Vraag
Al langere tijd loop ik rond met de vraag naar de zin van het leven. Mijn leven bestaat uit gebroken idealen. Een kapot huwelijk, een vrouw die vreemdgegaan is, kinderen die me niet meer willen zien, een baan waar ik ontslagen ben en een kerk waar mensen me argwanend aankijken. Voor mijn gevoel is mijn leven zinloos hier op aarde. Ik vraag of God mijn leven zinvol wil maken, maar er gebeurt niks. De hemel lijkt gesloten. Soms heb ik gedachten aan zelfmoord, maar de angst voor het oordeel houdt me tegen. Wat moet ik doen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Het is heel erg heftig wat je hebt meegemaakt. In enkele zinnen geef je aan dat er de laatste jaren een lawine van ellende over je heen is gekomen, waardoor je moeilijk nog zin aan het leven kan geven. Het zou wel erg pretentieus zijn als ik zou menen in een paar zinnen een pasklaar antwoord te hebben met het oog op jou situatie. Wanneer je zoveel tegenslagen tegelijk te verwerken krijgt, zijn er geen pasklare antwoorden.
Ooit las ik ergens dat het geloof net voldoende antwoord geeft om het met de vragen te kunnen uithouden. Ik hoop dat je door mijn overwegingen daar iets dichterbij mag komen. Misschien mag het je een klein beetje op weg helpen en je gedachten wat ombuigen. Ik wil je in ieder geval dringend adviseren om iemand in vertrouwen te nemen om je worsteling mee te delen. Ik hoop dat je iemand hebt in je omgeving bij wie je verhaal veilig is en die echt naar je wil luisteren. Als je me vraagt wat je moet doen, zou ik je dus allereerst willen adviseren iemand te zoeken die je pastoraal kan begeleiden: je predikant of een wijze ouderling zou veel voor je kunnen betekenen.
Alles lijkt tegen je te zijn als je let op de omstandigheden. Het kan inderdaad soms door heel diepe dalen gaan. Eén van de allerbekendste Psalmen (Ps. 23) zegt dat het bij tijden in ons leven kan gaan door het dal van de doodschaduwen. Het is een dal waarin de Psalmdichter geen hand meer voor de ogen ziet, ook de Herder ziet hij niet meer. Je zult er wellicht iets van herkennen in je eigen leven. De Psalmdichter hoort alleen nog het tikken van de staf. David leidt daaruit af: de Herder is er wel ook al zie ik Hem niet: Gij zijt met mij (vers 4). Wij mogen vandaag dat tikken van die staf vernemen in de woorden van de Schrift. Daar lees ik van Hem -de Heere Jezus Christus- Die Zichzelf ooit de goede Herder noemde en die werkelijk het aller donkerste dal is ingegaan, het dal van de Godverlatenheid, opdat er voor ons in het donkerste dal uitzicht zou blijven. Dankzij Hem mogen wij er in het donkerste dal aan vast mogen houden: Gij zijt met mij. Geen dal zo donker, geen put zo diep of Hij weet me er gezelschap te houden. Hoe diep het ook gaan kan in een mensenleven; veel dieper dan ik ging Hij. Hoe diep het ook gaat: Hij is altijd onder mij om me op te vangen.
Je hoeft dus echt niet altijd naar boven te kijken om God te ontmoeten. Je mag ook naar beneden kijken. Daar kom je Hem verrassend genoeg ook weer tegen. Daarom kan David in een andere Psalm ook zeggen dat hij waar hij ook gaat, God altijd weer tegen komt (Ps. 139). Dat Hij overal weet vast te houden. Geen afgrond zo diep of Hij kan bij ons en weet ons te redden. Zijn hand is nooit te kort om bij me te kunnen. Zelfs uit de afgrond van zonde en schuld weet Hij te redden (Ps. 130). Als je dan de meest sombere Psalm leest uit het Psalmboek (Ps. 88) waarin het echt aardedonker is, blijft de dichter ondanks het feit dat Hij er niks van ervaart God de God van zijn heil noemen (vers 1) Daarom is het ook voor jou hoewel je er op moment weinig tot niets van ziet, toch niet hopeloos.
God is en blijft de levende God voor wie er altijd redden aan is. De Bijbel geeft daar zoveel voorbeelden van. Juist om te ontdekken hoe moeilijk een mens het kan hebben en wat de Heere daarin voor je wezen wil, raad ik je dringend aan om juist nu voor jezelf veel in de Psalmen te lezen waar de rauwheid van het leven het volle pond krijgt. Zoveel Psalmen zijn in de nood geboren en laten vaak op indrukkende wijze zien dat God toch echt groter is dan alle nood. Psalmisten houden daar tegen de klippen op aan vast. Vandaar wil ik je ook dringend adviseren het Psalmboek ter hand te nemen en je daardoor in je gedachten te laten voeden. Het kan een medicijn zijn tegen de begrijpelijke somberheid.
In je vraag geef je aan nauwelijks nog een lichtpuntje te zien, ja het lijkt er eerder op dat alle lichten gedoofd zijn. Als ik je levensgeschiedenis wat op me in laat werken, kan ik daar uiteraard goed inkomen. Maar mag ik je dan toch wijzen op het kruis van de Heere Jezus Christus. Hij is niet boven ons lijden gebleven maar er helemaal in kopje ondergegaan. In de gekruisigde komen we in aanraking met weergaloze liefde. Liefde die betoond wordt niet omdat wij zo lief zijn, maar eenvoudig daarom omdat de Heere lief wil hebben. Een liefde die uitgaat naar zondaren. Indringend schrijft de apostel van de liefde: hierin is de liefde niet dat wij God hebben liefgehad, maar dat Hij ons heeft liefgehad en Zijn Zoon gegeven tot een verzoening van onze zonde ( 1 Joh. 4:10). Als dat geen licht is in de duisternis.
Als jij je afvraagt of er nog iemand is die om je geeft, kan ik niet beter doen dan je naar het kruis verwijzen. God is in Zijn geven zover gegaan dat Hij voor onze zaligheid Zijn eigen Kind wilde prijsgeven en Hij had er maar één. Hoe onuitsprekelijk lief heeft de Heere zondaren dat Hij zover gaat. In Zijn Zoon is Hij ook naar jou op zoek. In Zijn Zoon laat Hij zien dat Hij ook om jou geeft en ook jou het allerbeste gunt. Het mag dan geen oplossing zijn voor al je problemen, het is wel het echt verlossende woord voor jouw leven. Bij alle vragen die je wellicht hebt, kun je ziende op het kruis aan één ding zeker niet meer twijfelen namelijk dat de Heere echt om je geeft.
Wat alle tegenslagen in jouw leven ook betekenen, ze betekenen niet dat God je niet zou moeten. Het kruis laat juist het tegendeel zien. Als je nergens meer houvast vindt, mag je in Hem houvast vinden. Nee, dit is geen goedkope troost, het is de enige troost door Jezus duur betaald met zijn eigen bloed. Dat kruis vermag ook licht te verspreiden in jou duisternis. Zo opent zich een weg en niet zomaar een weg, de weg naar de levende God, de weg naar de troon van de genade waar hulp te verkrijgen is (Hebr. 4:14-16). Hulp van nota bene een almachtig God. Hij wijst wolken spoor en baan, Hij weet ook wegen te vinden waarlangs jouw voet kan gaan.
Misschien mag ik er nog een laatste overweging aan toevoegen. Volgens de Bijbel is het hoogste geluk niet gelegen in succesvol zijn, het hebben van een droomhuwelijk of trots kunnen zijn op een succesvolle carrière. In onze wereld wordt dat wel voor het summum gehouden maar dat is een groot misverstand. Het hoogste geluk -of zo je wilt de zin van het leven- is gelegen in het kennen van onze God in het aangezicht van Jezus Christus. Ook al ben je helemaal niet succesvol, zit alles tegen en wordt alles je uit handen geslagen zoals jou is overkomen, dan is je leven echt nog niet zinloos maar uitermate waardevol. Habakuk vond toch nog reden tot vreugde toen hem alles ontnomen was (Hab. 3:17v) Paulus en Silas zongen in de gevangenis (Hand. 16) terwijl hij geketend was en zijn rug openlag vanwege de geselslagen (Hand. 16:25).
Nee, zover hoef jij echt niet te zijn. Maar het laat wel zien dat het leven de moeite waard blijft ook als het pijn doet. Nu kun je voor dit lijden weglopen zoals in kwade ogenblikken door je wel eens gedacht wordt. Maar dat is de weg niet. De Bijbel roept ons juist op om het in lijden en moeite uit te houden, te volharden, vol te houden. Daarbij zegt de Schrift ons genade toe die genoeg is om het in de meest helse omstandigheden vol te kunnen houden (2 Kor 12:9). Niet alleen maar angst voor het oordeel dient je ervan te weerhouden iets onherroepelijks te doen – dan is het alleen maar angst voor God die je drijft. God heeft niet alleen een oordeel voor je. God heeft genade voor je. Daarom zeg ik je en je zult wel begrijpen waarom: kijk eens achter je en je zult ontdekken dat er een God achter je staat die je Zijn onverdiende liefde biedt en die door het donkerste dal een weg weet te banen.
Natuurlijk heb je veel vragen, maar berg die vragen in de grootheid van God zoals Job daartoe werd opgeroepen. Israël stond voor de Rode Zee en zag geen weg. Hun harten zaten ook boordevol vragen, maar toen klonk het verlossende woord: De Heere zal voor u strijden en gij zult stil zijn (Ex. 14:14) En wat deed God? Hij schiep een weg waar in het geheel geen weg was, nota bene dwars door de zee. Die God leeft nog en die God wil ook de jouwe zijn! Van harte hoop ik dat bovenstaande overwegingen je wat verder mogen helpen. Ik zal in mijn gebeden aan je denken en vertrouw erop dat ook andere bezoekers van Refoweb dat willen doen!
Ds. H. Peet
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Peet
- Geboortedatum:15-01-1964
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Sliedrecht (Eben-Haëzer)
- Status:Actief
