Vraag
Ik ga soms naar een jongerenavond om na te denken over God en we zingen daar ook. Er wordt wel eens geklapt bij liedjes zoals: “Gods volk wordt uitgeleid.” En ook staan er vaak mensen met handen omhoog. Soms ben ik dan ook zo vol van God dat ik ook wel m'n handen naar God wil uitsteken om Hem alle lof en eer te geven. Maar iets houdt me tegen. Wat dat is weet ik niet precies. Wij zitten in een 'zware' kerk en daar is dit al helemaal niet gebruikelijk. Maar mag dit dat dan niet? In de Bijbel staat toch ook dat het volk juicht en klapt voor God? Net zoals dat mensen tegen drumstel e.d. zijn. In de Bijbel hadden ze toch ook trommels?
Antwoord
Beste vriend
Ik denk dat ik je aardig kan begrijpen. Ik kwam -en kom- ook wel eens in zo’n bijeenkomst waar mensen klappen en hun handen omhoog heffen en waar een drumstel voor de nodige decibellen geluid zorgt. Ik zeg niet dat dat verkeerd is, maar net als bij jou remt mij ook iets om daaraan mee te doen. Omdat het verkeerd is om zo te doen? Och nee, dat zou ik niet meteen willen zeggen. En wanneer mensen daarbij opgevoed zijn, is het ook nog weer wat anders. Maar ik heb zo vaak de indruk dat emoties gestimuleerd moeten worden. En ik mis nogal eens de eerbied die past bij de lofzang en aanbidding van de Heere.
Goed, jij en ik zijn er niet bij opgevoed en dat speelt een rol. Maar ik heb tegelijk de overtuiging dat die dingen uit een andere cultuur komen en niet echt bij ons passen. Bovendien, het zijn allemaal uiterlijkheden. Dat moeten we ons wel realiseren, of we nu voor of tegen deze dingen zijn.
De Heere zegt in Zijn Woord: “Dit volk eert Mij met de lippen, maar met hun hart zijn ze verre van Mij.” Dat kan gelden van mensen in een ‘zware’ kerk en van mensen op een ‘evangelische’ jongerenavond. Het punt waar het op aan komt, is: “Mijn zoon, Mijn dochter, geef Mij je hart.” Vanuit dat hart zijn de uitgangen van het leven. Wanneer de Heere je hart heeft ingewonnen door Zijn Heilige Geest, leer je vragen: Wat wilt Gij dat ik doen zal?
Begrijp ik uit je gang naar die jongerenavonden dat jij op zoek bent naar een antwoord op die vraag? Zoek dat antwoord in het Woord en op plaatsen waar vanuit dat Woord op een bijbelse manier geestelijke leiding wordt gegeven. Pleit daarbij maar op de belofte: “God zal Zelf je Leidsman wezen, leren hoe je wandelen moet.” Blijf daarbij vooral niet steken in de buitenkant. Waar de Heere je hart krijgt, kom je daar ook wel verder mee.
Van harte Gods zegen toegewenst op je zoektocht.
Ds. J. Westerink
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Westerink
- Geboortedatum:25-08-1939
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk (Maranatha)
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het was een prachtige dienst en geweldig om mee te mogen maken! Inderdaad zijn de mensen daar veel uitbundiger in hun geloofsuiting, dat ben ik van huis uit ook niet zo gewend, maar stiekem was ik ook wel jaloers op de eenvoud van hun getuigenis.
Ik denk dat het heel erg cultuurbepaald is, ik ben ook in NL wel een aantal keer in een dergelijke dienst geweest met meer 'swing' in het zingen. Volgens mij is het een typische bijzaak waar je niet teveel bij moet stilstaan; het gaat om het hart, de kern van de Evangelieboodschap!
als jij de neiging hebt om dat te doen, doe het dan ook. Maar pas ontzettend op voor een bepaald religieus-oke gestalte. in de zwaardere kringen is dat misschien vooral een triest gezicht opzetten ( o o wat ben ik toch zondig) en op zo'n jongerenavond (jijdaar toevallig?) hadden in de lucht. Leg het voor de Heere neer en Hij zal je leiden. Je kunt ook kijken of je die neiging soms ook in de binnenkamer hebt. Zoja. dan doe je het niet om 'gezien te worden', denk ik.
De vraag: "Wat wilt Gij dat ik doen zal" wordt altijd beantwoord met Genade: "wat wilt gij dat Ik doen zal (door jouw heen)".
Het gaat inderdaad niet om wat mensen doen, maar eigenlijk of ze het menen. Zo ken ik ook genoeg muzikanten die de Cantatas van Bach ofzo makkelijk en keihard spelen, maar zelf voor de rest niets uitstralen. En ik ken ook een muzikanten die super harde muziek maken, maar super goede lyrics hebben en het geloof daadwerkelijk belijden. Ik geloof dat God kijkt naar je intentie en niet naar de manier. Als je je gaven gebruikt. Zo kun je God de eer geven en anderen bereiken met het Evangelie. Uiteraard mag je er ook van genieten.
Herkenbare vraag waar ik ook jaren mee geworsteld heb. Bij bepaalde liederen raakte de tekst me zo dat ik het wou uitjuichen naar God, maar niet durfde. Gelukkig ben ik later in de vrijheid gezet door de genade van Jezus Christus dat ik het mocht gaan doen.
En misschien ben ik wel een van diegene die je op een jongerenavond zie staan.
Het volk Israel juichte danste en maakte op allerlei manieren muziek voor als lofprijzing en aanbidding voor God. Niets mag je in de weg staan om dit ook te doen. Geniet van aanbidding,lofprijzing. Juich voor God. Hij heeft muziek en het ritmegevoel gegeven om voor hem te zingen en juichen.
Hij is het waard!
Hij heeft geleden voor ons, Hij is gestorven voor ons, Hij is opgestaan uit de dode voor ons. Hij is almachtig.
Maar waar komt dan toch altijd die Reformatorisch houding vandaan dat een degelijke geloofsbeleving toch om z'n minst verdacht is? Stel je eens voor dat je plezier en passie beleeft aan het dienen van de HEER!
