Vraag
In mijn naaste familie-/vriendenkring zijn op dit moment een aantal mensen behoorlijk depressief. Omdat ik dagelijks met hen omga, heb ik ook dagelijks met hen te maken. Ik vind het moeilijk om me in hen in te leven en begripvol met hen mee te leven. Zelf ben ik namelijk heel optimistisch ingesteld en zie dus (bijna) alles van de zonnige kant. Hierdoor ontstaat van beide kanten veel onbegrip wat nogal eens eindigt in woordenwisselingen/ruzies. Kunt u tips geven hoe het beste met hen om te gaan?
Antwoord
Een lastig probleem! Ik kan mij voorstellen dat het veel energie kost om met hen om te gaan. Ik kan je hierbij een aantal dingen meegeven:
-Aanvaard dat de depressie een ziekte is wat de persoon overkomt. Jezelf inleven in de ander is moeilijk omdat jij het anders ervaart. Probeer de depressie dan ook niet te begrijpen. Geef bij de ander aan dat je de depressie niet begrijpt, maar je wel wilt weten hoe het voor hem of haar voelt en wat je voor diegene zou kunnen betekenen.
-Zoek mensen/activiteiten waar jij zelf terecht kunt met je verhaal en waar je wel energie uit haalt. Zo ben je niet alleen maar in een negatieve sfeer waar je moet nadenken over wat je kan en wilt zeggen.
-Zoek informatie op over depressie om het gedrag van de ander beter te kunnen plaatsen en tips hoe je hiermee om kan gaan.
Websites waar je op zou kunnen kijken voor meer informatie over (omgaan met) depressieve personen:
Succes!
Hartelijke groet,
Germa Hoogakker
Dit artikel is beantwoord door
G. Hoogakker
- Geboortedatum:17-11-1984
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Elst (Gld.)
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Maatschappelijk werksterDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Waar ik het meeste aan heb gehad is aan mensen die zeiden dat ze me niet begrepen en ook beseften dat ze me niet konden begrijpen. En die vervolgens gewoon stil luisterden. Dring je niet op, geef ze de rust en de ruimte. Anderzijds kan het ook al zoveel goed doen als je even met een depressief persoon een kopje koffie wilt drinken of hem/haar vraagt om samen iets te ondernemen. Ik had een hekel aan mensen die zeiden dat ik iets 'moest' gaan doen. Ik moest helemaal niets. Tot rust komen en me ontspannen. En dat deed ik door te lezen en muziek te maken. Voor een ander zal dat tuinieren of hardlopen zijn. Laat betreffende persoon dat zelf aangeven. Onthoud dat je als familie of vriend geen hulpverlener bent. Dat kun je niet. Bovenal: als het om mij persoonlijk gaat, geloof ik dat er voor mij gebeden is, want zelf kon ik het écht niet. Ik wilde soms graag dood in plaats van verder leven. Dus bid voor/met je depressieve naasten.
Leestip: Een helpende hand, van Ds. A.Elshout.
De fout de mensen vaak maken is dat ze het tijdelijke gevoel van "ongelukkig zijn" of "teneergeslagen zijn" gelijkstellen aan een depressie. iedereen voelt zich wel eens ongelukkig. En dus is het logisch te denken dat de strategie die je zelf hebt om daar bovenop te komen, ook zal werken voor iemand met een depressie. Zo werkt het helaas dus niet.
Dus wat al is gezegd: stil zijn en luisteren, je niet laten meeslepen, en goed uitkijken hoe en wanneer je iemands denken uitdaagt. Dat laatste kan erg vermoeiend zijn. Pas als iemand erkent suicidaal te zijn, moet je echt ingrijpen.
