Vraag
Mijn ouders (allebei niet-gelovig) willen na een 28-jarige huwelijk gaan scheiden. Ik spreek wel over mijn ouders, maar het gaat vooral om mijn moeder. Ze zegt dat het gevoel weg is en dat ze niet meer van mijn vader houdt. We (mijn vader, ik en mijn zusje) dachten dat dit een tijdelijke opwelling was, want op haar gevoel was soms al moeilijk een pijl te trekken, omdat ze manisch-depressief is. Nu is ze 52 jaar en een tijdje gestopt met haar antidepressiva en denkt dat het nu nog het juiste moment is om haar weg naar geluk te zoeken. Dit wil ze dus doen door te scheiden van mijn vader. Mijn vader is daarnaast ook chronisch ziek (hij heeft MS) en is afhankelijk van anderen. Ik woon inmiddels op mezelf en mijn zusje zal op korte termijn ook het ouderlijk huis verlaten. Net zoals mijn ouders en mijn zusje heb ik er ook veel verdriet van, maar ben ik ook erg boos dat mijn moeder zo egoïstisch is en mijn vader op deze manier wil gaan verlaten. Inmiddels heeft ze ook al verschillende contacten met andere mannen en een optie op een ander huis. Ik heb erg veel moeite om dit alles haar te vergeven. Ik weet dat het niet aan mij is om te oordelen en hoor ik vergevingsgezind te zijn. Ik wil, indien ze de scheiding doorzet, eigenlijk helemaal geen contact meer met haar, maar wat zegt de Bijbel hierover? Wat zegt God eigenlijk over het contact verbreken met je moeder? Eigenlijk wilde ik de hoop niet opgeven. Ik hoopte oprecht dat God werk zou verrichten in de harten van mijn ouders, maar ze blijven allebei erg koppig. Ik zou hier graag meer over willen bidden, maar ik heb eigenlijk geen idee wat ik moet zeggen. Ik hoor graag of iemand mij kan helpen.
Antwoord
Beste vragensteller,
Wat een verdrietige situatie die zich afspeelt in jouw ouderlijk huis. Het is goed voor te stellen dat je als kind, ook al ben je het huis uit, daaraan lijdt. Het zijn toch de ouders uit wie je geboren bent en die jou hebben grootgebracht, en je zou het zo graag anders zien, maar... De situatie is nu zodanig geworden dat jij, indien jouw moeder de scheiding doorzet, eigenlijk helemaal geen contact meer met haar wil. De pijn van binnen kan zo hevig zijn dat deze gedachte bij jou opkomt. Ik vind het heel mooi om te lezen dat je niet jouw eigen gedachten het laatste woord geeft, maar dat God, het Woord van God, het laatste woord hierin moet hebben.
Wat zegt God in Zijn Woord eigenlijk over het contact verbreken met jouw moeder? Ik kom geen concrete voorbeelden tegen in de Bijbel, die (vanuit de door jou geschetste situatie) spreken over het verbreken van het contact. Toch wil ik jou enkele gedachten weergeven.
Het is en blijft jouw moeder, hoe dat de situatie thuis zich ook zal ontwikkelen. God heeft jou uit haar geboren doen worden. Je blijft haar kind, dat kan nooit ongedaan gemaakt worden, ook al zou het contact met haar verbroken worden. Er kan (een groot) verschil van mening zijn over haar handelswijze, en als de scheiding zich doorzet zal dat ook voor jouw vader heel wat zijn, wat ongetwijfeld ook z'n uitwerking zal hebben naar jou toe, want je gunt jouw vader dat niet, maar het contact verbreken? Je spreekt over je ouders, zo schrijf je, maar is het ook mogelijk om mét jouw ouders, mét jouw moeder te spreken?
Je schrijft: eigenlijk wilde ik de hoop niet opgeven. Geef de hoop maar nooit op. Als gelovige mag/moet je toch hoop houden op God, dat Hij bij machte is om de thuissituatie te veranderen ten goede, op Zijn almacht dat Hij ook jouw moeder in deze op andere gedachten kan brengen. En natuurlijk mag je jouw boosheid ook aan haar kenbaar maken, jouw mening in deze geven, jouw moeite uiten, jouw pijn en verdriet, maar gooi de deur niet in het slot. Zolang God de deur niet in het slot gooit moet jij het ook maar niet doen. Ondanks wie wij zijn van onszelf, ondanks wat wij gedaan hebben, heeft God nog nooit het contact met ons verbroken. Blijf haar als jouw moeder zien, als mens door God geschapen, die het ook zo nodig heeft om te komen tot het geloof dat mag zien op de verzoening in Jezus Christus. Ook daar mag je nu al van getuigen, alsook haar wijzen op God, Die ook in al haar omstandigheden kan en wil geven wat nodig is.
Je zou met betrekking tot de situatie er meer over willen bidden, maar je hebt eigenlijk geen idee wat je zeggen moet. Vertel God maar gewoon wat er in jouw hart opkomt, wat jou bezig houdt. Bidt om krachtdadige werking door de Heilige Geest in het hart van jouw ouders met betrekking tot hun tijdelijk en geestelijk welzijn. Draag ze maar voortdurend op aan de troon van Gods genade. Bidt dat het contact met jouw moeder zodanig zal zijn/worden dat er geen wrok of haat zal ontstaan, maar dat liefde en bewogenheid zal blijven.
Hoe moeilijk kan het soms zijn om woorden te vinden, maar spreek dan de dichter maar na in psalm 5:1 (berijmd): “Neem HEER', mijn bange klacht ter ore! Zie, als 't aan woorden mij ontbreekt, wat d' overdenking in mij spreekt.”
Ik wens je heel veel wijsheid en sterkte toe,
Ds. P. C. van Keulen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.C. van Keulen
- Geboortedatum:17-06-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Bodegraven
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
