De laatste tijd helemaal verhard

Ik (jongen van 15 jaar) heb enige tijd een meisje leuk gevonden. Ik heb lang geen contact met haar gehad. Ik ken het meisje al enkele jaren en heb nog nooit zoiets gevoeld voor een meisje. Enkele maanden terug begon het contact sinds lange tijd. Ik voelde dat wij een klik hadden. In die tijd leefde ik dicht bij God. Ik heb God gevraagd om dat meisje.  Het voelde alsof Hij luisterde. Hij gaf mij wat ik vroeg. Het meisje gaf mij de indruk mij leuk te vinden. Ik dankte God iedere dag voor datgene wat Hij mij gaf. Het meisje gaf mij kracht om overeind te blijven. Ik zag tegen haar op als persoon en wat karakter betreft. Het is heel bijzonder. Ze is aardig voor iedereen. Ik vond haar het mooiste en liefste meisje die ik ooit gekend heb. Toen kwam ik erachter dat zij mij (onbewust) bedrogen had door mij de indruk te geven dat ze mij  leuk vond. Dat heeft mij heel veel pijn gedaan. Nu kijkt zij mij niet meer aan. Ik ben zo verdrietig geweest. Nu nog steeds.

Maar mijn grote vraag is: Waarom liet God het zo gaan? Vroeger praatte ik mensen altijd klakkeloos na als ze zeiden: “God is goed”. Hij doet alles goed. Maar nu, nu kan ik dat niet over mijn lippen krijgen. Ik wil vaak van pure ellende niet meer leven. Ik voel mij onwaardig. Ik ben de  laatste tijd helemaal verhard. Ik ben inwendig van het geloof afgestapt. Ik voel mij zwaarmoedig. De hele week door vloek ik hardop tegen mezelf. Ik heb mijzelf de verdoemenis toegewenst. Ik ben boos op God dat Hij het zo ver heeft laten komen. Waarom, waarom, waarom treft mij dit!?

Nu ben ik totaal de weg kwijt. Ik zie in dat het zo verkeerd gaat, maar ik weet niet wat ik moet doen. Als ik probeer te bidden, voel ik mij een huichelaar. Thuis voel ik geen aansluiting. Om elk ding raak ik geïrriteerd. Tot het kleinste toe. Ik heb nog een tijdlang gebeden of Hij mij uit deze poel van zonden wil redden. Hij luistert (nog) niet! Nee, ik had nooit gedacht dat ik ooit zoiets zou kunnen zeggen. Nooit! Dus wel (Psalm 22). Nu ben ik bang dat ik steeds meer van kerk en geloof afstap. Ik kan niet meer bidden. Ik schaam mij voor mijn buitengewoon egoïstische gedrag. Ik dacht alleen aan mijn eigen verlangens. Ik loofde God in tijden van voorspoed, maar toen in tegenspoed heb ik het laten varen. Ik kan niet meer. Ik ben moe. Ze hebben mij gezegd dat Hij zich laat vinden. Ik wil wel, maar kan niet. Of is het andersom? Ik kamp ook met persoonlijkheidsproblemen. Ik wil dingen die mij niet lukken. Heeft iemand iets om mij te helpen?

Beste vraagsteller,

Je zit in een heel diepe put. Je moet op dit moment een heel grote teleurstelling in je jonge leven verwerken. En dat heeft een geweldige uitwerking, zelfs op je geestelijke leven. Ik heb echt met je te doen. Dit is heel moeilijk...

Ik lees aan het slot van je stukje dat je kampt met persoonlijkheidsproblemen. Ik weet natuurlijk niet wat je daarmee bedoelt. Maar ik denk wel dat ze er misschien de oorzaak van zijn dat je zó diep teleurgesteld bent. Natuurlijk, het doet pijn en geeft verdriet, als zoiets gebeurt. Je had hoop, je deed alles biddend en dan nu dit. Dat is heel moeilijk. Tegelijk is dit wat er wel vaker in ons leven gebeurt. En waar we mee om moeten leren gaan. 

Ik zou om te beginnen stoppen met vloeken tegen jezelf. Dat roept een hele nare sfeer op en bovendien wil de HEERE dat niet. Vervolgens ga je de HEERE weer zoeken en ga je aan Hem vertellen wat je nu tegen mij hebt gezegd. En dan smeek je Hem of Hij je wil helpen en in de komende tijd de weg zal wijzen. Ik ben er vast van overtuigd dat Hij dat zal doen. Misschien is het ook goed om dat meisje eens te spreken of te mailen. Zeg eerlijk wat je voor haar voelt en dan hoor je wel wat zij daarvan vindt. En heeft ze geen gevoelens voor, dan is dat heel jammer voor jou, maar dan is het niet anders. De HEERE zal je dan kracht geven om verder te kunnen.

Als ik heel je stukje overzie, denk ik: je zit in een diepe dip. En dan kun je heel naar gaan denken en doen. En dan heeft dat vaak ook een uitwerking richting de geestelijke dingen. Ik denk dat het in de komende tijd wel weer goed gaat komen. En dat je dan sterker in het leven zult staan. Heb je echt grote persoonlijkheidsproblemen, dan zou ik je aanraden naar de huisarts te gaan om je problemen met hem te bespreken. Indien nodig zal hij je doorverwijzen naar de hulpverlening die je zal helpen je leven weer op de rails te krijgen. En als het dan psychisch weer beter met je gaat, zal het geestelijk ook weer beter worden. Dat is een eenheid bij ons.

Ik zou zeggen: houd moed, jonge vriend! De Allerhoogste maakt het goed, na het zure geeft Hij het zoet (Ps. 77).

Heel veel sterkte voor de komende tijd!

Ds. C. J. Droger

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.J. Droger

• Geboortedatum:
  10-01-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Vlaardingen
• Status:
  Actief

152 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven