Vraag
In Numeri 15 las ik over een man die hout sprokkelde op de sabbat. De HEERE geeft het bevel om de man te stenigen. Ik vond dit best heftig om te lezen, want in het Nieuwe Testament zie je dat er ook aren geplukt worden op de sabbat waar Jezus bij is. Wat is het verschil tussen deze twee situaties?
Antwoord
Beste vragensteller,
Hartelijk dank voor je vraag. Je noemt twee gedeelten waarbij het erop lijkt alsof God met twee maten meet. De man uit Numeri wordt gestraft en de discipelen niet. Dit kan vragen oproepen. Is de God van het Nieuwe Testament anders en milder dan de God van het Oude Testament? Op deze vraag wil ik een antwoord proberen te geven.
Het eerste gedeelte dat je noemt is te vinden in Numeri 15 vers 32-36. Een man die hout sprokkelt op de sabbat moet door de HEERE gestenigd worden. Het is één van de geschiedenissen uit het Oude Testament waar wij van schrikken. Het doet ons denken aan de gruwelijke praktijken van IS vandaag de dag. Waarom doet God dat? Is dat niet een te zware straf voor een kleine overtreding? Allereerst moeten we zeggen dat wij niet in de positie zijn om te oordelen over Gods daden. Lees Romeinen 9 vers 14-23 maar. Wij zijn veel te klein om Gods plannen en daden te kunnen beoordelen. God is de heilige en rechtvaardig God. Hij is Degene die oordeelt. We mogen erop vertrouwen dat Hij weet wat Hij doet. Ook wanneer wij dit niet begrijpen.
Wat de geschiedenis in Numeri 15 laat zien, is hoe ernstig God de zonde neemt. De HEERE heeft uitdrukkelijk verboden om te werken op de sabbatdag. Misschien dat wij licht denken over de zonde, God doet dat nooit! Deze man overtreedt Gods gebod. Hij doet meer dan een ‘klein regeltje’ overtreden, maar met zijn daad tast Hij de eer de naam van God aan. Met zijn daad zegt de man: “ik heb niets met uw geboden te maken, ofwel: ik heb niets met U te maken...” God neemt dit daarom heel ernstig! Om een voorbeeld te geven: Stel je voor dat een leraar net gezegd heeft “je mag geen kauwgom eten.” Jij haalt een minuut later een pakje kauwgom uit je zak en steekt heel opzichtig een kauwgompje in je mond vlak voor de ogen van de leraar. Je begrijpt dat hij dan boos wordt. Er is meer aan de hand dan alleen het overtreden van één van de regels. Het is een belediging aan het adres van de leraar. Je zegt eigenlijk: ik wil niets met jou en je regels te maken hebben... Zo is ook de zonde die wij doen meer dan het overtreden van een regeltje: het tast de naam en de eer van God aan! Daarom straft God de zonde van deze man op zo’n vreselijke wijze.
Het kan lijken dat God in het Nieuwe Testament een stuk ‘vriendelijker’ is. De geschiedenis van het aren plukken (Matt. 12:1-8) kan die gedachte opwekken. Je kan je afvragen: is Jezus hier niet veel milder? Vindt Jezus de zonde een beetje minder erg? Dat is zeker niet zo! Ook in het Nieuwe Testament lezen we van Gods directe oordeel over de zonde. Denk bijvoorbeeld aan de geschiedenis van Ananias en Saffira (Hand. 5:1-11). De Heere Jezus spreekt Zelf regelmatig over het eeuwige oordeel. Wie sterft zonder dat zijn of haar zonden vergeven zijn, die gaat voor eeuwig verloren! Door heel de Bijbel heen lezen we de ernstige boodschap: God straft de zonden. God is vandaag niet anders! Elke zonde tegen God maakt dat wij de eeuwige straf verdienen. Wij hebben vaak een ‘soft’ beeld van God. Iemand die het niet zoveel uitmaakt als Zijn wetten worden overtreden. De God van de Bijbel is zo niet! Ook jouw en mijn zonden neemt God ernstig!
In de geschiedenis van het aren plukken is wat anders aan de hand. Het gaat hier niet om de vraag hoe erg de zonde is, maar om de vraag naar de autoriteit van Jezus. De farizeeën gaven hun eigen wetten, die veel verder gingen dan de wet van Mozes, het hoogste gezag. Volgens hun wetten zijn de discipelen in overtreding. Jezus leert hen dat Hijzelf Goddelijke autoriteit heeft. Zijn woord en bevel gaat uit boven de zelfgemaakte wetten van de farizeeën. De farizeeën ontkennen de macht, de autoriteit en de Godheid van Jezus. Ze zoeken de Godsdienst in gehoorzaamheid aan regels en niet in een dienen van God vanuit het hart. Met deze denkbeelden rekent de Heere Jezus hier af.
Die geschiedenis uit Numeri 15 is ernstig. Ik hoop dat je ervan schrikt. De boodschap dat God de zonden zo erg vindt dat we voor eeuwig verloren moeten gaan is ook ernstig. Wat een zegen dat er meer in de Bijbel staat dan die ene geschiedenis. In de Bijbel lezen we dat God vol van ontferming, genade en liefde is. Hij neemt de zonden ernstig, maar Hij heeft Zijn eigen Zoon gezonden om voor die zonden te betalen. Gods oplossing was niet om de zonden door de vingers te zien, maar om de volle prijs van de zonden te leggen op Zijn Zoon de Heere Jezus. Hoe ernstiger we de zonden nemen, hoe groter wordt het wonder van wat de Heere Jezus heeft gedaan. Het is Gods genade dat jij, ondanks je zonden, nog het leven hebt. God geeft je genadetijd zodat je vlucht naar de Heere Jezus en door Hem vergeving ontvangt. Dan zal je voor eeuwig leven.
Kand. G. K. Terreehorst
Dit artikel is beantwoord door
Ds. G.K. Terreehorst
- Geboortedatum:23-05-1986
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:IJsselstein
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
