Vraag
Er is een zaak rond geloven die ik niet begrijp. “Niets zal ons scheiden van de liefde van Christus.” Maar toch is het zo dat mensen kunnen afvallen en de Bijbel daar ook voorbeelden van laat zien, zoals Demas en meer. Maar hoe kan dat? Weet je dus nooit zeker of je geloof ‘echt’ is? De geloofsleer zegt dat ware gelovigen niet kunnen afvallen. Maar zul je dat dus in dit leven niet zeker weten? Is er daarom de oproep tot volharding; de wedloop, waar Paulus over schrijft? Het “in Mij blijven”? Ik vind dat een grote zaak!
In mijn gemeente zijn best wat ouderen die vrij ‘rustig’ lijken te geloven. Het leeft ook niet echt, in mijn ogen dan, maar ze komen altijd aan het Heilig Avondmaal. Ik weet niet wat er zich afspeelt verder. Kan het dus zijn dat zij denken God te kennen, dit misschien ook echt doen, maar toch afvallen doordat ze ‘slapend’ zijn? Kun je werkelijk afvallen van het geloof? In mijn kindertijd klonk het vaak in de preken dat als je bekeerd bent, dat je echt nooit meer verworpen kunt worden of verloren kunt gaan. Nu is verwerping wat anders dan afvallen, maar toch leefde dat beeld heel sterk bij mij en bij anderen. “Eenmaal bekeerd is voor altijd veilig.” Zoiets. Hoe is het echt?
Antwoord
Soortgelijke vragen kun je vinden onder de tag 'geloofsafval' met daarin o.a. deze antwoorden:
www.refoweb.nl/vragenrubriek/15132/heil-verzondigen/
www.refoweb.nl/vragenrubriek/6230/
www.refoweb.nl/vragenrubriek/15180/afval-der-heiligen/
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
