Nadenken over gezinsuitbreiding

drs. J. de Jongh-van Hoof / 5 reacties

23-09-2014, 08:12

Vraag

Ik heb een vraag over gezinsuitbreiding waar ik maar niet uitkom. Graag zou ik deze willen voorleggen aan een arts. Enkele jaren geleden ben ik gescheiden. Inmiddels ben ik gelukkig hertrouwd met mijn nieuwe partner. Juist omdat ik weet dat het zo anders kan zijn, waardeer ik dat het tussen ons ‘gewoon’ goed gaat. Ik geniet van de kleine alledaagse dingen en de rust die er thuis is. Hierdoor kan ik leven in plaats van overleven. Ik heb twee kinderen. Hij niet. En tegenwoordig komt het onderwerp “verdere gezinsuitbreiding” vaak ter sprake. In principe was het thema kinderen een afgesloten hoofdstuk voor mijn nieuwe man. Hij is blij dat hij ze niet met zijn ex-partner kreeg. Vanwege zijn eigen leeftijd had hij niet verwacht dat hij een nieuwe vrouw zou krijgen die fysiek nog in staat was om kinderen te krijgen. Maar dat is dus wel het geval. Voor mij is het antwoord simpel: ik heb twee kinderen. Ze zijn gezond, ze zijn gelukkig en ondanks dat hun ouders gescheiden zijn, doen ze het heel goed. Iets waar ik erg dankbaar voor ben. Hij vindt mijn kinderen aardig, ze kunnen goed met elkaar en hij ervaart ons leven samen wel alsof we een gezin zijn. Maar ja, het zijn niet zijn eigen kinderen. Dat zullen ze ook nooit worden. Mijn vorige huwelijk was nooit stabiel genoeg om aan verdere gezinsuitbreiding te beginnen. Er was geen duidelijk punt waarop ik het gevoel had dat mijn gezin compleet was, maar ik wist zeker dat ik ze niet meer met mijn toenmalige partner wilde. Het was prima zo. Nu ik weer opnieuw geconfronteerd wordt met deze vraag, vind ik het heel moeilijk. Ik begrijp zijn wens. Maar ik heb nooit echt een sterke kinderwens gehad. Een van mijn kinderen was gepland, de ander niet. Achteraf ben ik erg blij dat ze er beide zijn. Doordat mijn ex-partner en ik co-ouderschap hebben, zijn er dagen waarop ik mijn kinderen niet heb. Het is een luxe om in de weekenden uit te slapen, ‘s avonds uit te gaan zonder oppas te regelen, ik ben erg actief in mijn kerk etc. Elke nadeel heeft zijn voordeel. Het is een vrijheid waar veel van mijn vriendinnen stiekem jaloers op zijn. Dat opgeven vind ik nu niet bepaald aantrekkelijk klinken. Vooral wanneer het in de praktijk betekent dat de zorg voornamelijk op mijn schouders terecht komt omdat hij vanwege zijn werk veel weg is. Mijn familie woont niet in Nederland. Zijn ouders hebben ook een leeftijd waarop je niet hoeft te rekenen dat ze zij wel op een eventueel kleinkind oppassen of een weekendlogé aan kunnen. Als het moet omdat ik zwanger zou zijn, dan maak ik er heus wel het beste van. Maar we zitten nog niet in dat stadium en ik kan kiezen of ik daar wel in terecht wil komen. Toch lijkt mijn man er moeite mee te hebben dat ik nu niet bepaald warm loop voor het idee. En ik ben bang dat dit op den duur een twistpunt wordt. Om er serieus over na te denken heb ik drie punten die van belang zijn. 1. Mijn man heeft al diverse malen opgemerkt dat hij denkt dat hij onvruchtbaar is. Daar heeft hij nooit onderzoek naar laten doen. Ik vraag me af of dit uit de lucht gegrepen is of dat je lichaam je misschien iets laat ‘weten’ een soort van intuïtie? Ik heb meerdere bedpartners gehad. Het valt me op dat hij in vergelijking met mijn ex’en weinig zaad heeft tijdens de zaadlozing. Ik vind de kwantiteit van zijn zaad, in vergelijking met ervaringen uit het verleden, weinig. Of is dit normaal voor mannen boven de 45? Kan ik vruchtbaarheid en de kwaliteit van zaad laten onderzoeken, ook al ben je nog geen jaar actief bezig met het krijgen van kinderen? Stel dat het gewoon niet mogelijk is en zijn vermoeden waarheid is, dan hoef ik voor mijzelf ook niet dat hele proces van wel-of-niet aan te gaan. 2. Zijn moeder is gediagnosticeerd met manisch depressiviteit en heeft tijdens de opvoeding van haar kinderen nogal eens perioden gehad waarin ze rare dingen deed. Gelukkig gaat het goed met hem en zijn broers en zussen. Maar ik ben huiverig: is zoiets erfelijk? Als wij een kind krijgen, kan die dat ook hebben/krijgen? 3. Mijn andere kinderen kreeg ik begin tot midden 20. Inmiddels ben ik net over 30. In hoeverre heb ik nu meer kans op genetische afwijkingen?

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Je noemt verschillende dingen:

1. Is mijn man vruchtbaar? Dit kan onderzocht worden middels sperma onderzoek door de huisarts zelf of door sperma af te leveren bij een laboratorium in de buurt. Je huisarts kan je hierheen verwijzen. Wanneer vruchtbaarheid een probleem is, wordt er ook gekeken naar de volume van het sperma. De hoeveelheid sperma heeft bijna nooit verband met de vruchtbaarheid. Weinig sperma kan namelijk evenveel zaadcellen bevatten als veel sperma.
              
2.  Bij jou speelt ook het feit dat je eigenlijk geen verdere kinderen wil, maar je wil niet dat dit een twistpunt wordt in jullie relatie: punten die daarbij meespelen zijn:

-Nooit een sterke kinderwens gehad;
-Je geniet van de huidige vrijheid;
-De zorg komt vooral op jouw schouders;
-Angst voor kans op erfelijke ziekten: manisch depressiviteit bij zijn moeder. De kans op een erfelijke ziekte is erg klein. Hoe groot de kans is, weet ik niet;
-Je leeftijd. Algemeen geldt: hoe ouder je bent als je zwanger wordt, hoe groter de kans dat het kind afwijkingen heeft.

Iedere vrouw kan vroeg in de zwangerschap bloedonderzoek en een echo laten doen (prenatale screening) om in te schatten hoe groot de kans is op een chromosoomafwijking zoals bij het downsyndroom.

Boven de 30 jaar neemt de vruchtbaarheid snel af: op 35- en 40-jarige leeftijd is de vruchtbaarheid respectievelijk 50 procent en 10 procent van die op 25-jarige leeftijd. Bovendien is een hoge leeftijd van de moeder geassocieerd met een grotere kans op zwangerschapscomplicaties en chromosomale afwijkingen bij het kind. Er treden vaker miskramen op bij hogere leeftijd. Miskramen die worden opgemerkt komen bij zwangerschappen onder de 30 jaar bij 10 procent van de vrouwen voor, omstreeks het 35e jaar is dit 20 procent en bij 40 jaar of ouder 50 procent. Er is een stijging te zien van uitgevoerde sectio’s naar mate de leeftijd stijgt en er worden meer meerlingen geteld bij oudere moeders welke deels verklaard worden door voortplantingstechnieken als IVF. Meerlingzwangerschappen geven meer complicaties zoals vroeggeboorten. Chromosomale afwijkingen waarvan het downsyndroom de belangrijkste is komen vaker voor op oudere leeftijd.

Op de website www.kiesbeter.nl kan het paar zijn leeftijdsgerelateerde risico laten berekenen. Er wordt tevens informatie geboden om paren na te laten denken over de consequenties van prenataal onderzoek. Anderzijds is de gemiddelde leeftijd waarop vrouwen in Nederland hun eerste kind krijgen 29,4 jaar.

José de Jongh-van Hoof


drs. J. de Jongh-van Hoof

drs. J. de Jongh-van Hoof

  • Geboortedatum:
    30-11-1967
  • Kerkelijke gezindte:
    Zevende-dags Adventist
  • Woon/standplaats:
    Rijssen
  • Status:
    Actief
  • Bijzonderheden:

    Huisarts

Tags in dit artikel:

gezinsvormingvruchtbaarheid
5 reacties
denkna
23-09-2014 / 11:27
De vraag lezend vraag ik mezelf toch af: is Refoweb hier nu voor bedoeld?

Eerst lijkt de vraag te gaan over gezinsvorming, dan passeren en pasant een paar ethische dilemma's
(gescheiden, hertrouwd, meerdere bed-partners..) die in de beantwoording verder on-becommentarieerd blijven.
Vervolgens lijkt de vraag zich heel platonisch toe te spitsen op de vruchtbaarheid van de man. Al we nu aan kunnen tonen dat hij onvruchtbaar is, hoef ik geen keuzes te maken.

Het antwoord op deze vraag had deze vrouw met een paar muisklikken kunnen vinden op google. Daar was Refoweb niet voor nodig. Dan was er ruimte geweest om te reflecteren over wat voor haar nu waarden in haar leven zijn? Onafhankelijk van haar man, zijn kinderwens dan wel vruchtbaarheid.

Ik zou haar willen raden daar eens over na te denken.
M71
23-09-2014 / 11:53
Helemaal eens met @denkna!
drj
23-09-2014 / 12:30
Manische depressiviteit of bipolaire storing is net als veel eigenschappen voor een deel erfelijk bepaald. Dat betekent dat een bepaalde kwetsbaarheid in combinatie met omgevingsfactoren die we nog niet allemaal kennen, tot klachten kann leiden. Kinderen met een ouder met bipolaire storing hebben circa 5-10% kans. Bij 2 ouders kan de kans wel 20% zijn. Als je man meerdere broers en zussen heeft, die allemaal geen grote problemen op dat vlak hebben, is dat op zichzelf positief. Kinderen schijnen ook een iets hogere kans op bipolaire verschijnselen te hebben naarmate de vader ouder is. Als je man dus geen verschijnselel heeft hebben je kinderen een kans die niet veel verschilt van de normale bevolking (2-4% van de bevolking heeft last).

Wat betreft de vrijheid om ergens heen te gaan zonder rekening te houden met kinderen: je oudste kinderen zullen nu toch wel een jaar of 8 zijn. Tegen de tijd dat een eventuele baby een jaar is, zijn we 2 jaar verder en kunnen de oudsten misschien best een paar uurtjes oppassen zolang de baby slaapt. Daar krijgen ze verantwoordelijkheidsgevoel van. Het hangt natuurlijk van het kind af.

Verder ben ik het met @denkna eens, dat je het hele antwoord makkelijk had kunnen googelen. Dat moeten die arme artsen ook in hun vrije tijd...
naam
23-09-2014 / 19:27
Is er hier alleen sprake van menselijk redeneren? Gaat het er vooral om wat ik fijn, wat ik handig vind?
Misschien heb ik het niet helemaal goed, maar ik krijg er een naar gevoel bij...
Het gaat er uiteindelijk om dat wij ons leven overgeven aan God, Hij leidt ons leven. Hij weet wat goed voor ons is. Hij opent en sluit de baarmoeder. Natuurlijk hebben wij ook verstand gekregen, maar de vraagstelling komt mij niet voor als zoeken naar Gods plan met mijn leven.
En omdat zijn moeder manisch depressief was angst dat het kindje dit misschien ook heeft? Nuchterheid is ook een groot goed. Geen zorgen voor morgen, elke dag heeft genoeg aan zijns zelfs kwaad. (De kans dat hij/zij een ongeluk krijgt is er ook, dat hij/zij andere ziektes krijgt enz enz).
Heer ai maak mij Uwe wegen, door U woord en Geest bekend, leer mij hoe die zijn gelegen, en waarheen 'G Uw treden wend. Je overgeven aan Zijn leiding, Zijn wijze raad.
Dan valt al dat menselijke redeneren weg.
AaHa
24-09-2014 / 15:27
Wat een afwegingen over voors en tegens! Om naar van te worden. Vraagstelster ben jij zelf 100% oké? Heb jij zelf geen negatieve dingen die jullie eventuele a.s. kindje van jou "mee" zou kunnen krijgen?
Het hebben van keuzes is niet altijd fijn hè?!
Vraagsteltster spreekt zichzelf ook tegen. Eerst schrijft zij over kiezen wel of niet. Later schrijft zij over nog geen jaar actief bezig zijn.

Terug in de tijd

Ik heb jarenlang psychische problemen gehad. Een van de waarschijnlijke oorzaken is de sfeer van het gezin waarin ik opgroeide in combinatie met een 'orthodoxe' manier van geloven. Ik heb door de jare...
5 reacties
23-09-2011
Hoe moeten we denken over de standen in het genadeleven?
Geen reacties
23-09-2021
Ik ga de laatste tijd om met een meisje die opgenomen geweest is in een psychiatrische inrichting. Ze is nu weer op school en ik spreek haar regelmatig. Ze zegt steeds tegen me dat ze voor de trein wi...
Geen reacties
23-09-2006
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering