Vraag
N.a.v. van de vraag 'Pak slaag van ouders' heb ik een aanvullende vraag. Ik ben niet de vragensteller. Toen ik jong was, werd ik ook geslagen. Daar werden ook Bijbelteksten bijgehaald. Als 15-jarige werd mij door de omgeving verteld dat dit niet kon en heb hierover met mijn ouders gesproken. Helaas zonder resultaat. Nadien zijn er meerdere gesprekken gevolgd. Mijn vraag is: mag je je ouders aangeven bij de politie als ze geen gehoor geven aan je waarschuwingen en hiermee door blijven gaan bij broertjes en zusjes? Ik worstel daarmee n.a.v. het vijfde gebod en Hebreeën 12.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Je vraag ligt duidelijk zwaar op je hart. Zou voor mij ook zo zijn. Ik heb zelf ook flink klappen gehad toen ik al groter aan het worden was. Je opmerking is heel juist: Eert uw vader en uw moeder... Maar om tot een oplossing te komen hoef je ze niet te onteren!
Mijn gedachten hierbij. Let op; dit is niet het enige antwoord. Maar ik wilde je graag snel een antwoord geven. We zijn ons aan het klaarmaken om morgenochtend weer naar Peru te gaan. Dus niet zo veel tijd om van alles op te zoeken.
Je gedachtegang is heel goed. Ik zou ook niet direct naar de politie gaan, ook niet als ik er met hen niet over zou kunnen praten. Er zijn nog wel tussenstappen. Alhoewel die heel moeilijk zijn. De eerste persoon om hierover te praten is je dominee. Als je in een vacante gemeente woont en kerkt, dan is het je wijkouderling. Deze mensen moeten op grond van Gods Woord vanuit hun ambt met je ouders gaan praten. Dit moet onder heel strikte zorgvuldigheid gebeuren om geen grote brokken te maken. Maar ik ben overtuigd dat dit de meest Bijbelse weg is en daarom ook de eerste weg die je in moet slaan.
Praat er ook over met de Heere. Overleg met Hem over die eerste stap. Maar doe hem wel! Het is dringend nodig. Het kan niet waar zijn dat ouders hun kinderen van die leeftijd geselen, slaan, kastijden, tuchtigen op deze manier. In Gods Woord staat hier een heel duidelijke tekst voor: Efeziërs 6:4: “En gij vaders, verwekt uw kinderen niet tot toorn, maar voedt hen op in de lering en vermaning des Heeren.” Dat is toch duidelijk genoeg, denk ik. Daar passen geen lijfstraffen bij.
Sterkte en wijsheid om deze hobbel in je jonge leven met de Heere te nemen zodat je tot een goede oplossing komt.
Hartelijk gegroet,
Evangelist Jan van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dit mogen we toch niet normaal vinden?
En hoe komt het dan dat de één daar wel een trauma aan overhoudt en een ander (blijkbaar) niet? Mij doet deze discussie namelijk wel weer wat.
Daarna kan met een ervaren zielzorger gesproken worden, maar die zal nooit een poging mogen doen de aangifte van dit misdrijf ongedaan te maken.
Het komt misschien wat hard over, wat ik hier schrijf, maar er moet actie ondernomen worden op basis van de Nederlandse wet
Waarom mensen verschillend reageren, lijkt me nogal voor de hand liggen. We zijn nu eenmaal niet allemaal hetzelfde en reageren dus ook anders om de dingen die ons overkomen of worden aangedaan.
In dit geval denk ik niet eens dat dat zo is. Vraagsteller heeft vaker geprobeerd met zijn ouders hierover te praten maar als zij door blijven gaan met slaan bij hem/haar en broertjes en zusjes moet je actie ondernemen.
Misschien inderdaad de eerste stap met een ouderling praten maar als dat niet werkt zou ik wel naar de politie gaan. Alleen bedenk wat daarvan de gevolgen kunnen zijn.
Wat belangrijk is, is om te bedenken of dat het gewenste effect zal hebben. Vragensteller wenst volgens mij vooral bescherming van broertjes en zusjes. Een oplossing via kerk, familie of anderen in het eigen netwerk brengt vaak minder schade toe dan gevolgen van aangifte, omdat aangifte vaak een vertrouwensbreuk brengt. Soms is dit niet anders, maar het is wel de moeite waard om het eerst binnen besloten kring (dominee of ouderling) te proberen omdat ouders hier meer inhoudelijk kunnen worden aangesproken met argumenten die voor hen veel meer uit kunnen maken dan wat de politie zegt dat in de wet staat, en het wellicht minder als verraad voelt. Als ouders bijbelse argumenten gebruiken om hun gedrag te verantwoorden, kan juist het bijbels ontkrachten erg effectief zijn.
Mocht het nou bij de kerk niet lukken om wat voor reden dan ook, dan kan bij het inzetten van je sociale netwerk ook een 'sociaal wijkteam' helpen. De meeste plaatsen hebben hier één of meerdere van (ook wel onder andere namen zoals: wij-team, gebiedsteam, sociaal team etc.). Zo'n wijkteam is gericht op het oplossen van problemen (van bewoners) in de wijk, met behulp van je sociale netwerk indien mogelijk. Je sociale netwerk is vrienden, familie, kennissen, mensen uit de kerk, verenigingen, buren waar je mee omgaat etc. Dit doen ze natuurlijk wel in overleg met de hulpvrager, gevoelige onderwerpen worden niet zonder toestemming blootgegeven. Wijkteams focussen zich bij het aanpakken van een probleem vaak niet op één persoon maar maken een plan voor het hele gezin. Mochten ze er nou achter komen dat iemand in je gezin meer hulp nodig heeft (zoals traumaverwerking of andere therapie), dan kunnen zij dit ook makkelijk voor je regelen. Ook kan je met hen praten over je twijfel wat betreft aangifte doen of niet. In eerste instantie zijn zij ook niet gefocust op het wettelijke, maar op wat wenselijk is voor het gezin. Mochten er nou echt levensgevaarlijke situaties ontstaan, dan zijn zij natuurlijk wel gedwongen in te grijpen. Maar de inzet is altijd in de eerste plaats op de zelfredzaamheid van het gezin en hun sociale netwerk.
Ik wens je wijsheid in de moeilijke beslissingen die je staan te wachten.
Eerste stap dominee of ouderling of vertrouwenspersoon op school of Stichting Chris, wat er ook met je is, bel Chris... www.chris.nl
Als dit niet helpt hulpverlening of "Veilig thuis" inschakelen of desnoods melding doen van kindermishandeling via AMK.
Niet om je ouders te onteren, maar opdat zij hulp krijgen om hun kinderen goed op te voeden. Zodat hun kinderen later misschien ook nog naar hem om willen zien en naar de kerk willen. Dus om grotere schade te voorkomen...
Sterkte en wijsheid en daadkrachtigheid toegewenst...!
Inderdaad, het kan niet. Echt niet, en helemaal niet meer op deze leeftijd. Maar kom op, politie erbij halen gaat wel erg ver. Het zijn wel je ouders. Hoe ver wil je gaan? En de gevolgen, ook voor de rest van gezin en familie? Denk er in ieder geval goed over na.
De vraag is inderdaad vaag gesteld. Zou het misschien kunnen zijn dat dit uit oogpunt van loyaliteit en veiligheid is gedaan?
Ik zou er maar voorzichtig mee zijn om zo scherp te reageren.
