Vraag
Vrijwel al mijn vrienden luisteren naar popmuziek. Ikzelf luister naar gospel. Nu ben ik pas op YouTube gaan zoeken naar optredens van popartiesten, en ik ben daar best wel van geschrokken. Maar hoe moet ik bijvoorbeeld denken over het liedje “By the grace of God” van Katy Perry? En hoe kan ik nu het beste uitleggen waarom ik geen popmuziek luister maar gospelmuziek?
Antwoord
Katy Perry is opgegroeid in een christelijk gezin waar beide ouders leiders zijn in een pinkstergemeente. Ze is opgegroeid met gospelmuziek. Haar eerste eigen album was een gospelalbum. Na verloop van tijd is ze een andere richting opgegaan. Haar christelijke verleden heeft ze achter zich gelaten en vindt nu spiritualiteit in de boeken van Eckhart Tolle en het beoefenen van Transcendente Meditatie. Ze zegt: "Ik geloof niet in een hemel of een hel of een oude man die op een troon zit. Ik geloof wel in een hogere macht die groter is dan ik, want dat houdt me verantwoordelijk. Ik ben geen boeddhist, ik ben geen hindoe, ik ben geen christen, maar ik voel me nog steeds alsof ik een diepe verbinding heb met God. Ik bid de hele tijd om zelfbeheersing en nederigheid, met veel dankbaarheid. Gewoon 'dank u' zeggen is soms beter dan vragen om dingen."
De tekst van “By the grace of God", die gaat over haar echtscheiding van Russell Brand, moet je dan ook tegen deze achtergrond zien. Ze gebruikt woorden uit haar jeugd maar geeft er een eigen betekenis aan. Ze heeft een geloof, maar niet het zaligmakende geloof. Ze gelooft in een soort van god, maar kent de God van de Bijbel niet. Ze mengt zaken uit haar opvoeding met haar huidige leven. Daarbij ontstaat een mengelmoes van wereldse waarden en een schijn van godsdienstigheid.
Katy Perry is niet de enige waarbij je dit ziet. Met name bij Amerikaanse artiesten, waar resten van christelijke traditie nog meer deel uitmaken van de cultuur dan in Europa, zie dit vaker. Ook bij sommige gospelartiesten helaas. Laat je niet misleiden door dergelijke enigszins vroom klinkende woorden, ze hebben niet de bijbelse inhoud.
Nu dan je je vraag: "Hoe kan ik nu het beste uitleggen waarom ik geen popmuziek luister maar gospelmuziek." Een mooie en belangrijke vraag want het hangt nauw samen met je geloof. Eigenlijk kan jij dan ook alleen zelf deze vraag beantwoorden. Je komt daarmee bij de kern van de zaak: wat/wie geloof je en wat werkt dit uit. Ik kan deze vraag niet voor je beantwoorden, je zal dit zelf verder voor jezelf moeten overdenken en onderzoeken. Maar ik wil proberen je te helpen door mee te geven waarom ik het niet meer luister.
De onderliggende oorzaak ligt niet in regels, maar in de relatie met mijn hemelse Vader. In zekere zin zijn daar ook regels van toepassing want onderdeel van deze relatie is gehoorzaamheid, en God heeft geboden gegeven, die ik in gehoorzaamheid wil proberen na te volgen. Maar het zijn geen regels op zichzelf: het komt voort uit een relatie.
Er is een hoop popmuziek dat God openlijk lastert, Zijn Naam ijdel gebruikt of op allerlei wijzen tegen Hem ingaat, op moreel gebied, op seksueel gebied en wat dan ook. Gods geboden worden met voeten getreden. Je hebt daar zelf een deel van gezien waar je van geschrokken bent. Er is ook een groot deel die dat niet zo rechtstreeks doet, maar dat een heel ander stelsel van waarden verkondigt: waarden van wat mooi is, wat belangrijk is, wat leuk is, wat hoop en troost geeft. In veel gevallen speelt God daarbij geen enkele rol, in elk geval niet de centrale rol. En als Gods naam al wordt genoemd is het veelal een God naar eigen denkbeelden en niet de God zoals deze zich Zijn Woord aan ons heeft geopenbaard.
Nu moet ik allereerst zeggen dat ik zelf niet beter ben. Ik heb zelf vele jaren in zonde geleefd. En ik ben nog steeds een man van onreine lippen, van onreine gedachten en met een onrein en onstandvastig hart. Ondankbaarheid en ontevredenheid heersen vaker over mij dan ik zou willen. Als alles goed gaat is het makkelijk God te loven, maar in perioden van moeiten en tegenslagen is het veel moeilijker met een blij gezicht dankbaar te zijn. Het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik. Zulke zonde kan dan zwaar op mij drukken. Hoe kan een onrein en dubbelhartig iemand als ik bestaan voor de Heilige God van de Bijbel? Ik heb zoveel ontvangen, maar ben het zo weinig waard.
Maar dan mag ik weten: het is de Heere Jezus Christus die mij heiligt. Hij heeft mijn voeten gewassen door aan het kruis op Golgotha voor mij te sterven en mijn zonden weg te dragen en nu ben ik geheel en al rein. Nu ben ik, door de Heere Jezus, met de God van de Bijbel, de Schepper van hemel en aarde, verzoend, en mag ik Hem “Abba, Vader” noemen. En dat geldt ook voor jou, als je je hoop volledig op de Heere Jezus zet. Er gebeuren veel dingen die ik niet begrijp. Maar één ding weet ik: Hij is er en Hij leeft en bij Hem is mijn toekomst. Hij is mijn enige troost in leven in sterven. Hij is het enige anker van mijn leven, mijn enige houvast. De rots waarop ik sta in dit wankele leven. Mijn enige hoop en verwachting. Mijn toekomst. Zonder Hem kan en wil ik niet. In al mijn gebreken heb ik Hem lief boven alles.
Popmuziek echter verkondigt deze boodschap niet, maar verkondigt wat anders. Dat komt in allerlei variaties tot ons, maar veelal is het gericht op geluk of welbevinden in het hier en nu. De hele set van waarden, van wat je moet nastreven en najagen is iets anders. De troost is een andere troost, de hoop is een andere hoop, de verwachting is een andere verwachting. En ik kan daarbij zeggen vanuit Gods Woord, en vanuit eigen waarneming en ervaring: het is een illusie, een ijdele hoop, een valse verwachting. Het kan de beloften die het doet niet waarmaken. En hoe kan het ook, want er is geen plaats voor de God van de Bijbel en alleen Hij kan de beloften waarmaken. Hij is immers onze Schepper, Hij is het die ons en alles heeft gemaakt. En Hij heeft ook Zijn plan aan ons bekend gemaakt en Hij is waarachtig en getrouw. Hij is de rots en het centrum van mijn leven. Hoe kan dat samengaan met muziek waarin Hij niet centraal staat, waarin Hij veelal geen enkele rol speelt of zelfs wordt bespot.
Daarom heeft popmuziek mij niets meer te vertellen. Een deel lastert Gods naam of gebruikt zijn Naam ijdel, een deel gaat regelrecht in tegen dingen die waardevol zijn, in een groot deel worden allerlei waarden gepromoot, direct of indirect, die een illusie zijn en ingaan tegen wat Mijn hemelse Vader zegt. En daarbij is het niet alleen leeg, het is ook nog gevaarlijk, want het is wel degelijk iets dat trekt en het hart verleidt en op een verkeerd spoor kan zetten. Dit zijn voor mij de redenen waarom ik geen popmuziek meer luister.
Ik hoop dat dit je helpt om verder na te denken over hoe jij hier in staat, over je geloof, je relatie met de Heere Jezus en de God van de Bijbel en de consequenties die dat voor jou heeft en van daaruit voor jezelf tot een overwogen antwoord kan komen.
Ontvang een hartelijke groet,
Gerard Slurink
Dit artikel is beantwoord door
G. Slurink
- Geboortedatum:12-02-1963
- Kerkelijke gezindte:Reformatorisch
- Woon/standplaats:Lahti, Finland
- Status:Actief
Bijzonderheden:
*Voormalig popmuzikant
