Verschillende keuzes kerkverband

Als bij een getrouwd stel een van de partners graag in de gemeente wil blijven kerken waar men al jarenlang lid is, waar ook de kinderen gedoopt zijn, en de andere partner wil weg uit de gemeente en lid wil worden van een ander kerkverband, in hoeverre mag je elkaar tot een keuze dwingen? Mag het een reden zijn om uit elkaar te gaan?

Beste vraagsteller,
 
Jaren geleden ontdekte ik al dat de kerkelijke verdeeldheid in ons land vaak wordt uitgevochten door en boven de hoofden van stellen die uit verschillende kerken komen en samen willen gaan trouwen. Iedereen bemoeit er zich soms mee; ouders zetten hun kind onder druk. En wat moet zo'n stel dan?

Het is altijd mijn mening geweest dat de slechtste oplossing is om allebei naar een verschillende kerk te gaan,of dat nu de kerk van je geboorte is of een andere kerk. Hoe kan de eenheid in een huwelijk echt gestalte krijgen wanneer je zondags verschillende wegen gaat. Wanneer je het op dat wezenlijke punt van de dienst des Heeren niet eens kunt worden, ben je dan echt een eenheid als man en vrouw. Kun je dan elkaar bijstaan in alle dingen die tot het tijdelijke MAAR OOK TOT HET EEUWIGE LEVEN behoren? En dat probleem wordt alleen maar groter, wanneer er kinderen komen die dan moeten kiezen tussen de kerk van vader en de kerk van moeder. Het is niet zo vreemd wanneer kinderen dan tussen de wal en het schip terecht komen en geestelijke schade lijden of zelfs helemaal van de dienst van de Heere vervreemden. Dan laden vader en moeder zware schuld op zich. Ze hebben immers zichzelf op dit punt niet voor hun kinderen over.Ze vragen niet: wat wil de Heere en wat vraagt de Heere? Nee, ze doen wat ze zelf willen.

Nu de vraag, die ik hierbij eigenlijk al beantwoord heb. Jullie zijn getrouwd en hebben samen in één kerk geknield voor de Heere. Jullie hebben daar samen kinderen ten doop gehouden. En nu wil één van de twee naar een ander kerkverband overgaan. De reden daarvoor ken ik niet. Dat kan op zichzelf een goede reden zijn, bijvoorbeeld omdat de prediking in jullie gezamenlijke kerk niet langer naar Schrift en belijdenis is. Dat kan ik vanuit mijn positie natuurlijk niet beoordelen. Maar jullie verschillen op dit punt van mening. Misschien doordat één van de twee anders is gaan denken, door de Heere bekeerd is of juist een gemakkelijker weg wil kiezen. Maar hoe dan ook: als man en vrouw, en zeker ook met het oog op de kinderen, zijn jullie aan elkaar en aan de Heere verplicht om samen één weg te gaan. Dat wil zeggen dat je samen voor de Heere knielt en samen deze moeite aan de Heere voorlegt. Dat kan voor één van de twee een offer betekenen, hetzij in het blijven waar je bent, hetzij in het meegaan met de ander. Maar naar mijn overtuiging kan het nooit de goedkeuring van de Heere krijgen wanneer je op dit punt gescheiden wegen gaat. Deze kwestie kan dus nooit een reden tot echtscheiding zijn.

In alle voorzichtigheid en bescheidenheid vraag ik jullie: Is jullie verhouding tot de Heere en tot elkaar wel in orde? Moeten jullie niet beginnen met verootmoediging en schuldbelijdensi, samen geknield voor de Heere? Dan is er nog altijd die oude belofte: "Ik zal raadgeven; Mijn oog zal op u zijn." Ga die weg samen, hetzij dat je dan blijft waar je bent; hetzij dat je gaat. Maar samen en met Gods goedkeuring.
 
Van harte Gods zegen toegewenst,
Ds. J. Westerink

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J. Westerink

• Geboortedatum:
  25-08-1939
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Urk (Maranatha)
• Status:
  Inactief

121 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven