Christen zonder kerkgang

Een vriendin kiest ervoor op zondag naar "Hour of Power" te kijken als vervanging van een kerkdienst. Hoe kijkt u aan tegen mensen die zeggen christen te zijn, maar dat invullen zonder kerkgang? Kan dat? Ik las onlangs een boek waarin werd gesteld dat je christenen, en zeker niet ‘aanstaande’ christenen, niet moet verplichten naar de kerk te gaan: “het christendom heeft een variëteit aan uitingsvormen en men moet niemand afschrikken door deze verplichting op te leggen.”

Hoe kijkt u aan tegen het programma "Hour of Power"? Ik heb een zondag meegekeken en gezien dat dit programma zo ongeveer deels uit muziek, deels uit een interview met "een bekende Nederlander" en deels uit een preek bestaat. De toespraak die ik hoorde leek mij uit te gaan van de veronderstelling dat er tegen louter gelovigen gesproken werd en hen werd voorgehouden: “Hou vol, je bent geworteld in Christus, je bent stabiel, je kunt tegen een stootje, iedere storm die je over je heen krijgt wordt je sterker, want je bent in Christus!” Het kwam mij voor dat mensen hiermee op zichzelf worden teruggeworpen. Aan de andere kant is een hart onder de riem gestoken krijgen misschien niet verkeerd (?). Ik weet ook niet in hoeverre dat ene programma een afspiegeling is van alle uitzendingen?

Graag uw mening/advies betreffende deze zaken.

Beste vraagsteller, 
 
Het lijkt me onmogelijk om christen te zijn zonder lid te zijn van een gemeente. Een rake uitspraak van een kerkvader luidt: Je kunt God niet hebben als Vader wanneer je de kerk niet hebt als moeder. Hoofdstukken als 1 Kor. 12 en Ef. 4 maken het wel heel duidelijk dat christen-zijn en kerk-lid zijn bij elkaar horen. Hand. 2: 37vv laat duidelijk zien dat het tot geloof komen, tegelijk het bij de gemeente gevoegd worden inhoudt. In navolging van de Schrift spreekt art. 28 van de Ned. Geloofsbelijdenis duidelijke taal. 
 
Een dergelijke houding heeft iets in zich van een consumptie-mentaliteit. Uit de media betrek je wat geestelijk voedsel, maar je wilt geen enkele bijdrage leveren aan de opbouw van de gemeente. Ook wordt hierin iets zichtbaar van het doorgeschoten individualisme van onze tijd. Hoewel elke christelijke gemeente zijn fouten en gebreken heeft, is het wel de plek waar de Heere in het midden wil zijn (Matth. 18: 20). Wie zijn wij om ons afzijdig te houden als Christus het verkiest om te wonen te midden van zondaren die samenkomen in de christelijke gemeente? Zo doe je dus de gemeente echt te kort. 
 
Tegelijk doe je ook aan schromelijke zelfoverschatting. Vaak gebruik ik een beeld ontleend aan een bekend hervormd theoloog uit de vorige eeuw: wijs houden gaat beter wanneer je in een koor zingt dan wanneer je solo moet zingen. Juist als het om het beoefenen van het geloof gaat, kunnen we moeilijk wijs houden. Het geloof zit immers niet in onze genen. Heel andere dingen huizen daar, helaas... Wie zich afzijdig houdt van de christelijke gemeente gaat onherroepelijk op een gegeven moment vals zingen. We hebben de heilzame correctie van elkaar en van de ambtsdragers steeds nodig. Wie christen wordt, wordt ook bij de gemeente gevoegd. We moeten op dit punt niet wijzer zijn dan God Zelf!
 
Bij de programma’s van Hour of Power heb ik grote aarzelingen. De invulling van de diensten heeft sterk het karakter van een religieuze show. Er lijkt sprake te zijn van een vorm van reli-entertainment, terwijl de boodschap veel weg heeft van een vorm van godsdienstige pep-talk. Uiteraard behoort bemoediging deel uit te maken van de boodschap die gebracht wordt, maar wanneer ze daar zo goed als geheel in opgaat, laat men toch heel wezenlijke elementen van de Bijbelse boodschap liggen. Een waarschuwing zal niet mogen ontbreken, evenmin als een dringende oproep tot bekering. Het lijkt er soms op dat de vraag nogal eens is hoe ik met hulp van het geloof me in het leven kan handhaven, het geloof als een vorm van levenskunst. Het lijkt soms haast te gaan om een vorm van positief denken maar dan christelijk georiënteerd. Dat is toch echt een flauw aftreksel van de Bijbelse boodschap. Ook is er verwantschap met het welvaartsevangelie waarbij ook veel vragen te stellen zijn. 
 
De naam van de uitzendingen zegt het ook al wel een beetje: God is vooral de God Die kracht geeft. Persoonlijk zou ik ‘Hour of Grace’ een betere naam voor een dergelijk programma vinden. We zijn maar niet zielig/ zwak zodat we met een dosis kracht weer op de been geholpen kunnen worden. We zijn zondig en dreigen verloren te gaan. Daarom zijn we helemaal aangewezen op de genade in de Heere Jezus Christus. Ooit hoorde ik iemand zeggen: in de kerk moet het over hemel en hel gaan; en als het daar niet meer over gaat, kun je van de kerk net zo goed een danszaal maken... Ik denk dat deze woorden heel erg waar zijn. Ik ben bang dat deze laatste ernst goeddeels afwezig is in de boodschap die in de programma’s van Hour of Power klinkt. Daarom lijken deze uitzendingen me ook echt geen redelijk alternatief voor een kerkdienst. Er is een veel beter alternatief: naarstig tot de gemeente van God komen zoals zondag 38 zegt. Is het om gezondheidsredenen niet mogelijk een dienst bij te wonen, dan is er op vele sites van het internet een veel krachtigere Bijbelse boodschap te horen. Ik hoop dat je aan bovenstaande overwegingen iets hebt om je een mening te vormen.

Met een hartelijke groet, 
Ds. H. Peet

Lees ook: 'Ik geniet van het programma Hour of Power'

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Peet

• Geboortedatum:
  15-01-1964
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Sliedrecht (Eben-Haëzer)
• Status:
  Actief

105 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven