Familie op de brede weg

Het zou fijn zijn als ds. Post van de HHK in Putten deze vraag wil beantwoorden. Ik ben onder zijn preek tot bekering gekomen en de Heere heeft dus al vaker door hem tot mij gesproken.

Ik voel me de laatste tijd wanhopig en verloren in dit leven. Ik ben een 23-jarige jongen, opgegroeid in een protestants gezin (niet reformatorisch). Ik heb mezelf de laatste twee jaar verdiept in de Bijbel en de reformatie en dat heeft mijn geloofsleven ontzettend verrijkt. Vooral het idee van dankbaarheid na verlossing uit de ellende is zo waar. Ik ben aan het begin van deze periode 'wedergeboren' en het leeft zo intens in mijn leven; alles is in het teken van Jezus gaan staan, mijn Verlosser en Redder.

Alleen lijkt het alsof heel mijn omgeving de ellende niet ziet. Thuis wordt er altijd gepraat en gezongen over hoe liefdevol de Heer is, maar dat de mens die God niet verdient hoor ik niet. Ik geloof echter dat je echt vanuit de ellende de verlossing en de dankbaarheid moet zien; anders krijg je valse godsdienst en ik ben zo verschrikkelijk bang dat dat het geval is bij mij thuis. Ik durf er eigenlijk niet goed over door te denken. Maar ik geloof ook in twee wegen en ben bang dat mijn familie op de brede weg wandelt. Ze vinden het zelfs moeilijk om in twee wegen te geloven, zeg maar. Maar de hel is een (bijbelse) realiteit.

Ook de levenswandel van mijn familie verraadt niet bepaald een bekeerde ziel (zoveel onzin als urenlang tv-kijken, uitgaan, alcohol, roken, feesten e.a.). Ik heb het er wel met ze over, maar het slaat totaal niet aan. Ik ben de laatste tijd tot het inzicht gekomen dat we (volgens mij dus) in de tijd van de grote afval leven. Wat vindt u van dit laatste? Hoe raadt u mij aan om te gaan met mijn familie (moet ik een andere ‘familie’ zoeken, dat wil zeggen: een andere gemeente/bijbelkring? Het lastigste vind ik dat ik wel in contact wil blijven met mijn vrienden en familie (voor de duidelijkheid ik heb geen christelijke vrienden) maar dat dat eigenlijk niet goed gaat.

Beste jongeman,

Het is een wonder wanneer de Heere in ons leven komt. Alles wordt dan anders. Dat lijkt niet alleen zo, dat is ook zo. Je eigen leven komt in het teken te staan, met alle gebrek, die we evengoed nog hebben en houden, ons leven lang, van het liefdevolle dienen van de Heere. Je gaat van Hem houden, Jezus, “mijn Heere en mijn God”, zoals Thomas dat uitriep toen Jezus hem na de opstanding opzocht.  Dat gaat je hele leven bepalen, je denken bepalen. De drie elementen van ellende, verlossing en dankbaarheid zullen je hele leven met je gaan als een drieling, die de omgang met de Heere Jezus, de omgang met Zijn dienst, de omgang met je omgeving gaat bepalen. Tot zover schrijf ik in feite niet iets nieuws, omdat je deze dingen zo mag beleven.  

Wat is nu de moeilijkheid? Jij bent door het wondere werk van de Heilige Geest veranderd, maar je omgeving niet.  Je familie, je thuis, zoals jij het noemt, kunnen maar moeilijk meekomen in jouw nieuwe denken. Het is goed om dat te realiseren. Hoe was jij zelf voordat jij tot bekering kwam? Hoe dacht jij voordat jij wederom geboren werd? Ik proef uit jouw woorden dat jij toen ook zo was als bij jullie thuis en je familie en vrienden. 

Wat van groot belang is, is dat je van hen blijft houden. Jouw worden komen niet echt over. Maar wat dan te doen? Laten merken in je gedrag dat je hen niet afschrijft, maar dat jij andere keuzes maakt. Je hoeft je vrienden niet af te schrijven, maar wanneer ze uitgaan en opgaan in het wereldse vermaak, mag je wel laten merken dat jij daarin niet mee kunt doen, omdat je de Heere lief hebt gekregen en Jezus Christus wilt volgen. Dat kan tot gevolg hebben dat jullie uit elkaar groeien. Dat ze jou op een gegeven moment niet meer meevragen.

Ongetwijfeld zal de Heere voor je zorgen, dat je andere vrienden krijgt. Maar een open christenleven brengt ook eenzaamheid met zich mee, niet alleen als het gaat om je contacten met je niet-christelijke vrienden, maar soms ook tussen kerkelijke jonge mensen, die weliswaar kerkelijk zijn, maar de liefde van Christus niet kennen in hun hart. Maar wat dan echt belangrijk is, is dat je hen niet afschrijft, dat mogen wij niet, dat deed Jezus ook niet, maar dat je ten diepste medelijden met hen hebt en veel voor hen bidt, of God hun de ogen wil openen voor de weg die ze gaan.

Deze dingen gelden in feite op dezelfde manier ook voor je familie. Heb ze intens lief.  Bid veel voor ze. Laat jouw houding ten opzichte van je ouders en de anderen thuis bepalen door het liefdesgebod. Ga met respect met ze om. Deed Jezus dat ook niet toen Hij als twaalfjarige Jongen in de tempel gevonden werd door Maria en Jozef, die Hem kwijt waren? Hij ging met hen mee en was hen onderdanig.

Inderdaad zijn er twee wegen, de brede en de smalle weg. Je kunt huiveren als je ziet dat ze met vermaak op de brede weg gaan. Maar, nogmaals, laat het voor jezelf altijd weer des te groter wonder zijn dat de Heere in Zijn genade jou daarop heeft stil gezet en gebracht op de smalle weg.  Dat maakt ook mild naar je familie. 

Of je naar een andere ‘familie’ moet zoeken hangt af van het feit of je geestelijk door de prediking van het Woord gevoed wordt. Waarbij ik direct opmerk, dat uit een gemeente vertrekken niet zomaar kan en niet op gevoelsargumenten mag gebeuren. Ik weet niet of je contacten hebt met wie je over de geestelijke dingen kunt spreken, met wie je bidden kunt en Bijbelstudie houden. Dat is voor je eigen geestelijk leven van groot belang. Ik zou zelfs willen zeggen, probeer zo lang mogelijk samen met je familie naar de kerk te gaan en probeer op andere dagen ‘bij te voeden’. Ik heb menig keer gezien dat de Heere juist die wijze van doen wilde zegenen.  

Niets is zo rijk dan de liefde van God in Jezus Christus te ontvangen. Dat onbegrijpelijke wonder, dat Hij mij en jou liefheeft. Dat Hij zo vol van genade is voor zondaren, die zichzelf leren kennen als een goddeloze, een vijand. Zie Romeinen 5:1-11. Het is toch pure genade alleen? Onlangs heb ik een christen mogen begraven die steeds meer ging leren dat van hem niets te verwachten was, maar het woord “genade” steeds meer ging spellen. Hij roemde in God in Christus alleen. Zo ging hij de heerlijkheid in.

Het leven van de christen wil daardoor gestempeld zijn. Christus’ beeld dragen. Dat betekent ook kruisdragen achter Hem aan. Maar wel achter Hem aan, Die ging door lijden tot heerlijkheid. De Heere onze God geve je daar veel naar uit te zien.  

Ds. Joh. Post

Dit artikel is beantwoord door

Ds. Joh. Post

• Geboortedatum:
  27-12-1955
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Lunteren
• Status:
  Actief

19 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven