Vraag
Ik vind het erg lastig om mijn verhaal te vertellen, maar ik kom er niet meer uit. Ik weet heel goed dat ik fout bezig ben, maar ik kan niet stoppen. Het is namelijk zo dat ik al een aardig poosje een jongen ken, waar ik veel verder mee ga dan ik eigenlijk zou willen. Aan de ene kant heb ik spijt als haren op mijn hoofd dat ik seks met hem heb, maar aan de andere kant doet het me niet zoveel. Een tijdje geleden zat ik op een chat uit verveling en toen vroeg iemand of ik een relatie had. Ik vertelde dat ik geen relatie had, maar wel een vriend. Diegene reageerde toen met: “Oh dan heb je een friends with benefits, cool!” Toen ik opzocht wat hij bedoelde schrok ik heel erg. Het schoot door me heen: wil ik dit wel? Blijkbaar wil ik het, want niet lang daarna ging het weer fout. Het is niet zo dat het alleen maar om de seks gaat, het is meer dat ik me veilig bij hem voel en andersom is dat ook het geval. Ik weet heel goed dat ik eigenlijk zou moeten breken met hem, maar ik wil hem niet kwijt. Ik kan er met niemand over praten, ik weet ook niet of het verstandig zou zijn om er wel met iemand over te praten. Voor de buitenwereld ben ik een keurige christin, kan nog steeds vol zijn van God, ga met plezier naar de kerk. Maar toch knaagt er iets, want ik durf niet meer aan het avondmaal en durf dan ook niet naar de kerk te gaan. Ik weet heel goed dat ik zeker op dat moment als onreine (want zo voelt dat voor mij) niet in de kerk moet komen. Als ik er wel met iemand over praat (bijvoorbeeld een ouderling) dan word ik weer onder censuur gezet, net als na een verkrachting die ik helaas heb mee gemaakt en waar ik totaal geen schuld aan had. Eigenlijk ben ik gewoon een beschadigde vrouw, waar alle remmen bij los zijn gegaan, en ik weet niet hoe ik het probleem kan oplossen. Want als ik met hem breek, vind ik wel weer iemand anders. Maar dat wil ik diep van binnen niet.
Antwoord
Je vraag is een eerste stap op een weg van zelf onder ogen zien wat je wilt, waar je mee bezig bent, wat daar mis aan is. En hopelijk zal het een weg zijn waarop je de waarden waaraan je gelooft ook weer zult hoog houden.
Ik hoef jou niet te vertellen dat je fout zit in het hebben van seksueel contact met een jongen met wie je niet getrouwd bent en zelfs niet eens verkering hebt. Je gebruikt zelf het woord ‘fout’ al een paar keer. Stoppen met dit seksuele contact is nodig. De vergeving vragen die je van de Heere mag ontvangen is ook nodig. Dan kan het in de omgang met God ook weer open komen te liggen. En de weg naar het avondmaal toe eveneens. “Wie zijn zonde bekent en laat, zal barmhartigheid geschieden.” “Het bloed van Jezus Christus Gods Zoon reinigt van alle zonde.”
Maar er is meer aan de hand. Je geeft aan dat je een beschadigde vrouw bent, waar alle remmen bij los zijn gegaan en je weet niet hoe je het probleem kunt oplossen. Gezien de verkrachting die je hebt meegemaakt, ben ik geneigd om te denken dat hier een psychologisch probleem speelt. Ik weet niet of je na de verkrachting psychologische hulp gezocht en gekregen hebt. Ik vermoed van niet. Wat er wel gebeurd is, is dat je in de kerk onder censuur bent gezet. Ik ben eerlijk gezegd verbaasd over die censuur, want slachtoffers van verkrachting moeten vanuit de kerk verzorgd en geholpen worden in plaats van dat ze onder censuur gezet worden. Maar ik vel daar verder geen oordeel over, omdat ik alle ins en outs niet ken.
Al met al lijkt het erop dat je sinds de verkrachting een gevoel van onreinheid en waardeloosheid meedraagt. Waarschijnlijk ervaar je bij je huidige seksuele contacten zoiets van: het maakt toch allemaal niks uit, want ik ben toch bezoedeld en kan toch niet meer rein worden. Voor de buitenwereld ben je een keurige christin, dat probeer je ook te zijn, en je kunt zelfs vol van God zijn en met plezier naar de kerk gaan. Maar je bent van binnen zo beschadigd, dat je toch ook gemakkelijk je buitenhuwelijkse seksuele contacten hebt.
Ik denk dat je hier alleen maar uit kunt komen als je goede hulp zoekt. En dan bedoel ik: psychologische hulp. Stichting Schuilplaats, de Vluchtheuvel, of Eleos zouden hier veel voor je kunnen betekenen. Ik adviseer je dan ook om met één van zulke instellingen contact op te nemen. Je kunt ook naar je huisarts gaan om van hem een goede handreiking te krijgen over een psycholoog die je kan helpen.
Graag wil ik je in ieder geval namens God Zelf zeggen dat je waardevol voor Hem bent, dat je een reine maagd mag worden, ook na alles wat je op seksueel gebied achter de rug hebt. In de dagen van Jeremia zei de Heere tegen Zijn volk: “Gij nu hebt met veel boeleerders (vrienden) gehoereerd, keer nochtans weder tot Mij, spreekt de Heere.” (Jer. 3:1) Geef je niet over aan de hopeloosheid. Zoek geestelijk de weg van de bekering. Doe het goede. Laat de genade en vergeving die er in Christus is je reinigen. En zoek hulp.
Het ga je goed!
Dordrecht, ds. A. de Lange
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als ik als ''mens'' zou mogen reageren dan reageer ik nu niet met wat je wel en niet moet doen. Ik verwijs je ook niet door. Ik geef je dit mee. Lees het maar. Zie het niet als een verwijt, meer als aanvulling wat ds. de Lange je heeft verteld. Anoniem of niet, het is dapper dat je onder woorden weet te brengen waar mee je worstelt net als de vrouw in de overdenking die ik ooit heb geschreven voor mensen die zich door welke reden dan ook hier mee worstelde, verkrachting, vrijwillige ''deelname'' en verzin het maar. Ga je Bijzonder goed en ook jij mag je pijn en verdriet vanavond bij Hem aan de voet van het kruis achter laten, onthoud dat maar
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Er schuilt een verhaal in ieder persoon. Er is een reden waarom iemand is zoals die is. Denk hieraan voordat je oordeelt.
Bijbehorende Bijbeltekst: Lukas 7: De liefde van een zondares
Weet je, het schrijnende van deze Bijbeltekst is dat de vrouw in kwestie niet eens een naam heeft, maar ook niet wat haar zondares heeft ‘gemaakt’. Laten we er maar vanuit gaan dat ze een prostitué is, dat waren immers zondige mensen en eens een hoer is altijd een hoer, toch?...
Ja , dat zou ze kunnen zijn. Maar waarom dan? Misschien moet ze haar kind voeden wat niet lukt met niks dan alleen dat werk. Misschien gedwongen onder het kopje van: jij gaat anders gaat je familie er aan en dan ben jij als laatste of is er het één en het ander beloofd aan soort van gouden bergen en dat ze vervolgens komt in deze (ook al) naamloze stad en dan in de prostitutie verdwijnt zonder maar enige kans te maken om te ontsnappen. Weet je, dat kan vandaag de dag net zo goed. Oké sommige vrouwen zullen vrijwillig ‘het’ gaan doen, maar ik denk dat grootste deel net zo binnenkomt en weet je wat ze dan doen met mensen die dan binnenkomen, je paspoort afnemen. Je hebt dan geen kans om het land weer uit te vluchten, je bent ook volkomen indentiteitsloos , je weet misschien nog wel je naam, maar bewijzen heb je niet. Zo is het ook met deze vrouw en sommige weten vandaag de dag ook niet eens waar ze nou echt zijn. Maar wat maakt dat nou uit, eens een hoer is altijd een hoer!!
En daar loopt deze vrouw dan over de weg die naar het huis van Simon leidt. Die weg is lang en leeg, alhoewel, ze wordt nagekeken door iedereen, want iedereen kent haar. Men weet wie ze is en men heeft genoeg gedachten waarom ze daar nu (weer) loopt.
Maar waarom loopt een zondares naar het huis van farizeeër? Het huis van iemand die de schrift kent en hanteert en daarom rein is van geest en leven. Ze is daarom vast niet op uitnodiging van Simon, die zou zulke mensen niet uitnodigingen anders wordt hij en zijn huis vuil! Ze heeft gehoord dat daar Jezus is, die rabbi, die anders is dan de andere en zonden vergeeft, maar ze heeft hem nog nooit gezien. Hoe is dat met ons? We hebben veel van Hem gehoord, maar hebben we al eens gezien? Hoe gaan wij trouwens zondags naar de kerk? Zijn wij eigenlijk ook wel uitgenodigd of gaan we er uit plichtsgetrouw naar toe, omdat het moet of omdat zondag is en het is zondag vanzelfsprekend om naar de kerk te gaan. En wat is de bagage die zondag? De zonden, de pijn en last van de afgelopen week en hebben we daar ook zoveel moeite mee, want wij hebben gedaan aan zonden zijn lang niet zo groot en erg als die van haar, dus ik hoef niet nagekeken te worden als ik op de fiets richting de kerk ga. Voor Jezus geen verschil in grote, een zonde is een zonde. Trouwens zouden wij wel naar de kerk gaan als je weet dat Jezus die ochtend of middag daar ook is? Hij heeft ons gezien en Hij kent ons, dat is best wel een moeilijk idee. Gaan we naast , tegenover, voor , achter of boven Hem zitten? Of gaan we liever niet, het idee al dat je aanspreekt op je zonden, liever niet
En daar komt ze dan, met een hart vol pijn en ellende en een kruikje olie. Aangekeken door de andere aanwezigen. Ook hier natuurlijk aangekeken en nagestaard want haar bekendheid is ook bij hen bekend en helemaal bij Simon. Simon die overigens net als de overige gasten en misschien ook net als geen idee heeft wie die ene gast nou precies is. De vrouw weet het wel en hoe ze het weet, weten zij , maar ik ook niet. Zonder enige aarzeling loopt ze op Hem af en begint te huilen, maar verder zegt ze helemaal niks! Dan maakt ze het kruikje kapot en wrijft Zijn voeten in met de olie. Met de handen die al zoveel andere dingen hebben gedaan, waarvan je eigenlijk niet wil weten, maar wel weet wat ze hebben gedaan. Het kruikje is gebarsten, net als haar hart. Ze geef Jezus een kus, met een mond die al zoveel andere heeft gekust en Jezus laat het allemaal gebeuren. Niet omdat het genot en genieten is. Hij neemt haar zonden over. Simon hetzelfde denkt maar niet snapt waarom deze man het allemaal laat gebeuren, je gasten bevuilen met je zonden, waar haalt deze vrouw het lef vandaan. Jezus die haar vervolgens haar zonden vergeeft, al waren er veel, maar geen zonden zijn te groot of te veel, een zonden blijft een zonden en die vergeeft Hij, mits je het besef er niet van hebt.
Weet je, ik denk dat velen van ons zijn zoals Simon, we oordelen op iemand maar kennen niet verhaal wat er schuil gaat in iemand. Jezus doet dat niet, de luistert er naar. We zingen vaak dat we Jezus willen lijken, maar je lijkt niet op Jezus als je eerder als Simon handelt. Laten we ook eens bedenken dat we zullen zijn als die vrouw. Dat we de weg weten naar Jezus toe en het besef hebben dat we dan zijn als Simon!
We weten niks van deze vrouw. Niet hoe ze heet, wat ze heeft begaan, waarom ze het heeft begaan, waar ze het heeft begaan. Ook na haar vergeving weten we nog steeds niks, misschien viel ze wel in herhaling, maar zoals bekend, we weten niks! Wat ik van mijzelf weet dat ik nog maar al te vaak handel met een oordeel zonder het verhaal te kennen wat iemand heeft, hoe groot en hoeveel er ook onthult wordt door degene, al dan niet als zonden. Maar , net als deze vrouw komt dat goed als je er besef van hebt en dat je daar vervolgens ook naar Jezus mag gaan en geloof mij, die hoef je niks te vertellen, want die kent jou en mij, maar die oordeelt niet, die geneest en vergeeft!
Amen
