Vraag
Er wordt her en daar regelmatig gesproken over een relatie met God. Voor een relatie moet je volgens mij iemand kennen en er contact mee hebben, lijkt me. Welk contact hebben mensen -die beweren dat ze een relatie met God hebben- met God? Als je een zekere dominee uit de HHK geloven moet, dan heeft zijn collega-dominee geen “direct lijntje met God” (als ik het goed gelezen heb in de media). De dominee van de kerk waarin ik opgegroeid ben, wachtte de hele week met het voorbereiden van de zondagse preek tot hij (gewoonlijk op zaterdag) een bijbelgedeelte van God toegewezen kreeg. Overigens niet echt een kerk waar ik mij thuisgevoeld heb. Als mensen (bijvoorbeeld dominees) contact hebben met God, hoe kan het dan zijn dat er zoveel fundamenteel verschillende opvattingen tussen/binnen kerken zijn? Spreekt God niet met zijn 'kinderen', of heeft iedereen gewoon zijn eigen ideeën over God, gebaseerd op hoe men gevormd is?
Antwoord
Zelf ben ik niet zo weg van de term: “relatie met God”. Het heeft voor mij een wat te menselijke klank. Ik vind het ook geen bijbelse term. Ik zou liever spreken van een leven met God; omgang met God, of iets dergelijks. Misschien zit daarin al een deel van het antwoord. Als je een relatie hebt met iemand, dan vraag je naar de plannen van de ander; de motieven van de ander, enz. Er is iets van gelijkwaardigheid. In het leven met de Heere ligt dat heel anders. Hij komt heel nabij; wil zelfs ín ons wonen. Maar er blijft ook afstand. Hij maakt mij niet al Zijn plannen bekend. Hij is en blijft de Soevereine Die ons geen rekenschap geeft. Anderzijds wil Hij wel Zijn liefde bekendmaken, en ook ons leiden in ons leven.
Ik wil me niet mengen in de discussie tussen de predikanten, waar jij op doelt. Maar ik begrijp de opmerking wel als er gezegd wordt dat zijn collega geen direct lijntje heeft met God. Niemand heeft zo’n lijntje. God is de gans Andere (hoewel in Christus nabij). We kunnen niet net doen alsof we in alles precies weten wat Gods bedoelingen en overwegingen zijn. Dat bedoelde die “zekere dominee uit de HHK” met zijn uitdrukking over zijn andere collega te zeggen.
Anders is het wel goed om in alles van de Heere af te hangen en te verlangen dat Hij ons leidt. Nu lijkt het me eerlijk gezegd wel wat ver gaan om de hele week te wachten met het voorbereiden van de preek, totdat de Heere een Bijbelgedeelte toewijst. Het zou kunnen dat een ambtsbroeder dat echt zo beleeft. Maar wat mezelf betreft ligt dat toch anders. Voor de doordeweekse Bijbellezingen is er gewoon vervolgstof aan de orde. Ik vraag me dan geen moment af waar het over gaan moet. Dat is namelijk het volgende hoofdstuk. Calvijn preekte ook iedere zondag vervolgstof. Nu weet ik niet waar jij het vandaan haalt dat de dominee van de kerk waar jij opgroeide, echt ieder week wachtte op een tekst. Er worden soms wel meer aparte verhalen verteld, die toch net even anders waren dan de werkelijkheid. En het is natuurlijk wel goed als een predikant bij zijn preekvoorbereiding verlangt naar Gods leiding. Een enkele keer heb ik ook wel ervaren dat ik nadrukkelijk een andere stof moest kiezen, dan ik me had voorgenomen. Maar dat is echt niet wekelijks.
Ja, en dan nog de vraag waarom er zoveel fundamenteel verschillende opvattingen binnen de kerken zijn. Dat is nog weer een andere vraag. Inderdaad speelt persoonlijke vorming en geestelijke ontwikkeling een rol in hoe we de Schrift lezen. Maar anderzijds: Wie de Bijbel voor 100 procent als Gods Woord erkent, die kan niet echt verschillen over fundamentele zaken. Wat er in Bijbel staat over de zondeval, de noodzaak van wedergeboorte, de zaligheid in Christus, de noodzakelijkheid van het werk van de Heilige Geest, hel en hemel enz.; dat staat er allemaal veel te duidelijk om daar echt over te kunnen verschillen. Fundamentele verschillen zijn er, als we zaken uit de Bijbel gaan schrappen. Wie de Bijbel erkent als het onfeilbaar Woord van God kan nog wel verschillen over de toekomstleer en (misschien) ook de kinderdoop. Maar verder is de Schrift helder en duidelijk.
Ik hoop hiermee je vraag beantwoord te hebben. Rest me nog je van harte toe te wensen ook zelf, persoonlijk, het leven met de Heere te kennen.
Hartelijke groet,
Ds. N. den Ouden
Dit artikel is beantwoord door
Ds. N. den Ouden
- Geboortedatum:25-10-1969
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Leerbroek
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Van nabij ken ik iemand die een relatie had met een man die haar aanvankelijk inpalmde door te zeggen dat de Heere hem had laten zien dat zij de ware vrouw voor hem was, om een maand of wat later, zelfs na de verloving, de relatie te verbreken 'omdat de Heere alles had weggenomen'. Deze man heeft de ambitie om predikant te worden en is al een eind op weg naar het ambt.
Sinds dit voorval ben ik heel kritisch geworden (wellicht wat overgevoelig) voor mensen die een dergelijke claim op een relatie met de Heere leggen.
Recentelijk verwoordde onze eigen predikant het prachtig: hij gaf als opdracht aan de gemeente om aan een ander goed over de Heere Zelf te spreken, en niet de nadruk te leggen op je eigen ervaringen in de omgang met Hem. Misschien is deze oproep inderdaad wel een hele mooie lakmoesproef..
Jezus Christus zei niet voor niks dat het beter was als Hij heen zou gaan omdat dan de Heilige Geest kon komen en in ons komt wonen. Die houdt zich echt niet stil hoor!
