Vraag
Ik zit met een dilemma. Mijn vriend wil heilig en rein leven voor God, maar op zwakke momenten kijkt hij soms filmpjes of foto's van borsten/billen. Gelukkig bezoekt hij geen pornosites meer, maar zulke filmpjes etc. zijn natuurlijk niet minder slecht. Nu is het zo dat hij het lastig vindt om het aan mij te vertellen wanneer hij gefaald heeft, mede omdat ik dan vaak aan mijzelf ga twijfelen en teleurgesteld ben in hem. Nu heb ik steeds de neiging om zijn geschiedenis te checken, om hem vervolgens er mee te confronteren (wel op een goede manier, al is dit vaak moeilijk). Ik wil hem op deze manier helpen, al voelt het niet oké. Ik weet dat ik hem vrijheid en eigen verantwoordelijkheid moet geven. Maar als ik het niet af en toe check, dan vertelt hij het ook niet. Ik wil ook zijn zwakke momenten weten, zodat we het samen bij God mogen brengen. Hoe moeten we hier mee omgaan? Waar ligt de grens van controleren en hem verantwoordelijkheid geven? Hoe kan ik hem hierin helpen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Drie vragen stelt u aan het eind van uw brief. Alleen de middelste ga ik beantwoorden. Vervolgens kunt u zelf beslissen over de eerste “hoe om te gaan met” en de laatste “hem helpen.”
Waar ligt de grens dus. Van hem controleren en van hem verantwoordelijkheid geven. Het wordt een antwoord dat waarschijnlijk nogal confronterend is. Toch zeg ik dat dát het is, wat mij betreft.
1. Hem controleren: waarom zou u? U hoeft niet zijn politieagent te zijn, of zijn leidinggevende, of zijn moeder! Als uw vriend heilig en rein wil leven moet hij gewoon stoppen met bepaalde filmpjes kijken. Doet hij dat niet, of blijft hij stiekem toch kijken, vraag uzelf dan af of u met deze vriend het leven verder wil gaan of blijven delen. Vertrouwen is nodig in een liefdesrelatie, geen controle op gedrag. Want dat leidt tot wantrouwen, teleurstelling, verdriet.
2. Hem verantwoordelijkheid geven: pardon? Hij is geen kind meer, toch? Uw vriend hééft verantwoordelijkheid. Zeker. Maar dat is niet afhankelijk van hoeveel ú hem geeft! U hoeft hem niet op te voeden!
Vervolgens nog dit: Ja, ik weet dat niets vanzelf verandert. Maar ú kunt uw vriend niet veranderen. Dat kan hij alleen zélf. En daar zijn zijn wíl en zijn zelfbeheersing bij nodig. Níét uw checken of het confronteren. U kunt dus kiezen uit ‘loslaten’ en hem vertouwen op zijn woord na gemaakte afspraken óf blijven wantrouwen en u ongelukkig voelen. Dat is uw werkelijke dilemma: ú moet een keuze maken.
Ik citeer een paar regels: “Nu is het zo dat hij het lastig vindt om het aan mij te vertellen wanneer hij gefaald heeft.” Nou, dat kan ik me indenken. Vertellen als je iets gedaan hebt wat in andermans ogen niet mag is áltijd lastig. Voor grote mensen net zo goed als voor kleine kinderen. Maar dat laat ik even staan omdat ik verder wil naar de rest van de zin: “mede omdat ik dan vaak aan mijzelf ga twijfelen en teleurgesteld ben in hem.”
Die teleurstelling snap ik: wees er echter op bedacht dat dit gemakkelijk kan leiden tot verbittering en zelfs wrok als u aan uzelf gaat twijfelen alsof ú de oorzaak bent van zíjn gedrag. Met andere woorden: wat is er aan de hand met ú? Waar komt die twijfel vandaan? Uw opmerking lijkt te zeggen: “hoe kan hij míj dit aandoen, ík die zoveel voor hem overheb”? Het lijkt erop, dat u zich niet náást hem plaatst, maar bóven hem. Begrijpt u, wat ik bedoel te zeggen? Denk er eens rustig over na en vraag uzelf dan af wáár u staat en wát u wilt!
Uw vriend weet wel wat hij wil. Namelijk “rein en heilig leven voor God.” Dat is een loffelijk streven, waarbij hij soms -helaas- terugvalt in bepaalde zonden (...maar gelukkig al niet zo erg meer als dat het was, toch?). In Christus is er vergeving voor diegene die berouw toont en om vergeving vraagt in een persoonlijk gebed tot God. Dat heet bekering en men kan er een leven lang mee worstelen, omdat zonde niet vanzelf overgaat (als ik dat even zo mag zeggen).
Nu u nog: bepaal uw houding tegenover uw vriend en bespreek allerlei zaken op een niveau die gelijkwaardigheid uitstraalt tussen twee volwassen mensen. Van beiden vraagt het inzet, omdat beiden verantwoordelijkheid dragen voor éigen gedrag. Voor beiden vraagt het verootmoediging en na persoonlijk gebed misschien ook gezamenlijk gebed.
Ik wens jullie het allerbeste toe,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat betreft het loskomen van de zonden moet je beseffen dat je in Christus een nieuwe schepping bent, je verzegeld bent met de Heilige Geest en zelfs, zoals Paulus in Korinthe schreef in het kader van hoererij, je lichaam is een tempel van de Heilige Geest.
Het heilig en rein voor God leven is niet een opdracht, maar dat ís je nieuwe leven, je nieuwe ik. Je bént heilig en daarom leef je heilig. Wat onheilig, onrein en onzuiver is hoort dus niet meer bij je, maar moet afsterven, daar moet je van bevrijd worden (Galaten 5:1).
Ik zou het dan ook daarin zoeken, in bevrijding. O.a. Wilkin van de Kamp, maar ook Prof. Paul hebben zich hier mee bezig gehouden. Zoek eens op internet op wat je van hen kunt leren.
Wie vindt het nu niet lastig om te bekennen dat je weer in zwakheid gevallen bent.
Als de ene volwassene de ander moet gaan controleren, is het geen evenwichtige relatie meer.
De vriend kan het beter tegenover de Heere belijden en vragen of Hij hem wil helpen in de strijd tegen die zonde.
David had er ook weet van, hij beleed:
Gedenk niet der zonden mijner jonkheid, noch mijner overtredingen; gedenk mijner naar Uw goedertierenheid, om Uwer goedheid wil, o HEERE! Psalm 25:7.
Johannes 14:13 En wat u ook zult vragen in Mijn Naam, dat zal Ik doen, opdat de Vader in de Zoon verheerlijkt zal worden.
Het is een vragen in Jezus Naam om bevrijding, én een vertrouwen dat God het geeft.
Ik begrijp je worsteling wel, daarom hier een paar sites, die jou/jullie mogelijk kunnen helpen:
www.kostbaarvaatwerk.nl
www.vrijvanporno.nl
www.dichterbijherstel.nl
www.relatie-herstel.nl
Ik wens je het allerbeste toe!
Misschien is dit boek iets voor je vriend: https://www.gideonboeken.nl/het-gevecht-van-iedere-man (en ook voor jou goed om te lezen om zo te ontdekken hoe mannen in elkaar zitten en waar ze mee worstelen)
Ik vind de hele toonzetting; u hoeft hem niet op te voeden etc... allemaal waar, maar niet prettig geformuleerd. Het is toch wel de bedoeling van het huwelijk elkaar tot een hand een voet zijn en soms is de een wat wijzer en soms de ander. Je mag elkaar heus wel eens een beetje corrigeren/bijsturen. Mijn man zou het niet accepteren als ik hem ga opvoeden (ik ook niet trouwens, daar zijn we veel te eigenwijs voor) maar soms hebben we wel wat bijsturing nodig. In deze situatie kan het ook juist heel goed zijn als je van elkaar weet dat je de geschiedenis van een computer bekijkt. Het 4 ogen principe, daar zijn ook allerlei programma's voor die je het in ieder geval moeilijker maken om weer in deze zonde te vallen. Praten en bidden samen! Sterkte vragenstelster!
