Vraag
Hoe kan zelfmoord zonde zijn, als je het doet omdat je ziek bent en door die ziekte geen uitweg meer ziet en je bij je predikant of kerkenraad absoluut niet meer terecht kunt?
Antwoord
Beste vragensteller,
Ik ben mij bewust dat vanuit jouw vraag heel veel zaken aan de orde gesteld kunnen worden met betrekking tot zelfmoord, maar ik wil proberen in mijn antwoord zo dicht mogelijk bij jouw vraag te blijven.
Zelfmoord gaat in tegen het zesde gebod: U zult niet doodslaan. We moeten het gebod niet beperken tot het doden van een ander. Vanuit de samenvatting van de tweede tafel van de wet: "je naaste liefhebben als jezelf" mogen we noch iemand anders, noch onszelf doden. Daarbij is er ook geen enkele grond om zelfmoord te kunnen rechtvaardigen en zo is zelfmoord ook zonde wanneer je het doet omdat je ziek bent en door die ziekte geen uitweg meer ziet en je bij de predikant of kerkenraad absoluut niet meer terecht kunt.
God schiep ons om te leven, zo was het in het paradijs. Dat met de zondeval de dood in de wereld gekomen is doet daar niets aan af. En zo is het nog altijd dat God nieuw leven schept in de moederschoot, opdat we als mens zouden leven, want waar de dood in deze wereld kwam werd direct Gods genade geopenbaard in Zijn Zoon de Heere Jezus Christus, Die de Opstanding en het Leven is, opdat we door het geloof in Hem vast zouden vertrouwen en zeker zouden weten dat na de dood het leven bereid is, eeuwig leven. Waar God ons geschapen heeft om te leven, zouden wij dan het leven mogen benemen van een ander of van onszelf?
Ik wil niet onderschatten hoe diep het kan gaan in het leven van een mens. Verschillende omstandigheden kunnen er zijn waardoor je het leven zo intens moe kunt zijn, waardoor de dood wel als verlossing gezien wordt uit diepe ellende, wanneer er na veel strijd, moeite en verdriet geen millimeter vooruitgang bemerkt wordt en het dal alleen maar dieper en dieper wordt, het zwart alleen maar zwarter, de eenzaamheid alleen maar eenzamer, je zelfwaardering meer en meer onder het nulpunt raakt, de nachten alleen maar donkerder worden en het daglicht niets verandert. Ik denk in dit verband aan Job, die het allemaal ook zo moe was; nadat hij zijn geboortedag al vervloekt had horen we te midden van al zijn ellende dat hij de dood liever had dan het leven (7:15), dat hij walgde van zijn leven (10:1).
Wat een diepten, wat een moeheid kan er al niet zijn, en toch stelt het Woord van God te midden van dat alles nog hoop voor. Ik noem hier nu Elia, die het ook zo moe was en bad om te mogen sterven en hij zei: neem nu mijn leven, HEERE (1 Kon. 19:4). Wat kun je moe zijn, moedeloos, hopeloos, maar waar het dood liep, waar de dood riep, daar riep God: "Sta op, eet, want de weg zou te zwaar voor u zijn", en God is niet veranderd, nog altijd kan en wil Hij in de zwaarste omstandigheden uitkomsten geven. Ook al kun je bij een predikant of een kerkenraad absoluut niet meer terecht, je kunt absoluut terecht bij God, bij Wie we onze nood, diepte, ellende en levensmoeheid mogen uitstorten.
Mogelijk al zo veel tot God geroepen en nooit iets van Hem gemerkt, hoe kan dat het leven nog zoveel zwaarder maken, maar laat het niet doen wanhopen. Laat het juist meer en meer doen verbinden aan de troon van Gods genade en laat het meer en meer doen vastgrijpen aan het Woord van God, het Evangelie, de goede boodschap, dat het met Jakob zal zijn: “Ik laat U niet los, tenzij U mij zegent!” En Hij werd gezegend. Door God werd ook Job in zijn laatste meer gezegend dan in zijn eerste, en door de woorden van God kon Elia krachtig verder. Bemoedigend dat te midden van zoveel strijd en moeheid, van gedachten aan de dood, we deze zaken ook in Gods Woord mogen en kunnen lezen.
Jammer dat je (of iemand) bij de predikant of de kerkenraad absoluut niet meer terecht kunt, ik weet hiervan de achtergrond niet, maar weet wel dat er christelijke instanties zijn waar je terecht kunt. Het is en doet goed als er iemand is met wie je vertrouwelijk over wat je bezig houdt kunt spreken, dat er iemand is die ook de lasten meedraagt, je in het gebed opdraagt. Wanneer we het zo moe zijn, in de diepte zijn, er geen uitzicht meer is, dan is het juist zo belangrijk dat er iemand is die verder kan kijken en je als middel in Gods hand het hoofd kan doen opbeuren om over alles heen te zien en te doen zien op het leven en op Hem, Die de Levende is en de dood en het graf heeft overwonnen en zo de Zijnen aan gene zijde zal brengen, waar geen inwoner meer de dood begeert, omdat daar alle tranen van de ogen zijn afgewist en alle nood, ellende en verstikkende moe(deloos)heid geen enkele plaats meer heeft en zal hebben, omdat daar alles herstelt zal zijn van wat hier en nu door de zonde in deze wereld en in ons leven gekomen is.
Ik wens jou, en allen die zo moe en moedeloos zijn, het niet meer zien en weten, heel veel sterkte toe en Gods zegen.
Ds. P. C. van Keulen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.C. van Keulen
- Geboortedatum:17-06-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Bodegraven
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Vraagsteller: je moet helaas met Job ervaren dat mensen maar moeilijke vertroosters zijn. Wend je tot de Heere; bij Hem zijn uitkomsten tegen de dood (Ps.68:21).
Stel, jij bent hoogmoedig, trots en juist dan sterf je aan een hartaanval.
Ben je dan verloren, omdat je je niet bekeerd hebt van je hoogmoed en ook die hoogmoed niet beleden hebt?
Je gaat alleen verloren als je de toevlucht niet hebt genomen tot Jezus! Als je Zijn bloed onrein blijft achten!
Want Zijn bloed reinigt van alle zonden! De zonden die je gedaan hebt in dit leven, die je nu doet en de zonden die je zal gaan doen.
Zodra de Heilige Geest het je duidelijk maakt en je geweten spreekt: wel je zonden belijden: als wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig dat Hij ons de zonden vergeve en ons reinige van alle ongerechtigheid.
Zijn wij rechtvaardiger dan God? Weten wij het beter dan Hij? Hij ziet het hart aan, wij zien wat voor ogen is! Oordeelt niet!
Het is een zonde, ja, maar ook deze zonde kan je vergeven worden als je de toevlucht tot het Lam hebt genomen.
Vaak wordt gezegd dat God Zijn volk wel bewaard van die zonde. Ach, als je zo psychisch ziek bent en zo verward, dan kan de satan je zo in zijn macht krijgen om het te doen. Maar God is genadig en barmhartig! Wat Hij begonnen is, maakt Hij af! Hij laat niet varen het werk van Zijn handen.
Dat kan geen reden zijn om het dan maar toch te doen, zo van: het komt wel goed! Nee, want zonde is zonde.
Onze God is een God van Hoop!
Hij wil ons geen hopeloos einde geven, maar een eindeloze Hoop!
Vraagsteller: Zoek hulp, maar bovenal vlucht tot Jezus!
"Toen vluchtte ik tot Jezus, Hij heeft mij gered...."
Of je nou onverwachts sterft of dat je geen andere uitweg weet dan zelfmoord maakt mijns inziens voor de Heere niet uit, want weet jij welke (zondige) gedachten een mens heeft voor hij sterft? Niet iedereen krijgt de (genade)tijd om vlak voor zijn/haar dood nog net de laatste zonde te belijden tot vergeving ervan. Elk mens sterft dus in zonde want niemand is (al) volmaakt wanneer hij sterft. De volmaaktheid volgt daarna pas en dat kan juist het grootste verlangen/uitzien zijn van iemand die het leven niet meer ziet zitten in deze gebroken wereld! Zou God geen begrip hebben voor psychische nood? Jezus had dat wel en Zoon+Vader zijn één(heid). Dit is een ander geval/andere situatie dan van een Judas, die het deed uit wroeging na het verraden van Zijn Meester.
Met name diverse oudvaders waren - overigens geheel terecht - zeer terughoudend in hun uitspraken over de bestemming van mensen die zelfmoord plegen.
Maar de vraag was of zelfmoord zonde is. Daarop geeft ds. van Keulen een pastoraal en toch duidelijk antwoord: het is zonde. Dat zou genoeg moeten zijn.
Voor wie meer wil horen over zelfdoding: wijlen Ds. J.H. Velema verzorgde jarenlang een rubriek van de EO "Vragen naar de weg". Deze uitzendingen zijn na te luisteren via http://www.vragennaardeweg.nl/, onder de titels Zelfdoding-1 en Zelfdoding-2. Wellicht dat hiermee nog wat licht in het donker gegeven kan worden.
Een zwerver die het donker goeddeels achter zich heeft liggen.
Wanneer we alleen spreken over zonde, dan is dat nooit genoeg. Het spreken over zonde moet altijd op een evenwichtige manier samengaan met het spreken over genade. Inderdaad, zelfmoord is zonde, en dat was de vraag. Maar, tegelijkertijd is zelfmoord zo'n teer en gevoelig onderwerp dat je het niet even af kunt doen met een ja- of nee-antwoord, Hiermee wil ik overigens allerminst suggereren dat ds. van Keulen dit gedaan heeft. In tegendeel zelfs, hij wijst op de hoop die er bij God en in Zijn Woord te vinden is.
