Huwelijk lijkt gevangenis

C. M. Chr. Rots - de Weger / 3 reacties

06-01-2016, 13:58

Vraag

Ik schreeuw om hulp. Ik ben twee jaar getrouwd en heb nog niet echt van mijn huwelijk kunnen genieten. De laatste tijd word het alleen maar erger. Ik heb een man die mij (bijna) niks gunt, waar ik niks van mag en waar ik geen liefde van krijg op de manier die ik verlang. Ik heb een fulltime baan waar ik ontzettend van geniet, maar ik zie er tegen op als ik ‘s avonds weer terug moet naar huis. Dit omdat mijn man nooit ergens naar toe wil, niet naar verjaardagen etc. Dus ik zit letterlijk elke avond op de bank en hij heeft het liefst dat ik dan ook de hele avond met hem zit en niet mijn eigen dingen doe... en dit al zo lang.

Vrienden hebben we niet en die wil hij ook niet. We hebben immers elkaar, zegt hij dan. Je bent samen getrouwd en gaat samen verder. En al ik dit met hem bespreek, dan wordt hij boos en snapt niet waarom ik weg zou willen. Ik wil bijvoorbeeld wel eens iets leuks gaan doen met een zus ofzo. Uit boosheid zegt hij dan: “Ga maar gauw.” Maar dit voelt dan ook weer niet goed.

De laatste tijd word het echter allemaal te veel en krijg ik letterlijk geen lucht meer. Ik kan niet meer lachen en kan gewoon bij niemand mijn hart uitstorten, want als hij daar achter komt ben ik de schuldige. Ik ben al zo lang aan het bidden tot God, maar ik krijg maar geen antwoord. Blijven bidden, zeg ik dan tegen mezelf, maar wat zou dat oplossen... Ik ga er aan onderdoor.

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Beste vraagsteller,

Er bestaan fantastische boeken die je leren hoe je met elkaar om dient te gaan. Jouw verhaal lezende denk ik onmiddellijk aan Henri Cloud en John Townsend die de schrijvers zijn van “Grenzen” en “Grenzen in het huwelijk”. Het zullen eyeopeners voor je zijn!   

Want nee, zó leven als je beschrijft houd je niet vol. Het huwelijk is geen gevangenis. Je bent niet het bezit van je echtgenoot. Je bent niet ‘de schuldige’: je bent de pártner en dat betekent dat je náást elkaar mag staan in het delen van lief en leed. Niet zo dat je echtgenoot ‘regeert’, beslist en bepaalt. Maar zó dat jullie beiden tot je recht komt en dat jullie beiden gelukkig kunt zijn, juist met de verschillen die er ongetwijfeld ook zijn in het hanteren van waarden en normen.   

Gá inderdaad een keer weg met je zus: hij zal verbaasd achter blijven als jij het gewoon gaat doen. Misschien zal hij ook daadwerkelijk heel erg boos worden. Nou, ja: zíjn probleem! Nu reageer je vanuit je angst voor zijn felle woorden (of erger), maar daarmee heeft hij jou dan ook in de houdgreep. 
    
Jij hebt een fulltime baan, hij ook? Of is je man veel thuis en wil hij dáárom graag dat jij er ’s avonds voor hem bent? Maak je gevoelens en wensen bespreekbaar, houd je eigen grenzen daarbij aan. Geef ik-boodschappen en handel er naar. Bijvoorbeeld: “ik ga vanavond op bezoek bij...” en dóé dat ook, “ik wil morgenavond de wekelijkse boodschappen doen” en gá die koopavond gewoon naar de winkel, “ik vraag of mijn vriendin morgenavond komt koffiedrinken” en maak het maar gezellig met haar. Dat soort dingen, waarmee je laat zien dat niet alleen híj het voor het zeggen heeft in jullie huis. Waarmee je laat zien, dat je je niet laat leiden door angst.

Lees zo mogelijk sámen de boeken die ik al noemde. En práát met elkaar. Lukt dat allemaal niet, of nóg niet, ga dan in ieder geval niet alleen verder ‘modderen’, maar schakel een vertrouwd iemand in (familie, vriendin, ouderling, dominee), die jullie beiden kent. Naast bidden is het immers ook wérken!

Ik wens je veel sterkte, schrijf nog maar eens hoe het met je gaat.

Marijke Rots

C. M. Chr. Rots - de Weger

C. M. Chr. Rots - de Weger

  • Geboortedatum:
    18-02-1947
  • Kerkelijke gezindte:
    Christelijk Gereformeerd
  • Woon/standplaats:
    Aalten
  • Status:
    Actief
  • Bijzonderheden:

    Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af. Lees hier het jubileuminterview.

    Bekijk ook:

Tags in dit artikel:

communicatiehuwelijk
3 reacties
AHHK76
10-01-2016 / 00:00
Lieve Vriendin,

Wat is dit moeilijk en zwaar! Is hij bang om jou kwijt te raken, bang om jou te moeten delen? Of heb je een ander idee, hoe het komt dat hij zo is?

Marijke Rots geeft goede raad... Waar ben je bang voor, als hij boos wordt? Bang om hem kwijt te raken? Maar zoals je nu leeft, raak je jezelf kwijt...!

Het is normaal dat je behoefte hebt om ook je eigen dingen te doen. Dat je bezig bent in huis of met hobby's en niet steeds op de bank wil zitten. Het is ook normaal dat je wel eens weg wilt met/naar vriendinnen en familie. Je hoort bij jouw vriendinnen, familie, kerk enz. Het is ook niet Gods bedoeling dat een mens binnen het huwelijk op deze manier eenzaam wordt!

Jouw man kan zelf ook bezigheden gaan zoeken, zoals een Bijbelkring, mannenvereniging, of zoiets... als hij het lastig vindt, als je weg bent.

Sterkte, wijsheid en daadkracht toegewenst...
Twijfel niet aan jezelf!
Autumn
12-01-2016 / 21:28
Nog een boekentip: 'De vijf talen van de liefde' van Gary Chapman. Echt een eyeopener in ons huwelijk. Het heeft er bij ons tot geleid dat we elkaar, elkaars verlangens en reacties gaan begrijpen. Lees dit boek eens samen met je man en het zal echt helpen! Als je elkaars liefdestaal begrijpt doet dat veel in een huwelijk weet ik uit ervaring. Sterkte gewenst!
rotsvast
13-01-2016 / 16:40
Vraagsteller, hoe komt het dat u met deze man het huwelijk bent ingegaan? Ik kan me niet voorstellen dat hij vóór het huwelijk wel die sprankelende man was die u zo graag aan uw zijde wilde hebben.

Terug in de tijd

Is het makkelijk als je in een relatie hetzelfde karakter hebt omdat je je dan niet zo hoeft aan te passen en weinig hoeft uit te leggen? Of juist niet? Mijn vriend en ik hebben grote karakterverschil...
Geen reacties
05-01-2007
In veel kerken mogen kinderen niet aan het avondmaal. Ik weet niet goed wat ik er zelf van moet vinden. Het staat nergens in de Bijbel dat het niet mag en toch mag het niet. Maar waarom eigenlijk? Mij...
Geen reacties
05-01-2017
Wanneer u als predikant een preekbeurt houdt, vertelt u dan wel eens uw eigen verlangen naar de hemel? Dit moet toch een wezenlijk aspect zijn van het kindzijn van de Heere? Wanneer een dominee dit ze...
Geen reacties
05-01-2007
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering