Vraag
Beste ds. van Ger. Gem. Mijn probleem is ingewikkeld, vandaar deze vraag aan u. Negen jaar geleden ben ik met mijn man getrouwd. Van oorsprong komt hij uit de PKN, maar erg actief met kerkgang was hij (en de rest van zijn gezin) niet. Wij besloten om naar 'mijn' kerk te gaan, de Ger. Gem. De eerste jaren beviel ons dit beiden prima en we waren dan ook blij dat we deze keuze gemaakt hadden. We baden, lazen uit de Bijbel en bezochten trouw de kerk. Daarna kwamen er kinderen.
Mijn man bezoekt inmiddels sporadisch de kerk; de Bijbel slaat hij ook liever over. Heel vervelend, want ik wil graag dat onze kinderen christelijk opgevoed worden! De oudste kinderen zeggen nu al elke zondagmorgen: als papa niet gaat, hoeven wij ook niet... Mijn liefste wens is om als gezin voor Gods aangezicht te kúnnen verschijnen!
Op een gegeven moment begon mijn liefde voor mijn man wat af te zwakken en op dit moment durf ik zelfs te zeggen dat ik weinig liefde meer voor hem voel, mede gezien het feit dat hij erg weinig tijd met de kinderen doorbrengt. Daarnaast heb ik kort geleden mijn jeugdliefde weer gevonden. We ontmoetten elkaar een keer en appen zeer regelmatig over van alles en nog wat. Deze man is, als ik heel eerlijk ben, altijd mijn grote liefde geweest en nu ik zo weinig voor mijn man voel, vind ik het niet eens zo erg om stiekem te appen. Toch weet ik natuurlijk heel goed dat dit niet de gang van zaken is voor een christelijke vrouw en moeder!
Ik worstel erg met de vraag of scheiden een optie is, omdat er geen uitzicht is dat mijn man weer regelmatig naar de kerk zal gaan. Ik heb het gevoel dat hij mij (en de kinderen) belemmert in een omgang met God, maar ik weet ook dat God scheiden niet goed keurt. (Mijn jeugdliefde is zelf ook getrouwd, dus de kans is klein dat wij op een dag samen zullen zijn. U moet dan ook niet denken dat ik wil scheiden om bij hém te zijn.)
Antwoord
Dag mevrouw,
Uw vraag met inhoud lees ik met ontroering. Het bezet me met ernst, bewogenheid en liefde. Ook verontwaardiging. Allereerst richting mijn Zender en dan natuurlijk ook voor uw persoon, uw man en gezin. Waarom? Omdat hier Gods eer in het geding is! Het gaat om Zijn heilige Naam en Zijn gezegende instelling: het huwelijk. En wij (ik schrijf bewust: wij, ik sluit mezelf erbij in!) knoeien daaraan. Wat zal dat de Heere bedroeven. Wij moeten ons diep schamen. Het is een wonder dat God ons nog niet van voor Zijn troon wegdoet.
U schrijft eerst over jaren van geluk. Ik word daarvan warm. Wat een voorrechten! U beiden ontvangt de kinderzegen. Gods Woord is uw richtsnoer, de kerkgang trouw en de gebeden praktijk. Toen is er een periode gekomen dat alles wegsmelt als sneeuw voor de zon. Dat kan. Dat komt meer voor. Accepteer dat, al is dat nooit fijn. Maar dat ligt altijd aan onszelf.
Ik herken dit in de pastorale praktijk: kerkgang minder of nauwelijks, gebeden minder, Gods Woord zegt u weinig of niets, uw liefde tot uw man kwijnt omdat hij, in uw ogen, zich te weinig met de kinderen bemoeit... Ook dat is herkenbaar. En... u ontmoet op een of andere wijze uw jeugdliefde, droomt over hem, ver idealiseert hem en dit versterkt uw negatieve gedachten richting uw huidige levenssituatie.
Mevrouw, ik heb een advies voor u: ga op deze wijze niet verder. Ik bedoel: stap uit deze negatieve neerwaartse spiraal en kom tot bezinning. Bekeert u, letterlijk van deze heilloze weg! Draait u om, 180 graden. Bekeert u tot God allereerst. Concreet betekent dit: radicaal breken met de contacten met uw jeugdliefde. Hij moet zich (ook) schamen. Want hij is (ook) getrouwd! Gooi uw huidige mobiel weg. Koop een nieuwe en smeek God om genade om de zonden te haten en te vlieden = vluchten. Spreek met uw man! Kijk hem diep in zijn ogen en zeg dat u een nieuw begin wilt maken.
Dat vraagt de Bijbel van u beiden. God wil een (nieuw) begin met u maken. Is dat geen wonder? Leg dezer waarschuwing niet naast u neer. Sla deze roepstem niet af!
U zoekt hulp en gaat in therapie, eerst voor u zelf, daarna beiden en voor uw gezin. Dit bent u beiden heilig verplicht t.o.v. God en uw kinderen. Ik weet dat dit alles, naar de mens gesproken zwaar of (wellicht) onmogelijk is. Maar het moet... Ook daarin wil de HEERE, Wiens Naam Wonderlijk is, Raad, Sterke God, Vader der eeuwigheid en Vredevorst, geven wat nodig is.
Van harte Hem en Zijn genade, hulp en liefde in Zijn Zoon, bevolen.
Ds. D. W. Tuinier
Dit artikel is beantwoord door
Ds. D.W. Tuinier
- Geboortedatum:28-04-1964
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kampen
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het feit dat je man nauwelijks naar de kerk gaat is heel erg. Blijf voor hem bidden! Maar probeer er ook achter te komen wat de werkelijke reden is!
Sterkte!
"Ik heb het gevoel dat hij mij (en de kinderen) belemmert in een omgang met God". Met hij bedoel je je eigen man.
Wat een listige en onjuiste gedachte!
Het is niet je eigen man die je omgang met God in de weg staat, maar jouw omgang met de man van een andere vrouw!
Je draagt verantwoording voor je eigen huwelijk, maar ook voor het huwelijk van je jeugdvriend, zolang jij die relatie in stand houdt.
Zou deze zonde niet in de weg staan tussen jou en God denk je?
Je kan je man jullie relatieproblemen niet verwijten omdat hij niets aan het geloof doet, en zelf met je hart aan een andere, getrouwde man willen toebehoren!
Verbreek alsjeblieft gelijk alle banden, hoe ver je misschien ook in de situatie zit, stop radicaal. Doe belijdenis van zonden.
Vraag aan de Heere om liefde voor je man, ook al gelooft hij niet, en zegt het hem niets.
Ik ken echt een aantal vrouwen die een ongelovige man hebben, maar erg veel van hun man houden. En hun man dagelijks in gebed bij de Heere brengen.
Als je de zonden aan de hand houd, zal je nooit Gods vreugde ervaren. En die wens ik je van harte toe!
Wanneer is de liefde voor je man gaan verzwakken? Toen je je jeugdliefde tegenkwam of daarvoor al? Is het niet geloven van man een reden tot scheiden?
Het antwoord staat heel duidelijk in de bijbel in 1 petrus 3 vers 1:
Evenzo, vrouwen, weest uw eigen mannen onderdanig, opdat ook, als sommigen aan het Woord ongehoorzaam zijn (niet geloven!), zij door levenswandel van de vrouwen, zonder woorden (!), gewonnen mogen worden.
En hoe zou dat dan kunnen gebeuren? Dat staat in vers 2:
Doordat zij uw reine levenswandel in de vreze des Heeren zouden waarnemen!
Laat dat je gebed zijn, dat je een reine levenswandel mag gaan hebben.
Als je dat oprecht wilt, dan zal de Heere je gebed verhoren.
Gods zegen voor jou gewenst in deze moeilijke situatie.
Bedenk dan de zonde alleen maar verliezers oplevert.
Maar als je je zonden belijd en laat, dan zal je barmhartigheid van God krijgen!
