Vraag
Geachte dominee C. Harinck. Heel graag zou ik u een vraag willen stellen die me erg bezighoudt. Ik heb al verschillende keren huisbezoek gehad zonder dat er een gesprek mogelijk was op basis van de Bijbel. De ouderling vertelde dat hij onder een bepaalde preek ‘gearresteerd’ werd en dat hij in zijn ‘ongeluk’ liep. Dat het nood werd. Tot zover kan ik het volgen.
Omdat het gesprek overging op iets anders, vroeg ik hoe het bij hem ‘opgelost’ is. Met veel overtuiging sprak hij van een tekst die met grote kracht tot hem kwam. Het woord geloof kwam helemaal niet aan bod. Christus werd aangeduid als “de tweede Persoon.” Verder werd me verteld dat een preek die gelezen zou worden op het laatste nippertje moest worden aangepast. Hij kreeg in de nacht ‘woorden’. De volgende dag zei de Heere tegen hem dat hij dat en dat boek moest pakken en toen hij dat boek open deed was daar de preek over de tekst die hij ’s nachts gekregen had.
Een andere ouderling had het over een psalm die anders was dan op het bord. Hij wist van tevoren dat de psalm aangepast zou worden en welke psalm het zou worden. Ik zeg niets van deze mensen (ik zou niet durven). Maar toch: je blijft zelf zitten met de gedachte dat je ook moet wachten op een wonderlijke openbaring en in de tussentijd bid je erom. Is dat nu het ware geestelijke leven? Leven van gevoel tot gevoel? En alles gebeurt op een wonderlijke manier.
Als ik dan de Bijbel lees dan kom ik mensen tegen die op de Heere vertrouwen. Dat is niet een steunen op gevoelens die ze ooit beleefd hebben, maar een steunen op het Woord van God. Hoe moet ik de boodschap die ik op de huisbezoeken krijg op één lijn krijgen met de boodschap die ik in de Bijbel lees? Hoe moet ik met deze mensen praten? Hoe moet ik zalig worden? Ik krijg geen teksten, er gebeuren geen bijzondere wonderlijke gebeurtenissen in mijn leven? Heel graag zou ik uw antwoord ontvangen. Dit is een noodkreet.
Antwoord
Beste vraagsteller.
Uw vraag komt inderdaad over als een noodkreet. U weet het niet meer. U bent helaas niet de enige die in verwarring raakt.
Mijn eerste raad is: Houd je aan de Schrift. We lezen in Jes. 8:20: “Tot de wet en tot de getuigenis, zo zij niet spreken naar dit woord, het zal zijn, dat zij geen dageraad zullen hebben.”
Ten eerste kwamen ze toch om met u te spreken en zij spraken alleen over zichzelf. Dat is geen huisbezoek doen. En wat die twee broeders u te vertellen hadden op het huisbezoek vind ik ook vreemd. Het eerste deel kon u nog wel volgen en ik ook. Men gebruikt daar woorden als “gearresteerd” voor, maar goed dat kan ik nog wel verdragen. Men hult zich nu eenmaal graag in termen en bevindelijke uitdrukkingen. Maar wat dan verder volgt, is toch vreemd. Men maakt dan godsdienst. Hoe vreemder, hoe mooier het is. En het past allemaal in elkaar.
De Bijbel doet men open en het eerste woord dat men ziet is van God. Van alles wordt er bijgesleept om maar apart en bijzonder te klinken. Gebeurtenissen worden zo uitgelegd alsof God Zich daardoor heel bijzonder aan ons heeft getoond. Het rust allemaal op de eigen geest en dat is een verduisterde geest. En alles is er op gericht om zelf in het middelpunt te staan als een bijzonder persoon. Hoe droevig is het al in onze kerk gesteld als dit voor “je van het” van de bevindelijke godsdienst doorgaat. Het gewone, eenvoudige werk van de Heilige Geest kent men niet meer. En dat zijn dan ambtsdragers! Ergens moet de schuld liggen van zulke ontsporingen. Is men echt niet beter van de kansel onderwezen?
Ik wil u raden u te houden bij het ware en eenvoudige werk van de Heilige Geest. De Bijbel en ook onze belijdenis spreken dan over: “Waar geloof in Jezus Christus, kinderlijke vreze Gods, droefheid die naar God is over de zonde, dorst naar de gerechtigheid” enz, DL 1-12. Een hartelijk leedwezen over de zonde, een schreeuw van droefheid naar God en hartelijk belijden van schuld en zonde, een roepen tot Jezus: “Zone Davids, ontferm u mijner!” en een verlangen om in Gods wegen te wandelen. Daar hadden de broeders over moeten spreken en moeten vragen of u daar kennis aan hebt. Die eenvoudige kenmerken van het leven van God in de ziel van een mens zijn meer waard dan al die zelfgemaakte godsdienst. Ik vrees dat men zich met al die zelfgemaakte godsdienst bedriegt voor de eeuwigheid. Jezus zal zeggen: “Ik heb u nooit gekend.” En dat betekent: “Ik heb nooit een relatie met u gehad; Ik heb nooit iets voor u betekent; ik heb u nooit als een verloren zondaar aan Mijn voeten gezien.”
In het oude Schotland was een vraag die men de grote vraag van de Catechismus noemde. Deze luidde: “Wat dunkt u van Christus is de test; Je kunt nooit recht zijn in de rest, tenzij dat u recht denkt van Hem.”
Daar gaat het om. Kennen we Christus? Schuilen we achter Zijn bloed. Zijn we ooit tot Hem gevlucht als een verdoemelijk zondaar, die redding en geborgenheid zoekt? O hoe droevig is het in kerk gesteld als deze dingen verdwijnen en er een zelfgemaakte godsdienst voor in de plaats komt.
Ds. C. Harinck
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. Harinck
- Geboortedatum:09-04-1933
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kapelle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
"Met veel overtuiging sprak hij van een tekst die met grote kracht tot hem kwam."
Ik neem aan dat het een Bijbeltekst was, en wat is daar mis mee?
Ik hoor het juist graag, ik kan daar enorm jaloers op worden.
Om dat nu weg te zetten als 'vreemd' en een 'ontsporing van ambtsdragers'... gevaarlijk hoor.
Ik denk dat ik je twijfels deels begrijp, maar ik heb iets te vaak meegemaakt dat dit soort getuigenissen met een mystieke, niet te traceren achtergrond als kenmerk van het ware worden gezien. En dat is gevaarlijk!
Als persoonlijke ervaringen gekoppeld zijn aan een leven met Jezus dan moet zo'n ouderling daar ook van kunnen vertellen. Als dat omfloerst gebeurt met termen als 'de tweede Persoon' dan gaan bij mij ook de nekharen overeind. Ik heb iets te vaak meegemaakt dat personen die op die manier vertellen een vrome vernislaag blijken te hebben waar niet zoveel inhoud achter zit..
ouderlingen die zo op een huisbezoek spreken en geen antwoorden kunnen geven zijn het om eigen eer te doen in plaats van Gods eer, zo van kijk mij eens bijzonden zijn wat ik allemaal voor wonderen meemaak maar vervolgens geen uitleg kunnen geven. dat hebben ze uit verhaaltjes van Bekeringen die gebaseerd zijn op de vroegere gezeldschappen en willen hetzelfde hebben als die mensen maar op de Bijbel kunnen ze het niet gronden. ze kunnen ook eenvoudig zeggen Christus is voor mij alles door het geloof meer hoeft het niet te zijn.
Ze gaven toch antwoord? Heeft vragensteller meer gevraagd? Niet dat ik lees. Dan had hij/zij dat moeten doen. Dan had hij daar misschien ook antwoord op gekregen. En anders had hij door kunnen vragen.
Hoe kunnen ze het niet gronden? Ik meen te lezen over een tekst en een psalm, Gods Woord dus. Napraten, kan, maar dat weet je toch niet?
Aannames genoeg, maar waarop baseer je dat? Misschien de vraag beter lezen.
Misschien is het hun jargon geworden, maar hebben ze niet eens door dat de 'normale' kerkganger er zo geen touw aan vast kan knopen en er onzeker van wordt.
Alleen om het gebruik van deze naam, en om de verdere uitwijdingen in misschien wat bevindelijke taal, kun je dat nog niet wegzetten als zelfbedacht, toneelspel of vroom geleuter!
Dat kun je niet voor een ander doen. Je kunt toch niet in hun hart kijken? Je kunt hoe dan ook niet weten of ze echt door God bekeerd zijn, maar je weet ook niet of ze dan niét zijn, alleen op basis van wat ze met huisbezoeken over hun ervaringen vertellen. Gods werk mag je niet zonder meer verwerpen! Het zijn wel ouderlingen, aangesteld in hun ambt.
Wie zal beschuldiging inbrengen tegen de uitverkorenen Gods?
Niet iedere ambtsdrager is een kind van God en dus uitverkoren. Zij worden namelijk aan de vrucht gekend. Ik neem aan dat je dat nog wel beseft. En als tijdens een huisbezoek niet over geloof en/of over Jezus wordt gesproken, durf ik de geestelijke staat van deze mannen wel te betwijfelen. Op z'n best is er dan sprake van een wondergeloof.
