Genegeerd na Heilig Avondmaal

Hoe is het mogelijk dat als je aan het Heilig Avondmaal deel neemt, naast elkaar aan tafel zit en de gemeenschap met Christus deelt, je daarna gewoon genegeerd wordt. Iedere zondag opnieuw word je zo voorbij gelopen en ik merk aan mezelf dat ik me ga ergeren en het mijn belet om goed te luisteren. Ik vind dit gedrag niet kunnen en zou haar er graag op aan willen spreken. Maar wat is wijsheid? Ik wil geen ruzie veroorzaken, maar dit belemmert mij om nog met vreugde naar de kerk te gaan. Dit bewijst in ieder geval niet de onderlinge liefde die er moet zijn. Het zou misschien beter zijn om in het vervolg niet meer aan te gaan, hoe erg ik dat ook zou vinden, maar zo onteer je de tafel des Heeren. Kunt u mijn vertellen hoe te handelen in deze situatie?

Beste vraagsteller,

En als de ure gekomen was, zat Jezus met Zijn discipelen aan de tafel...Wat een heilig moment, de eerste en de laatste keer dat de Heere dit Avondmaal met Zijn discipelen houdt. Ik heb grotelijks begeerd, zegt Hij. Eigenlijk staat er: “Ik heb met begeerte begeerd (dubbel begeerd) om dit Avondmaal met jullie te houden.” Hoe indrukwekkend en ontroerend. Hij, de Meester, begeert met Zijn discipelen dit Pascha te eten. Maar Hij weet toch dat Judas Hem gaat verraden en dat Petrus Hem verloochenen zal en dat ze allemaal weg zullen vluchten? En dan... met begeerte begeerd? Hoe is het mogelijk. Ja dat weet Hij en toch... ontroerende woorden: Doe dat tot Mijn gedachtenis.

Op de Avondmaalzondag gaat de gemeente naar de kerk en gaan mensen aan het Avondmaal. Dan is er liefde naar de Heere en liefde naar elkaar! Dat kan toch niet anders. Met dit in mijn gedachten lees ik je brief. Je zit naast een broeder of zuster en samen mag je dit Avondmaal houden. Een stille vreugde in het hart: “Ik voor u, omdat u anders de eeuwige dood zou moeten ondergaan.” En als je dan die gemeenschap met Christus ervaren hebt, gedeeld hebt, dan is er dat afstandelijk gedrag van een mede-avondmaalganger. Het is een dissonant in dat diep ernstige en heerlijke moment. Geen vreugde, geen harmonie tussen broeders en zusters. In ieder geval, ik heb het gevoel van het tegenovergestelde. Hoe zit het toch?

Dan zit je op de vragende lijn. Dan is er nog geen bitterheid in je hart. Maar als dat komt ben je net zo ver als die ander. Ik kan het begrijpen dat het voor jou heel ingrijpend is. Maar nu eerst de vraag: heb ik alles gedaan om het weg te nemen? Was ik zelf vriendelijk? Ben ik er in liefde mee omgegaan? Heb ik er aanleiding toe gegeven? Laat het niet je geloofsleven vertroebelen. 

Het is voor jou niet te begrijpen, je kunt er amper door naar de preek luisteren. Wat zegt de Heere nu in zo’n situatie?

Dat je zo niet aan kunt gaan, .dat je naar die persoon toe moet gaan. Dat is geen ruzie maken, maar eerlijk vragen wat er is, lucht zuiveren tussen broeders en zusters. Als je merkt of denkt dat je broeder, zuster iets tegen je heeft, verzoen je met hem/haar, staat er in Matth. 5:23 en 24. Maak de weg weer vrij naar elkaar, zo dat je met vreugde naar de kerk en het Heilig Avondmaal kunt gaan. In Kol. 3:13 staat: “Verdraag elkaar en vergeef elkaar, zoals Christus u vergeven heeft, zo moet u het ook doen.” Dat is de bijbelse visie. Het is zeer zeker geen optie om te denken “dan ga ik niet meer aan.” Daarmee is er niets opgelost, maar wordt het veel heftiger. We moeten eerlijk met elkaar omgaan. Verzoenen, vergeven, liefhebben is de weg die de Heere ons aanraadt.

Moeilijk om de minste te zijn? Nee, want in die weg zal de Heere Zijn zegen doen ervaren.

Hartelijke groeten,
Mw. N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke

Dit artikel is beantwoord door

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke

• Geboortedatum:
  25-04-1942
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

109 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven