Vraag
Volgend jaar hopen mijn vriend en ik in het huwelijksbootje te stappen. Hij heeft het geloof bij mij opnieuw aangewakkerd (mijn ouders gaan niet meer naar de kerk) en we zijn beiden bezig ons geloof te versterken door catechese en bijbelstudie. Nu heb ik jarenlang in minder-gelovige kringen geleefd en heb ik ook een groep vrienden die niet of anders gelooft. Zo doe ik al jaren vrijwilligerswerk en de collega die in dit werk het dichtst bij mij staat is niet gelovig en homoseksueel. Hij heeft ook een partner die ik inmiddels heb leren kennen omdat we naast het werk ook vaak samen wat eten, drinken of andere leuke dingen doen. Hij is een goede vriend van mij en ik zou hen graag beiden op de bruiloft willen uitnodigen. Mijn vriend is hier echter fel op tegen, ook alleen de collega zou niet welkom zijn omdat hij homo is. Dit doet mij erg veel verdriet en ik heb zelf niet het idee dat ik zondig omdat ik hen uitnodig. De Heere Jezus ging ook om met de grootste zondaars die de rest van de maatschappij links liet liggen. Tijdens het huwelijk zien mijn niet-gelovige vrienden juist waarom het geloof voor mij zo belangrijk is; de huwelijks inzegening wordt echt het belangrijkste gedeelte van de dag. Ben ik fout in mijn redenering en zou ik ze niet moeten willen uitnodigen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Dank voor je vraag waarin je een thema aansnijdt waar je echt samen over na moet denken op weg naar jullie huwelijksdag. Allereerst zou ik je het advies willen geven om deze vraag samen met je vriend te bespreken met een pastor. In aanloop naar de huwelijksdienst heb je vast een (aantal) gesprek(ken) met de pastor die de dienst leidt. Ik zou hem van te voren aangeven dat je ook hierover wilt doorspreken. Op die manier kom je er veel beter samen uit dan elk een eigen weg zoeken om die ander, die ergens fel op tegen of voor is te overtuigen. Dat vind ik eerlijk gezegd voor jullie belangrijker dan de rest van het antwoord hieronder.
Dan het onderwerp zelf. Wat mij altijd opvalt is dat dit thema altijd vrij exclusief bekeken wordt. En dat lijkt mij niet helemaal eerlijk. De vraag lijkt mij te zijn: zou je elke niet-gelovige vriend/collega, die op de één of andere wijze een leefwijze heeft, die tegen Gods geboden ingaat, niet willen uitnodigen? Wanneer je antwoord hier “ja” op is, zal je dat ook echt moeten doen. En ook wanneer je antwoord “ja” is, zullen jullie je alsnog ook af moeten vragen of dat nu is wat Christus in de navolging van Hem van ons vraagt...
De navolging van Christus, daar gaat het om denk ik. In de navolging van Christus moet je eerlijk zijn en zonden benoemen en jezelf van de zonde afkeren. Maar in de navolging van Christus staan ook deuren open, zeker ook de deuren van je hart en de kerkdeur waar het evangelie klinkt op een huwelijksdag. Mijn keuze -misschien een beetje afhankelijk van hoe groot de vriendschap is- zou zijn om naar deze vriend/collega toe te gaan en hem eerlijk te vertellen dat je het moeilijk vindt. Dat voelt hij toch wel en als het goed is weet hij hoe jouw bijbelse kijk is op seksualiteit in het algemeen en ook homoseksualiteit. Maar dat zou voor mij niet zonder meer betekenen dat je hen niet uitnodigt.
Misschien moet je deze huwelijkskaart samen weg brengen en het een gelegenheid laten zijn voor een goed, diepgaand en eerlijk gesprek van hart tot hart. En laat dan gerust in dat gesprek jullie bijbelse overtuiging uitgangspunt zijn. Doe dat juist en wijs er op dat het huwelijk ook niet één en al is. Het volgen van Christus, daar gaat het om in ons leven. Dat is veel heerlijker, ook dan het huwelijk!
Maar terugkomend op het begin, bespreek dit nu eens samen met jullie eigen pastor. Dat werkt toch veel beter!
Een hartelijke groet,
Ds. J. L. de Jong
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.L. de Jong
- Geboortedatum:25-11-1972
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Soest
- Status:Inactief
