Vraag
Aan een dominee uit de rechterflank van de PKN. Wij zitten heel ons leven al in een Gereformeerde Bondsgemeente waar helaas de laatste jaren ontwikkelingen gaande zijn waar wij niet achter staan. Onze gemeente was vroeger te bestempelen als ‘rechts’, met een schriftuurlijk-bevindelijke prediking. Helaas is het de laatste jaren bergafwaarts gegaan. Sinds een aantal jaren wordt in onze gemeente de HSV gelezen. Een enkele dominee gebruikt soms een Bijbelvertaling die nog verder afstaat van de grondtaal. Ook zingen we nu al meer dan vijf jaar gezangen en tegenwoordig bij bepaalde dominees zelfs opwekking.
De prediking die vanouds te bestempelen was als evenwichtig, is tegenwoordig helaas eenzijdig. Sinds we namelijk gezangen zingen en een andere Bijbelvertaling lezen, komen de dominees uit de rechterhoek niet meer. Daardoor missen we de boodschap dat een mens van nature zondig is en onderworpen aan de drievoudige dood en dat er een wonder in ons leven moet gebeuren. Het gros van de dominees die bij ons komt, spreekt nogal simpel over geloof en bekering en er wordt erg de nadruk gelegd op het geloven. De onmogelijkheid van geloven van onze kant wordt veelal verzwegen.
Wij hebben het hier erg moeilijk mee. Aan de ene kant voelen we ons verbonden aan de gemeente, we kerken hier ons hele leven al en hebben zo onze vrienden en kennissen hier. Aan de andere kant missen we zoveel in de prediking en merken we zo weinig Godsvrucht in onze gemeente, al gaat bijna iedereen aan het avondmaal (ook daar hebben we onze zorgen over). We hebben verschillende keren onze zorgen met de mannenbroeders uit de kerkenraad gedeeld op huisbezoek. Helaas krijgen we telkens weer als reactie dat we mee moeten gaan met de tijd en dat de dominees die bij ons komen preken ook wel laten horen dat bekering Godswerk is, maar dat er meer dan vroeger de nadruk wordt gelegd op ‘geloven’. Hier zijn wij het echter niet mee eens. Het is naar onze mening gewoon eenzijdig. Kunnen wij een advies krijgen hoe we hiermee moeten omgaan?
Antwoord
Een advies is nog zo eenvoudig niet. De breedte van de problematiek is niet eenvoudig en ook niet onbekend. Bovenal is het smartelijk. En wellicht het meest voor hen die hier niet aan lijden.
Er werken een aantal mechanismen op elkaar in die elkaar versterken en het vervreemdingseffect veroorzaken. Een schriftuurlijk-bevindelijke prediking draagt een bepaald stempel. Eén Naam, twee wegen, drie stukken. Het geeft ook de plaats aan waar God een mens hebben wil. Als een bedelaar aan de troon van Zijn genade. Want juist in de spanning van zonde en genade wordt ons uit de Schrift aangewezen dat het een eenzijdig Gods werk is. De zonde ligt bij ons en de genade wordt door God geschonken. Daarmee komen wij altijd aan de voet van het kruis om te zien op de Christus die het al volbracht heeft.
Deze prediking kan in een gemeente wegebben en buiten beeld geraken. Een andersoortige prediking geeft een andersoortige liturgie. Kunnen we er vanuit gaan dat kerkenraad en gemeente een weg gaan waarbij oor en hart te luisteren gelegd worden bij het Woord Gods?
Het antwoord op deze vraag reikt ver. Ik denk dat het goed is om hier positief op te antwoorden en wel om twee redenen. Het is anders wel een heel basaal oordeel over de gemeente en het leven van de hoorders. Maar het is ook aangrijpend voor de mens, die zich verheft boven. Want wie heeft ons tot rechter aangesteld?
Om bij het laatste te beginnen. In de vraagstelling hoor ik een zekere verwijdering, een losmaken van de gemeente. Een innerlijke vervreemding. Dit is altijd heel verdrietig. De dingen die opgemerkt worden, worden met verdriet en zorg gedeeld. Maar ik heb de indruk het leven in het midden van de gemeente is ingewisseld voor een wat afstandelijk staan erin. Termen als bergafwaarts en eenzijdig geven aan dat er verwijdering is opgetreden. En dat is de eerste stap van loskomen van de gemeente. Want in de gemeente zijn geen toeschouwers, enkel deelnemers. Het Woord Gods gaat uit tot allen.
Dit loskomen, hoe begrijpelijk ook gezien de ernst van de zaak, is enkel verlies. Je zet jezelf in een stand waarin je oordeelt. Maar niet over jezelf maar over anderen en de gemeente. Wat brengt zo’n weg van vervreemding? Het gevaar is verre van denkbeeldig dat de gang naar een andere gemeente ook soortgelijke zorgen brengt, omdat je nu eenmaal kritisch ingesteld bent geraakt en het nergens volmaakt is. Dwalen kan verdwalen worden. Daarom is de verbondenheid aan de eigen gemeente met alle plussen en minnen te verkiezen.
Dit geldt met name voor het geestelijke leven. Wij worden door de HEERE onder het Woord gesteld en niet daarboven. Wij worden in de gemeente aan elkaar geschonken en niet tot elkaar veroordeeld. Dit biedt alle ruimte om een goed woord van de HEERE te spreken. Dit kan over de prediking. Dit kan met de mensen uit de gemeente. Dit kan op huisbezoek met de mannenbroeders. Wanneer het Woord in het hart leeft, dan komt er altijd wel gelegenheid om over het Woord te spreken. Dan niet in de aanvallende zin van “ik heb gemist dat” en “hoe is dit nu mogelijk”, maar in de vreze van Gods naam. Dan mag u een door God geschonken baken zijn waar mensen komen rusten om te horen van het volbrachte werk van Christus aan een zondaar geschonken. Dan is er een teer leven dat niet alleen uzelf, maar ook de gemeente ten goede komt. En in dat spoor zal dan ook de prediking zich verdiepen.
Kortom, we kunnen insteken op het gemis en dan zal het tekort het hart vullen. We kunnen ook insteken op wat de HEERE schenkt en dan zullen wij altijd redenen vinden om van Hem te getuigen dat Hij een goed en een goeddoend God is.
Ds. W. van Weelden
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. van Weelden
- Geboortedatum:13-11-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Oud-Alblas
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De brieven van de apostelen, maar ook de woorden van Jezus, zijn veel eenvoudiger dan wat wij er vaak van maken. Na de reformatie zijn de complexe theorieën de kerken weer binnengeslopen die er met de reformatie uit zijn geknikkerd. Alsof God zich in onze complexe structuren laat proppen.
Wat Lecram zegt: probeer eens out-of-the-box te denken is maar een beperkte oplossing. Als vroeger je hart werd verklaard in de prediking en nu niet meer is het simpelweg het werk van de Heilige Geest die in de prediking gemist wordt.
Er zijn predikanten en kandidaten die een prediking brengen naar (!!) de mens.
Ach de Heere moge nog opstaan op ons arme vaderland.
Maar ook persoonlijk, ook ondergetekende.
En onbegrijpelijk, tóch blijft U. U wijkt niet van de kerk met bloed gekocht. Wij verlaten de kerk, breken ermee, en scheiden ons ervan af en maken ons vrij. Maar... U blijft. Van niet één van al die kerken (waar wij in de loop der eeuwen zijn uitgegaan) durven we beweren dat U daar niet meer in werkt. Wij zijn weggegaan, maar... U bent gebleven.
O Heilige Geest, leer ons wat trouw aan Uw kerk betekent - en... wat we in ieder geval nóóit mogen doen. En geef ons genade om in ons kerksplintertje tenminste iets te beleven van de hoge ramen en open deuren van Uw wereldwijde Una Sancta"
(ds. Gabe van Duinen)
Dat klopt, Maar dat is heel wat anders.
Ik bedoel in het algemeen.
Niet specifiek een kerkelijke gemeente.
Want door namen of plaatsen te noemen gaat wel heel ver.
Misschien een idee om de ene keer alleen mensen met een even postcode toe te laten aan het Avondmaal en de andere keer de mensen met een oneven postcode.
T'is maar een idee...
Overigens kan ik me helemaal niet vinden in de reacties over dat dit in de Gereformeerde Gemeente en de HHK kerk ook gebeurd. Ik hoor behoorlijk wat verschillende dominees, maar het enige verschil wat ik heb gehoord is meer de nadruk op evangelie. Aangezien dat heel Bijbels is, kan ik daar alleen maar blij mee zijn. Als het maar wel God is die werkt in een mens en niet de mens zelf. Wat is een 'ruime predikant' vraag ik mij af. Ik vind de Bijbel namelijk erg ruim en dat zou voorop moeten staan.
Waar spreekt de bijbel erover dat we ons hart moeten laten verklaren? We moeten horen over Jezus, hoe we Hem kunnen volgen en kunnen groeien in het geloof. Daar zijn onze predikanten voor opgeleid.
Voordat ik dit bericht schrijf, heb ik een aantal leer jullie vraag gelezen. Ik krijg het idee dat er bijna niet geloofd "mag" worden in jullie kerk en dat geloof ondergeschikt is aan bepaalde voorwaarden die al dan niet "goed genoeg" zouden zijn. Eveneens vraag ik me af hoe het komt dat jullie de boodschap missen dat een mens van nature zondig is? Blijkbaar kunnen jullie die boodschap nog goed herinneren. Bedoel het niet te flauw, maar God, onze Vader, onze Schepper, heeft ons naar Zijn beeld gemaakt. Wij mensen lijken op Hem! Helaas zijn wij van God weggerend, maar dat is niet "natuurlijk".
Hoe dan ook, ik ben blij dat jullie als het goed is in een gemeente kerken waar Christus Koning is. Dezelfde Jezus stelt dat het de wil van de Vader is dat iedereen die gelooft, eeuwig leven krijgt (Joh. 6). Ook zegt Jezus het volgende: "Ik ben de Opstanding en het Leven; wie in Mij gelooft, zal leven, ook al was hij gestorven, en ieder die leeft en in Mij gelooft, zal niet sterven in eeuwigheid. Geloven jullie dat?" (Joh. 11).
Wat zegt de Heere op jullie vraag: Kunnen wij een advies krijgen hoe we hiermee moeten omgaan?
Wellicht denk je dat het misschien zo niet werkt, maar geloof me: Hij is het adres voor het juiste advies. Als je Hem een specifieke vraag voorlegt, zal Hij jou een specifiek antwoord geven. Geloof je dat?
Mag je er dan niet met anderen over praten? Dat zeg ik niet. Maar vraag eerst aan de Heere om bewogenheid over je gemeente. (voordat je er met wie dan ook over praat!)
Ik mis in je vraag die bewogenheid. Ik herken dat, omdat ik met exact het zelfde gevoel heb rond gelopen! Kritiek van binnen. Geen aansluiting meer voelen. Verlangen om weg te gaan. Bitterheid in het hart. Andere veroordelen. Opstandig worden. God niet begrijpen. Afstand nemen....
Ik zeg maar eerlijk hoe het met mijn eigen hart gesteld was.
En toch wil de Heere daar een wending aan geven.
Vraag aan Hem om bewogenheid en liefde voor je gemeente, ook al begrijp je niet waarom dingen zo gaan. Reken maar dat je dan antwoord van Hem krijgt over wat je moet doen! Ik voelde mij destijds erg onbegrepen, zowel in de kerk, als buiten de kerk. Je kunt je soms erg eenzaam voelen in deze situatie.
Ik zal voor jullie bidden, om bewaard te worden van bitterheid, en om het advies van Hogerhand wat jullie zo nodig hebben!
Hans
Ik hoorde pas een dominee de volgende tekst uitleggen:
En dezen (van Berea) waren edeler, dan die te Thessalonica waren, als die het woord ontvingen met alle toegenegenheid, onderzoekende dagelijks de Schriften, of deze dingen alzo waren, Hand. 17:11.
Deze dominee beweerde dat er een volgorde in moet zitten. Je moet eerst het woord met alle toegenegenheid ontvangen (met alle instemming), pas daarna mag je de Schriften onderzoeken of de dingen alzo waren.
Hoe verdrietig is het gesteld met zulk een prediking. Eerst ja knikken. Daarna naar de bevestiging in de Schrift toe werken...
