruk wordt gelegd op persoonlijk heil. Zoals vergeving van zonden, het weten dat je...
1 reactie
19-07-2013
Moet je meerderjarig zijn om peetouder te kunnen worden? Zijn er andere regels waar een peetouder aan moet voldoen?
Geen reacties
19-07-2003
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering