Vraag
In de kerk wordt altijd gezegd dat het doel van ons leven is: de eer van God. Nu viel het mij op dat bij ons in de kerk (CGK) eigenlijk veel meer gebeden wordt dan gedankt. Zelfs op dankdag, tijdens het extra lange 'grote gebed' was het steeds “wilt U geven dat” of “wilt U helpen bij”. Het is veel moeilijker om voor tien dingen achter elkaar te danken, dan om voor tien dingen achter elkaar te bidden. Vreemd eigenlijk, omdat de meeste gebeden toch verhoord worden. Dan zou je daar toch voor moeten kunnen danken? Toen ik pas in een evangelische gemeente was trof het me dat daar het gebed begon met dankzegging. Veel dingen werden bij naam genoemd en daar werd God oprecht voor gedankt. Dat mis ik bij ons heel vaak. Is hier een verklaring voor?
Antwoord
In het gewone leven hoeft kinderen meestal niet geleerd te worden om te vragen om dingen die zij graag hebben. Het kost meer moeite om ze te leren “dank u!” te zeggen. Het is daarom zeker van belang om na te gaan of we de Heere wel danken als we verhoring ontvingen op het gebed. We vergeten zo gauw Zijn weldaden (Ps 103). De Heere is het zo waard dat Hij daar de dank voor ontvangt.
Bidden en danken behoren aan elkaar verbonden te zijn. Daar wijst Fil. 4:6 ook op. Laat uw begeerten in alles door bidden en smeken met dankzegging bekend worden bij God. Er is alle reden om de Heere te danken. De Heere geeft ons zoveel, zelfs dingen waar we niet eens om gevraagd hebben. Hij overlaadt ons dag aan dag met Zijn gunstbewijzen. Het is de wil van God dat we Hem danken (1 Thess. 5:18). De ware dank komt voort uit het besef geen enkel recht te hebben. Het zijn de goedertierenheden van de Heere immers dat we niet vernield zijn. We hebben zelfs te danken in alles, d.w.z. onder alle omstandigheden (1 Thess. 5:18).
Nu kan er soms ook erg gemakkelijk worden gedankt. Voor dat gevaar moeten we ook oppassen. Er zal zeker meer gebeden worden. Dat is ook nodig: Bidt zonder ophouden (1 Thess. 5:17). Danken kan niet zonder bidden. Bidden ook om genade om echt dankbaar te kunnen zijn, om vergeving, omdat we dikwijls zo ondankbaar zijn. Daarom wordt in de Heidelbergse Catachismus (zondag 45) het gebed het voornaamste stuk van de dankbaarheid noemt. We kunnen nooit meer dankbaar zijn dan wanneer we de Heere erkennen als de grote Gever en als een bedelaar neerkielen aan de troon van Zijn genade.
Ds. R. Kok
Dit artikel is beantwoord door
Ds. R. Kok
- Geboortedatum:06-11-1946
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk
- Status:Inactief
