De bekeerde moordenaar en het ongelovige lieve vrouwtje

Ik heb een vraag over naar de hemel gaan en over de opstanding uit de dood. Wij gaan ervan uit dat wanneer je in God gelooft, Jezus Christus als Zijn Zoon en onze Verlosser aanneemt en wanneer je bekeerd bent, dat je in de hemel komt en dat je op de dag des oordeels zult opstaan uit de dood. Ik heb met een lieve vriendin die niet gelovig is veel mooie gesprekken. Haar niet gelovig-zijn is voor mij geen enkele belemmering en mijn gelovig-zijn is voor haar evenzo geen enkele belemmering in onze vriendschap. Sterker nog, we vullen elkaar mooi aan. Zij laat mij zien dat wanneer je niet gelovig bent, dat niet gelijk staat voor een leven op de brede weg en zij ziet aan mij hoe troostend het kan zijn om te geloven. We kunnen prachtige gesprekken voeren over het leven, de zin van ons bestaan en het geloof. We hebben respect voor elkaars standpunt. En onze standpunten wijken niet zoveel af. Haar morele kompas komt nauw overeen met de ‘leefregels’ van mijn kerk.

Toch is er een onderwerp wat terug blijft komen in onze gesprekken. We komen er maar niet uit. Stel je nu toch eens voor dat een lieve moeder haar kind verliest door een verschrikkelijk misdrijf. Ze is verschrikkelijk verdrietig, niet gelovig, maar ze houdt zich eigenlijk wel aan bijna alle van de Tien Geboden, gewoon omdat ze als goed mens leeft. En ondanks haar niet-geloven komen de meeste van de Tien Geboden overeen met haar moreel kompas. De misdadiger die haar kind verkracht en vermoord heeft, komt tijdens zijn gevangenisstraf met het geloof in aanraking en verandert in een gelovig mens. Dat is prachtig natuurlijk. En wij mogen niet oordelen, want de mens is te nietig, maar waarom zou de -weliswaar bekeerde- moordenaar dan wel naar de hemel mogen en op de dag des oordeels opstaan uit de dood en de moeder die een goed leven heeft geleid, maar niet tot geloof is gekomen, niet? Dan wordt er door mensen uit onze kringen vaak gezegd dat de ongelovigen niet geloven in de hemel, dus voor hen is niks verloren. Maar God kijkt toch naar de mens? Eigenlijk lijkt het haast wel dat wanneer je alle verschrikkelijke dingen doet die God verboden heeft, niet zo erg zijn wanneer je maar berouw toont over je zonden en je je bekeert. Ik snap dat niet! Het voelt zo onrechtvaardig dat mijn lieve vriendin nooit in de hemel komt, terwijl zij ontegenzeggelijk een goed mens is en zo’n misdadiger wel, enkel omdat hij tot geloof is gekomen. Want het is lang niet zo dat slechte daden enkel door ongelovigen gepleegd worden. Ik denk dat er heus diepgelovige en Godvrezende misdadigers bestaan. Hoe die met zichzelf en God in het reine komen weet ik niet. Is het dan toch waar, alles weten is alles vergeven?

Beste vragensteller,

Heel hartelijk dank voor je uitgebreide vraag! Je raakt in je vraag een thema aan met een moeilijkheid die ik begrijp. Als ik je goed samenvat komt het hierop neer: hoe kan het dat mensen die keurig netjes leven hoewel ze niet christelijk zijn, verloren gaan, terwijl iemand zoals de moordenaar aan het kruis die heel z’n leven lang gezondigd heeft, behouden kan zijn. Ik heb een tijdje over je vraag nagedacht. 

Hoewel dit misschien oneerlijk lijkt, is het belangrijk je vragen te toetsen aan de Bijbel. Op deze vraag reikt het Woord van de Heere verschillende handvatten aan, waar ik er drie van wil benoemen:

1. Hoe krijg je deel aan de Heere Jezus Christus? Of, anders geformuleerd: hoe ontkom ik aan de toorn van de Heere? Lukt dat door de wet van de Heere te houden? Zijn we er dan? Of werkt de Heere op een andere manier? De apostel Johannes schrijft: “en het bloed van Jezus Christus, Zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde” (1 Johannes 1:7b). Dus alleen Zijn bloed reinigt van de zonde. Met de werken van de wet komen we er niet. Het is enkel en alleen uit genade. Als zondaar redden we het dus niet met het houden van de wet van de Heere. Alleen het bloed van de Heere Jezus en het geloof in Hem redden ons en maken ons zalig.

2. Dat brengt bij het tweede: het doen van goede werken. Iemand die niet in de Heere gelooft, maar wel goede werken doet, kan die niet zalig worden? Het kan toch zo zijn dat iemand die de Heere dient en liefheeft minder goede werken laat zien dan iemand die niet gelooft? Nu hebben we het dus over de thematiek van de goede werken. Goede werken zijn pas goede werken wanneer iemand gelooft. Goede werken zijn vruchten van het geloof. Iemand die niet gelooft, kan moreel goede dingen doen. Maar dat zijn geen goede werken in de zin van het Woord van de Heere. Goede werken zijn namelijk pas goede werken als we die doen uit dankbaarheid voor God de Heere. Voor wat Hij gedaan heeft in ons leven, namelijk het schenken van het geloof. Bovendien, zo houdt onze Heidelberger Catechismus het op grond van het Woord van de Heere ons voor, zijn zelfs de beste werken van de gelovigen met zonde bevlekt. Wij kunnen met onze goede werken niet voor de Heere bestaan, ook niet wanneer we in Hem geloven. Je kent dat lied waarschijnlijk wel: “Eens was ik een vreemdeling...” Daarin staat de zinsnede: “daar werd al mijn deugd (= al mijn goede werken onder andere) een wegwerpelijk kleed.”

3. Het gevaar ligt op de loer dat wij barmhartiger willen zijn dan de Heere. Wij vinden het al snel onbarmhartig dat die moordenaar gered wordt en die niet-christen die veel netter leeft, niet. Daarin gaan we dan wel voorbij aan de rechtvaardigheid van de Heere. En die kunnen en mogen we niet tegen elkaar uitspelen. De rechtvaardigheid van de Heere eist genoegdoening voor de zonde. Of door ons zelf, of door Zijn Zoon Jezus Christus. Het geloof in Hem maakt onderscheid. En dan kan het onbarmhartig lijken, dat is het niet. Onbarmhartig en onrechtvaardig is: wanneer God de Heere mensen die niet geloven ongestraft laat.

Nu naar de kern van je vraag: Stel je nu toch eens voor dat een lieve moeder haar kind verliest door een verschrikkelijk misdrijf. Ze is verschrikkelijk verdrietig, niet gelovig, maar ze houdt zich eigenlijk wel aan bijna alle van de Tien Geboden, gewoon omdat ze als goed mens leeft. En ondanks haar niet-geloven komen de meeste van de Tien Geboden overeen met haar moreel kompas. De misdadiger die haar kind verkracht en vermoord heeft, komt tijdens zijn gevangenisstraf met het geloof in aanraking en verandert in een gelovig mens. Dat is prachtig natuurlijk. En wij mogen niet oordelen, want de mens is te nietig, maar waarom zou de -weliswaar bekeerde- moordenaar dan wel naar de hemel mogen en op de dag des oordeels opstaan uit de dood en de moeder die een goed leven heeft geleid, maar niet tot geloof is gekomen, niet?

Je geeft zelf al een antwoord: als mensen niet geloven in de hemel, maakt het niet uit dat ze daar niet heen gaan. Daar ben ik het niet helemaal mee eens, omdat heel veel mensen toch wel in een hemel geloven. Maar dat terzijde. Hoe diep aangrijpend is het leed dat jij onder woorden brengt. Hoe moeilijk het ook is, toch blijft staan wat het Woord van de Heere zegt: alleen het geloof in Jezus Christus redt ons. Bovendien, ten diepste doen we onze goede werken zonder de Heere niet tot Zijn eer, maar alleen om er zelf beter van te worden. De Heere gebiedt ons allemaal te leven tot Zijn eer. En wanneer we stipt naar Zijn geboden leven, zover als dat in onze macht ligt, zonder in Hem te geloven, leven we tot oneer van Hem. En zijn we uiteindelijk geen haar beter dan die verkrachter en moordenaar. Lees Romeinen 3:9-21 er maar op na. Hoe het hart eruitziet van ons van nature.

Ik hoop dat ik je op deze manier heb kunnen helpen. Mocht dat niet zo zijn, dan hoor ik het graag.

Tot slot wens ik jou en je vriendin van harte toe: om voor het eerst of opnieuw je te mogen toe te vertrouwen aan deze lieve Zaligmaker. Want alleen dan ben je zalig. 

Kand. drs. W. F. ‘t Hart

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. F. 't Hart

• Geboortedatum:
  16-08-1990
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Zwartebroek-Terschuur-Voorthuizen
• Status:
  Actief

30 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven