Vraag
Ik heb als kind een aantal keren rituele bescherming gekregen (hekserij, toverij, occultisme) en ik heb ook de meest vervelende enge dingen gezien/gevoeld als kind, zoals geesten horen mijn naam proberen uit te spreken, een koelkast die opengaat terwijl er niemand is , iemand die naast me komt op bed, letterlijk voelen dat mijn matras een deuk van gewicht krijgt alsof er iemand op zit terwijl ik niemand zie en gewoon overduidelijk aanwezigheid voelen. Meerdere mensen in ons huis maakten zulke dingen mee, zoals mijn bureau dat in mijn slaapkamer (terwijl ik lag te slapen) omver viel en instortte, wat praktisch gezien niet kan. Kortom er gebeurden veel dingen bij mij thuis die je niet kan verklaren.
In mijn jeugd jaren heb ik ook veel gezondigd, vooral liegen en dat liegen ging zo ver dat ik zelfs loog zonder dat het nodig was en ik zelf begrijp ook niet waarom ik dat deed en ik kreeg ook de meest rare aandoening en pijnen waar ze zelfs in het ziekenhuis niet bekend mee waren. Ik heb op mijn 17e een zonde begaan waarvan ik altijd al heb geweten en gevoeld -ondanks dat ik toen nog niet met God bezig was- dat het niet goed zat en mijn geweten knaagde aan mij. Ik heb nooit die persoon excuses gemaakt en nu ben ik volwassen en ik ben verslaafd aan softdrugs. Ik heb veel problemen op alle fronten: financieel, lichamelijk en geestelijk. En ik ben al jaren met mijzelf bezig om mijn leven te verbeteren.
Ik heb altijd al geweten dat er iets niet goed was met mij en per toeval kwam er iemand van de kerk bij mijn deur aanbellen of ik interesse heb in een bijbelstudie. Ik heb daarmee ingestemd en vanaf dat moment begin ik te beseffen hoe slecht ik ben en hoe slecht ik heb geleefd. Ik probeer nu het goede te doen en God te dienen en te breken met mijn huidige leven, maar ik ben er nu zo diep in verzeild geraakt dat ik geen uitweg meer zie.
Nu komt mijn vraag: ik denk of weet bijna zeker dat ik occult ben belast en ik heb het gevoel dat een zonde van mij niet helemaal vergeven is en dat is iets wat ik gedaan heb, wat veel schade heeft veroorzaakt en dat is dat ik gestolen heb van een familielid. Die persoon confronteerde mij ermee en ik bleef ontkennen, met als gevolg dat er een grote ruzie ontstond met zelfs een miskraam als gevolg. Nu wil ik graag weten of ik die zonde alsnog aan die persoon zelf moet belijden voordat God mij dat kan vergeven? En over dat occulte, daar heb ik nooit zelf bewust voor gekozen, ik was een kind. Hoe kan ik dat weer goedmaken en eventuele demonen wegjagen uit mijn leven?
Antwoord
Beste vriend of vriendin, Je bent, schrijf je, als kind geconfronteerd met hekserij, toverij en occultisme (o.a. rituele bescherming), er gebeurden bij jullie thuis vervelende en enge dingen die niet te verklaren zijn, bijvoorbeeld dat je overduidelijk iemands aanwezigheid voelde terwijl er niemand was. Bovendien, schrijf je, heb je in je jeugdjaren veel gezondigd, je hebt vooral veel gelogen en je hebt op je 17e jaar een zonde begaan waarvan je altijd hebt geweten dat het niet goed zat; je geweten klaagde je aan, schrijf je, zonder dat je nog met God bezig was. En nu ben je volwassen en verslaafd aan softdrugs en heb je nog veel andere problemen. Maar je bent, wonderlijk (!), in aanraking gekomen met iemand van de kerk die je vroeg of je interesse had in een bijbelstudie en daar heb je mee ingestemd. Nu probeer je het goede te doen en God te dienen en te breken met je huidige leven, maar, schrijf je, je bent zo diep in de zonde verzeild geraakt dat je geen uitweg meer ziet. En nu is je vraag of je niet occult belast bent. Zelf denk of weet je bijna zeker dat dat zo is, schrijf je. En je tweede vraag is: je denkt dat een zonde niet helemaal vergeven is, namelijk de zonde dat je gestolen hebt van een familielid; je bleef dat ontkennen met als gevolg dat er grote ruzie is ontstaan met zelfs een miskraam als gevolg. Moet je die zonde nu alsnog aan die persoon belijden voordat God je dat kan vergeven, vraag je.
Ik denk, als ik eerlijk ben, beste vriend(in), dat het inderdaad het beste is dat je naar die persoon toe gaat en belijdt wat er gebeurd is, hoé moeilijk dat misschien ook is. Ik weet niet wat je precies gestolen hebt en of je dat op de een of andere manier alsnog vergoeden kunt. We lezen in de Bijbel dat de tollenaar Zacheüs, nadat hij Jezus ontmoet had, vierdubbel teruggaf wat hij iemand afgeperst of ontvreemd had (Lukas 19:8). Ik zeg niet dat jij het gestolene ook vierdubbel moet vergoeden. Ik weet zelfs niet of, als je belijdt wat je gedaan hebt, dat de ontstane ruzie doet ophouden. Maar toch, als je de moed kunt opbrengen (je mag, en dat zul je vast wel doen, daar om bidden), denk ik dat het de beste weg is. Waarbij je geen vergeving eist (want dat kan niet), maar ootmoedig vergeving vraagt. Misschien zou je de betreffende persoon eerst een brief kunnen schrijven, waarin je zegt dat je iets op je hart hebt en dat je dat zou willen komen zeggen. Het familielid kan dan misschien al een beetje aanvoelen wat er gaat komen. De precieze omstandigheden en de uitwerking ervan e.d. kan ik niet beoordelen, maar het is wel de meest-bijbelse weg. Denk aan de verloren zoon, die naar zijn vader teruggaat en zegt: 'Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegenover u' (Lukas 15: 18 en 21). En de apostel Jakobus schrijft: 'Belijd elkaar de overtredingen en bid voor elkaar' en hij zegt erbij (zou dat niet bijzonder voor jou kunnen gelden?): 'Opdat u gezond wordt', dat wil zeggen: dat jij helemaal rust vindt in je leven. En in de 1e Johannesbrief lezen we: 'Als wij onze zonden belijden, God is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid' (1 Joh.1:9). En dan, beste vriend(in), zou er bij God voor jou geen vergeving zijn? Je schrijft dat je zo diep in het verkeerde verzeild geraakt ben dat je geen uitweg meer ziet. Zou God met jou niet helemaal opnieuw willen beginnen? Ik denk weer aan de verloren zoon, die het bezit van zijn vader met hoeren opgemaakt had (Lukas 15:30) maar toch door zijn vader ontvangen werd. Of aan wat Jezus zegt, als Hij het heeft over de lastering tegen de Heilige Geest: 'Alle zonde en lastering zal de mensen vergeven worden' (Mattheüs 12:31; ik heb voor jou een streep onder het woordje 'alle' gezet). Of nog eens wat we in de 1e Johannesbrief lezen: Hij is een verzoening voor onze zonden, en niet alleen voor de onze maar ook voor de zonden van de hele wereld' (1 Johannes 2:2). Of aan David en zijn overspelige zonden met Bathseba (2 Samuel 11). In Psalm 51 lezen we hoe hij die zonde diep betreurd en aan de Heere beleden heeft. Is de hele Bijbel er niet vol van, beste vriend(in), dat God de zonden vergeven wil? Juist in deze dagen gedenken we dat: dat Jezus op aarde kwam, de schuld van de zonden op zich nam, Zijn leven daarvoor aan het kruis gaf, opdat Hij ons zou kunnen redden en zaligmaken van de zonden (Mattheus 1:21).
En dan kom ik meteen bij je eerste vraag, of je al dan niet occult belast zou zijn. Zelf ben je daar bijna zeker van, schrijf je. Weet je wat ik daarop zou zeggen, beste vriend(in): of je occult belast bent of niet, bij God kun je altijd opnieuw beginnen. Als je met je zonden maar gaat tot de Heere Jezus. Niet onze goede werken of dat wij goed gaan doen brengt ons vergeving of redt ons. Daar moet je niet op bouwen, want dan komen wij altijd tekort. Maar alleen wat Hij heeft gedaan: op aarde gekomen en Zijn leven gegeven, voor zondaren zoals jij en ik. Als je tot Hem gaat zul je, denk ik, ook kracht ontvangen om wat verkeerd was in je leven te belijden en zul je rust vinden om helemaal opnieuw te beginnen.
Je schrijft dat je op je 17e jaar een zonde hebt begaan die bij je knaagde, ondanks dat je toen nog niet met God bezig was. Weet je wat ik tegen je zou willen zeggen? Draai dat eens om: niet dat jij met God bezig bent, maar dat God met jou bezig is, om je leven te veranderen en je een nieuw leven te geven. Weet je wat ik in Psalm 86 van God lees? Dat Hij goed en mild om te vergeven (we kunnen ook vertalen: gaarne vergevend) is (vers 5). En in Psalm 130 lezen we iets dergelijk ook. Wat is de Bijbel een heerlijk boek. Soms wel moeilijk. Maar als je goed leest, vol Evangelie. Omdat hij ons bij de Heere Jezus wil brengen.
Beste vriend(in), ik hoop dat ik je wat geholpen heb. Veel sterkte en zegen toegewenst. En door Gods genade een ander leven, omdat je dè Ander, Jezus Christus, hebt leren kennen.
Ds. H. Veldhuizen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Veldhuizen
- Geboortedatum:02-01-1938
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wapenveld
- Status:Inactief
