Kerkelijke spanningen in relatie

Aan ds. Elsman. Bij deze een tweede vraag op dit antwoord. Wij hebben intussen een relatie gekregen en het ligt moeilijker dan ik eerste instantie beschreven had. Zij voelt zich prettig bij de PKN-gemeente waar ik lid ben. Maar daarnaast bezoek ik op zondag gemeentesamenkomsten van een reformatorische bapistengemeente en ga ik actief naar Jijdaar! en Heartcry. Dat levert nogal wat spanningen op in de relatie. Zij reageert altijd afwijzend als ik er over vertel. De zondagse bezoeken zou ik wel na kunnen laten, maar deze aanvulling op de kerkdiensten is voor mij zeer noodzakelijk, omdat de PKN-gemeente die ik bezoek veel laat liggen in het gemeente-zijn en onderwijs (levensheiliging). Doordat 90 procent van de kerkleden en kerkenraad afkomstig is uit de Gereformeerde Gemeenten, is er veel onenigheid en ruzie in de gemeente. Alles is zo hard en liefdeloos. Als ik in een voluit Hervormde kerk had gezeten, was het heel anders geweest. Maar hier in deze regio heerst het probleem in iedere bondsgemeente, het hervormde karakter is er nooit geweest, anders was ik nooit naar Heartcry en naar de reformatorische baptistengemeente gegaan. Nu zie ik het echt als noodzaak. Mijn vriendin kan hier niet mee instemmen en blijft bij onderwijs in eigen gemeente. Waarin zouden we elkaar tegemoet moeten komen?

Beste vriend, dank je wel voor je bericht. Sinds je vorige vraag blijkt er nogal wat veranderd te zijn: inmiddels hebben jullie een relatie gekregen en geeft je vriendin aan dat zij zich prettig voelt in de gemeente waarvan jij wel maar zij geen lidmaat is; gezien haar achtergrond en wat je schreef in je vorige vraag lijkt mij dat voor haar een hele stap!

Uit wat je schrijft over jezelf -je bezoeken van een reformatorische baptistengemeente en avonden van JijDaar en Heart Cry- spreekt een verlangen naar verdieping van je geloof en naar een groeien in de kennis en de genade van de Heere Jezus Christus. Als wij gaan zoeken de dingen die boven zijn, waar Christus is, een zoeken door Gods Geest in ons hart gewerkt, zal dat steeds vreedzame vrucht geven. Ons zoeken moet niet voortkomen uit onvrede en een negatief beeld en oordeel over wat wij missen in de kerk, de gemeente, elkaar etc, maar uit een verlangen of de HEERE wil aanvullen wat ons ontbreekt - de doorwerking van Zijn genade en de volheid van Zijn Geest in de gemeente en ons eigen hart. Efeze 3:19: “Te bekennen de liefde van Christus die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot al de volheid Gods.”

Dan worden wij ook naar de gemeente tóe-gericht en niet van de gemeente-af vanuit een gelovig en gehoorzaam besef dat God Zelf ons een plaats heeft gegeven in Zijn gemeente gelijk Hij wil (1 Korinthe 12:18). Wij worden niet geroepen om op onszelf te staan in het geloof, maar ontvangen naar Zijn beschikking een plaats in het lichaam van Zijn Zoon, de gemeenschap der heiligen. Die gemeenschap krijgt gestalte in de onderlinge grotere en kleinere verbanden; de eerste gestalte voor man en vrouw is het verbond van het huwelijk en het gezin; ons huwelijk/gezin is een kerk in de kerk, één in het ene Hoofd, de Heere Jezus Christus.

De HEERE werkt die gemeenschap door het geloof, door Zijn Woord en Geest. Waar jullie beiden een plaats mogen hebben in de gemeente -waar naar jouw eigen zeggen in je vorige vraag zondag aan zondag een bijbelse prediking mag uitgaan!- hebben jullie trouw en gehoorzaam te zijn aan het Woord van de Heere: “Laat uw licht alzo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken mogen zien, en uw Vader Die in de hemelen is, verheerlijken” (Mat.5).

Besef wat het betekent als man en vrouw in het kleine kerkelijke verbond van het huwelijk in spanning en verwijdering te leven; dan doen wij in het klein niet anders dan wat wij de grotere kerk(elijke) verbanden ‘verwijten’. Dan blijkt zomaar onenigheid en ruzie en hardheid en liefdeloosheid een spiegel te zijn van ons eigen hart. Laat het daarom jullie heilige roeping zijn om op de plaats door de HEERE bepaald een waarachtig getuigenis te zijn.

Wat betekent dat concreet voor je vraag: waarin zouden we elkaar tegemoet moeten komen? Verlang niet van je vriendin dat zij hetzelfde denkt of voelt als jij, maar bid om een gedeeld, gemeenschappelijk verlangen om de Naam van de Heere groot te maken. Spreek met elkaar van hart tot hart wat jou beweegt om andere bijeenkomsten te bezoeken en geef haar de ruimte om duidelijk te krijgen waarom zij afwijzend reageert. Richt je samen op wat de HEERE in Zijn genade jullie heeft geschonken, niet op wat je mist of ziet aan menselijke gebreken en tekorten. Er is al teveel gescheurd en verdeeld in de zichtbare kerk door mensen omwille van de waarheid. Maar waarheid in de Waarheid (Joh.14:6) is niet zonder de liefde te ‘verkrijgen’, evenmin de ware liefde buiten de Waarheid Zelf. In Christus zijn zij één. Zoek dat maar samen: “dat wij de waarheid betrachtende in liefde alleszins zouden opwassen in Hem Die het Hoofd is, namelijk Christus; uit Wie het gehele lichaam, bekwamelijk samengevoegd en samen vastgemaakt zijnde, door alle voegselen der toebrenging, naar de werking van een ieder deel in zijn maat, de wasdom van het lichaam bekomt, tot opbouwing van zichzelf in de liefde” (Ef. 4:15 en 16).

Ds. D. M. Elsman

Dit artikel is beantwoord door

ds. D.M. Elsman

• Geboortedatum:
  16-04-1961
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Rijssen
• Status:
  Actief

103 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven