Uit de kast komen als homo

Ik ben een 15-jarige jongen en ik groei op in een hervormd gezin. Ik ga naar een reformatorische school, etc. Ik ben dus een gewone refo. Maar ik heb een vraag. Ik zit er heel erg mee. Ik ben namelijk ook homo. Nee, ik ben niet een of andere puber die aandacht wil. Ik ben gewoon homo. Dat weet ik echt al heel lang. Ik weet al vanaf mijn jonge jaren dat ik echt een ander persoon ben dan de anderen op school, enzovoorts. Ik ben de enige persoon die het weet, ik heb het nooit aan anderen durven vertellen. Ik kan het niet, te bang om veroordeeld te worden. Hoe kan ik dat toch proberen te doen?

Ten tweede, ik ben echt heel erg bang. Vaak bij christenen worden homo's veroordeeld. Ik geloof in God als mijn Verlosser, maar soms als ik alle haat hoor kan ik dat gewoon niet meer zo goed. “Waar is God?”, denk ik dan. Ik zou echt zo graag een antwoord van jullie willen krijgen. Hoe moet ik hier mee omgaan? En met het christen en homo zijn? Ik geloof namelijk ook dat God het niet bedoeld heeft om homo's als kluizenaars te laten leven.

Ten derde, ik ben bang dat als ik uit de kast kom, bijna niemand van mijn huidige vrienden en familie iets van mij wil weten. Ik heb gewoon hulp nodig, ik weet het.

Beste vriend,

Bedankt voor je vraag. Goed dat je via deze weg om hulp vraagt. Die heb je echt nodig. Bovenal hoop ik dat je een ander adres kent: de weg naar boven! Dat is de beste weg! Daarnaast heeft God ook mensen om je heen gegeven die met je mee kunnen denken.

Je vertelt dat je vanaf je jonge jaren ontdekt hebt dat je homofilie gevoelens hebt. Dat moet voor jou een hele ontdekking geweest zijn. Het heeft je in verwarring  gebracht. Hier heb je ook veel mee geworsteld.  Wat zullen de veroordelingen je pijn gedaan hebben. Dit vergroot je eenzame strijd alleen maar.  Nu je 15 jaar bent vraag je je af hoe je je familie op de hoogte kan brengen. Eerst wil ik op dit punt even ingaan.  Eerst een paar vragen: hoe is de familiesfeer? Hoe is de band met je vader en moeder? Waarom wil je het nu vertellen? 

Als de familiesfeer goed is en je ze vertrouwt, kun je zoeken naar een goed moment om ze dit te vertellen. Zoals wel eens gezegd wordt ‘kom je dan uit de kast’. Daarom is het goed om hier over na te denken. Ik wil je hierbij twee tips geven.

In de eerste plaats. Doe het nooit in een groep bijvoorbeeld met eventuele broertjes of zusjes. Zoek een moment waar je je ouders alleen hebt. Meestal reageren ze anders dan dat je van te voren denkt.

Als tweede zou ik je mee willen geven te vragen aan je ouders en eventuele anderen om er niet over te spreken met anderen.  Als je uit de kast gekomen bent, kun je niet meer terug. Daarom moet je vertrouwen hebben in de mensen aan wie je het vertelt. Je hebt ze ook tot steun zo nodig.

Benadruk dan vooral dat het voor jou een worsteling is. Ik hoop dat dit nog steeds zo voor je is.  Je zou het eventueel als volgt kunnen verwoorden: “Pa en ma, ik wil jullie al heel lang iets vertellen maar ik durf het eigenlijk niet goed. Ik worstel met een andere geaardheid. Ik heb al zo vaak gebeden of God dat van me weg wil nemen maar het blijft het zelfde. Ik wil het niet en heb er niet voor gekozen.”

Geef je ouders en familie anderzijds wel de tijd om deze boodschap te verwerken. Jij kent die worsteling al zo lang. Voor hen begint de verwerking pas vanaf dat moment. Begin ook niet direct over een relatie.  Wat je hen vertelt, is al schokkend genoeg. Als je daarnaast dan uit zou spreken dat je twijfels hebt of je moet beginnen aan een relatie, is voor hen de schok dubbel zo groot.

Het is goed om daar iets over te lezen. Ik weet niet of je dit wel eens gedaan hebt? Nergens wordt er in de Bijbel veroordelend gesproken over de homofiele mens. Wel kunnen we lezen dat de Heere de praxis veroordeelt. Helaas weten veel mensen niet het onderscheid te maken tussen de mens met zijn of haar gevoelens en de praxis. Dat kan diepe sporen trekken in het leven van de mens met een andere geaardheid.
 
Vanwege de zondeval is er ziekte,  pijn en verdriet. Ook homofilie hoort hierbij. Het is het gevolg van de zondeval. En hierdoor is er helaas veel gebrokenheid. De beste weg is om hiermee aan Gods voeten terecht te komen. Paulus had een doorn in zijn vlees (2 Kor. 12). Hij heeft veel gevraagd of God deze doorn weg wilde nemen. Het gebeurde niet. De Heere had tot Paulus gezegd: “Mijn genade is u genoeg en Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.” Je mag met al je strijd en verdriet bij God komen.

Je vertelt eerlijk over je vraag: “Waar is God?” Leg die maar voor God neer. Hij kan je laten zien dat Hij er is en ook van jou afweet.

Zeker hoeven onze homofiele broeders en zusters niet als kluizenaars te leven. Ze zijn zelfs per definitie niet ongelukkig te bestempelen. De Heere kan je een andere taak geven. Een taak in Gods Koninkrijk bijvoorbeeld of in de gemeente waar je dienstbaar mag zijn. Probeer ook wijs met je vrije tijd om te gaan. Plan afspraken in met vrienden. Zorg voor ontspanning. Maak tijd voor een hobby als je die hebt. Dit zeg ik niet om je gevoelens te laten ontvluchten, maar wel om er mee te leren omgaan.

Bij Refoweb zijn mijn gegevens bekend. Je mag gerust contact met me opnemen om verder van gedachten te wisselen.

Heel veel sterkte!

Een hartelijke groet,
D. Rosbergen

Dit artikel is beantwoord door

(MA) D. Rosbergen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven