Het verraad van Judas

Waarom verried Judas Jezus eigenlijk (afgezien van Gods bestuur hierover)? Immers, kort daarna kreeg hij berouw en zei hij onschuldig bloed te hebben verraden. Was hij voor zijn verraad wel overtuigd van zijn daad? Wat had hij tegen Jezus?

Op je vragen zijn geen directe antwoorden in de Bijbel te vinden. Indirect kunnen we wel het een en ander afleiden uit diverse gegevens. Judas betreurde het in zijn oog verspillen van de kostbare zalf van onvervalste nardus in de albasten fles (Matth. 26:7; Mark. 14:3) waarmee Jezus gezalfd werd als voorbereiding op zijn begrafenis. En dan zijn er de dertig zilveren penningen, die Judas kreeg als verradersloon (Matth. 27:3). Van geld was hij dus niet vies.

Alles wijst er op dat hij op winst uit was bij het volgen van Jezus. Vooral in die zin dat hij dacht dat er voordeel bij te behalen was als hij Jezus volgde. Maar toen het naar het kruis ging, haakte hij af. Hij had genoeg van Jezus gezien en gehoord om later te bekennen dat hij onschuldig bloed had verraden. Maar toen was het te laat. Hij benam zich het leven. Dit macabere einde onderstreept dit ‘te laat’. De kerk de eeuwen heeft dit altijd zo uitgelegd dat er voor Judas geen hoop meer is. Daarvan gaat op zich al een ernstige prediking uit. Dat kan dus blijkbaar: dichtbij Jezus geweest zijn en toch verloren gaan. Denken dat Jezus ‘winstgevend’ is voor je carrière, en wanneer hij niet meer in je straatje past, Hem dan maar verraden. Dat wil zeggen je definitief en radicaal van Hem afwenden.

Dit laatste is dan ook het onderscheid met de andere discipelen, die allemaal vluchtten. En zelfs had één van hen Hem verloochend (Petrus). Ze komen terug door genade alleen. Waarom Judas niet? De Kerk heeft altijd gepredikt dat hier onderscheid gemaakt werd waar geen onderscheid is. En toch was er wél onderscheid, alleen niet zichtbaar voor mensen maar voor God. De anderen hadden ten diepste een geestelijke band met Jezus, Judas niet. Daarom komt het er voor ons op aan of er een geestelijke band gelegd is tussen ons en de Heere, want anders zouden we zomaar als een Judas openbaar kunnen komen.

Waarom zijn we christen? Om er op de een of andere wijze beter van te worden of er wat mee te verdienen (misschien wel de hemel)? Of omdat we wonderlijker wijze leven van de verdienste van Christus? Dat is een cruciale vraag die in je leven beantwoord moet worden. Dat wordt des te moeilijker als je wegvluchten voor de consequenties van het volgen van Jezus (op je werk of in de kerk) lijken op verraad. Gaat het om jezelf of om God? Dit heet zelfbeproeving (Gal. 6:4).

Vraag jezelf eens af waarom je deze vraag over Judas eigenlijk stelde.

Met vriendelijke groet,
Ds. C. A. van der Sluijs

Dit artikel is beantwoord door

Dr. C. A. van der Sluijs

• Geboortedatum:
  14-09-1942
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

174 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven