Geen seks meer

Ik ben een getrouwde vrouw van 35. Alleen mis ik veel in onze relatie. Mijn man en ik hebben al bijna drie jaar geen seks meer. Voorheen hadden we ook niet zo heel veel seks en vond m'n man het fijn om oraal bevredigd te worden. Eigenlijk stond alles in het teken van zijn genot. Als ik er wel eens op aanstuurde dat ik ook mijn gevoelens heb dan hadden we wel eens seks, alleen kwam het ook vaak voor dat mijn man geen erectie kreeg. Ik vond dit heel erg, net of hij er minder van genoot dan als alles alleen om hem draaide. Ook zoekt mijn man geen toenadering. Alleen in het bijzijn van anderen kan hij erg close zijn. Het lijkt dan net of hij dan ‘durft’. In het begin voelde ik me altijd erg blij als hij zo deed maar zodra de anderen erg zijn is er van dat gedrag weinig meer over. Voor de buitenwereld lijken we een heel close stel, maar in werkelijkheid is er weinig warmte. Ik voel me daarom erg eenzaam. Steeds vaker valt het me op. Ik weet niet wat ik moet doen. Erover praten durf ik niet meer.

Beste vragenstelster,

Het missen van (seksuele) intimiteit kan een verborgen lijden en eenzame pijn zijn. Verdrietig om dit zo te lezen en heel goed/knap dat je deze vraag stelt. Ik lees dat je niet alleen de seksuele intimiteit mist in jullie huwelijk, maar ook openheid, veiligheid, wederkerigheid en warmte. Extra vervelend als dit voor de buitenwereld wel geportretteerd wordt maar vooral voor de bühne is. Misschien dat je hierin meegaat omdat je hunkert naar kruimeltjes aandacht van je man. Zijn terughoudendheid en initiatiefloosheid heeft iets met jou gedaan. Het heeft je waarschijnlijk pijn gedaan, onzeker gemaakt, misschien ook boos en verontwaardigd. Mogelijk dat je deze gevoelens wegstopt en probeert redelijk te blijven. Waarschijnlijk ben je erg over je eigen (seksuele) grenzen gegaan in de hoop dat dit jullie seksleven zou verbeteren en je man meer oog voor jou zou krijgen. Met andere woorden: “als ik geef en blijf geven, ontvang ik na verloop van tijd misschien wel iets terug.” Dit blijkt niet het geval. Misschien heb je gedacht dat jij niet mooi, seksueel bevredigend was en heb je daar iets aan geprobeerd te doen. Totdat je koos om het onderwerp even te laten rusten en af te wachtten of je man actie zou ondernemen. Nu, na drie jaar, is dat dus niet het geval. 

Ik vraag mij eerlijk gezegd af wat er met je man aan de hand is. Hij wil wel oraal bevredigd worden en toen jij erop aandrong ook wel penetreren, maar heeft geen echte aandacht voor jou. Het is best wel mogelijk dat er een verstoring in zijn seksuele en emotionele ontwikkeling is geweest. Bijvoorbeeld door verwaarlozing in zijn jeugd of seksueel misbruik. Een sociale angst en onzekerheid die hij verbloemt en compenseert (wat de reden zou kunnen zijn van het sociaal aangepaste gedrag als er andere mensen bij zijn) of iets van een vorm van autisme. Mogelijk dat pornografie of homoseksualiteit ook een rol spelen in dit gedrag. Het is namelijk geen natuurlijk gedrag om vooral gericht te zijn op orale seks en de coïtus te vermijden. Hij heeft hierin een probleem en houdt iets voor je geheim.

Nu ben ik benieuwd naar de reden achter je laatste zin: “erover praten durf ik niet meer.” Je hebt er dus over gepraat maar de manier waarop dit gesprek ging heeft je bang gemaakt. Dit terwijl erover praten belangrijk is, maar in een gesprek over echt dichterbij elkaar komen lukt niet altijd. Mijn tip aan jou is: ga staan voor jezelf, wees onbevreesd en doe wat je het liefste zou doen als angst je niet tegen zou houden. Je man heeft tot nu toe de regie gevoerd en kon zijn gang gaan, jij hebt jezelf waarschijnlijk weggecijferd en als je erover sprak geprobeerd naar een oplossing te zoeken. Laat de oplossing los, laat jouw verantwoordelijkheid over de situatie los en neem alleen de verantwoordelijkheid voor jezelf. Deel met je man wat jij echt voelt, je boosheid, frustratie en eenzaamheid en laat je niet intimideren door hem. Wees eerlijk! Hij moet voelen dat wat hij doet niet is wat een echte man zou moeten doen. In Bijbels perspectief onthoudt hij jou zijn lichaam terwijl zijn lichaam van jou is. Natuurlijk niet om dit op te eisen maar als besef dat het toevertrouwen van de regie aan elkaar in veiligheid een openheid en kwetsbaarheid geeft die je niet uit de weg mag gaan. Hij zal moeten gaan delen wat er nu echt aan de hand is met hem en moeten doorkrijgen dat hij niet zo met je kan blijven omgaan. Als je dat nog niet durft, neem een goede vriendin in vertrouwen. Huil je verdriet eruit. Vraag advies en laat je troosten, onderschat niet hoeveel pijn en verdriet deze situatie doet. 

Jouw gemis en spanningen rond jullie situatie kent waarschijnlijk al een langere geschiedenis, je hebt misschien ook een vorming meegekregen van geven, zorgen, conflicten vermijden, enz. Dat kan een manier van leven zijn die je nu in de weg zit en de situatie voort kan laten duren. Vraag jezelf eens af waarom je de eenzijdigheid hebt geaccepteerd? Wilde je hem echt oraal bevredigingen of had je andere redenen om dit te doen? Als je hier antwoord op weet kom je mogelijk bij je echte motieven uit. Als je motieven zijn geweest dat jij je man als degene zag die al jouw geluk en vervulling zou zijn en dat jij, als je jezelf voor hem zou wegcijferen, geliefd zou zijn, wil ik je een hoop meegeven die het huwelijk overstijgt. Petrus schrijft in zijn brief dat wat van waarde is voor God niet de aantrekkingskracht van je uiterlijk en lichaam is, “maar uw sieraad moet zijn de verborgen mens van het hart, met het onvergankelijke sieraad van een zachtmoedige en stille geest, die kostbaar is voor God.” Natuurlijk is seksuele aantrekkingskracht enorm belangrijk tussen man en vrouw, maar je echte waarde hangt samen met de kostbaarheid die je voor God hebt. Juist als je erg alleen bent in je huwelijk.

Warme groet,
Wilbert Weerd

Dit artikel is beantwoord door

W.E. (Wilbert) Weerd

• Geboortedatum:
  01-10-1985
• Kerkelijke gezindte:
  Evangelische Gemeente
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

70 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven