Vraag
Laatst last ik in de brieven van Mientje Vrijdag dat ze een aantal keer in de geest gemeenschap had met overleden kinderen van God. Dit kwam mij zeer bevreemdend over. Daarnaast viel mij op dat ondanks dat ze zich wedergeboren (en dus vrij in Christus ) noemt, de neiging heeft om zich onder het oude verbond te plaatsen. Bij het lezen van de brieven ademt het een en al Sinaï (vernedering onder het recht en oordeel) en Oudtestamentische vergelijkingen. Ook dit vind ik vreemd voor een christin onder het Nieuwe Testament. Zij wordt als voorbeeld gebruikt hoe Gods volk zou zijn. Hoe moeten we hier tegenaan kijken?
Antwoord
Van de zomer stond ik bij het graf van mijn grootmoeder die overleden is toen ik zeven jaar was. Zij stond in ons dorp bekend als een Godvrezende vrouw en kon getuigen van wat God de Heere aan haar ziel had gedaan. Zij was een geziene gast op de gezelschappen rondom haar heen. Ik heb gehoord hoe zij Christus groot maakte als haar Profeet, Priester en Koning. Ik voelde in mijn hart liefde tot Gods werk in haar leven. Had een sterke gedachte van: wat zou ik nog eens graag met haar willen speken over het geestelijke leven. Gevoelsmatig was het een stukje heimwee naar haar. Verder gaan kan en mag niet om niet terecht te komen in een soort spiritisme. Spreken tot, en in de geest gemeenschap hebben, met overleden kinderen van God. Dat is geestelijk een uitglijder die brengt buiten het Woord van God. Dat komt inderdaad bevreemdend over.
In de brieven van Mientje Vrijdag getuigt zij van het ontdekkend, afsnijdend en inplantend werk in Christus. In welke weg zij door en tot God bekeerd is geworden. Zij was echt in de weg van wedergeboorte en bekering in Christus met God verzoend. Wat zij schrijft over de Sinaï (vernedering onder het recht en oordeel) heeft te maken met de ontdekkende weg die vooraf is gegaan aan de verzoening met God en het zaligmakend geloof in Christus. Zij getuigd van de wet, het recht en het Evangelie, zoals God het haar heeft geleerd door Zijn lieve Geest. U kunt het terug vinden in de opbouw van de Heidelberger Catechismus: ellende, verlossing en dankbaarheid. Me dunkt daar is niets op tegen om aan die leer vast te houden en het bovenal bevindelijk te leren kennen in eigen persoonlijk leven. Dat is bovenal ons ten voorbeeld gegeven om ons te onderzoeken of ik ook in deze weg wederom geboren ben (dus vrij in Christus)!! Dan worden we geworpen op het Woord van God en niet op de bevinding van Gods kinderen.
Lees maar veel deze lectuur van o.a. Mientje Vrijdag en indien je een uitglijder tegenkomt, doe je maar alsof het een bananenschil is, daar stap je over heen. Veel leesplezier toegewenst.
Hartelijke groeten,
Ds. J. D. Heikamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.D. Heikamp
- Geboortedatum:09-11-1939
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Staphorst
- Status:Actief
