Vraag
Al een aantal keren ben ik in het afgelopen jaar op jullie site op zoek gegaan naar antwoorden op mijn vragen. Omdat ik toch niet de indruk heb dat ik die eruit kan halen, wil ik proberen mijn vraag te stellen. Ruim een jaar geleden ben ik gestopt met de anticonceptiepil omdat ik het overbodig vond dat ik deze gebruik en ook bemerkte dat mijn humeur en gevoelens negatief waren in vele opzichten. Ik hoopte dat door te stoppen hier verandering in zou komen. Ik heb een jaar gewacht en helaas moet ik concluderen dat het gewenste resultaat niet is bereikt. Ik merk dat mijn karakter over het algemeen milder is geworden, maar twee weken per maand is er geen houden aan en gieren de hormonen door mijn lijf. Dit alles is niet alleen zeer vermoeiend, maar ook nog eens niet goed voor mijn zelfbeeld. Het belemmert mij in mijn werk en leven. Ik ben bijvoorbeeld vreselijk chaotisch, opvliegend in die dagen. Ik ben ook bij een reformwinkel geweest en bij de apotheek. Helaas heeft me dit nog niet echt geholpen. Er werd mij geadviseerd gevarieerd te eten en dit doe ik ook. Of ze komen met tabletten aan die ik dagelijks moet slikken, maar hierin ben ik absoluut geen ster. Dus dan is het resultaat er ook niet naar. Soms ben ik ten einde raad omdat ik merk dat mijn gevoelens en gedachten die door mijn hormonen veroorzaakt worden, mijn leven in de weg zitten en me beperken in mijn keuzes. Voordat ik mijn gang naar de huisarts maak, die mij zeer waarschijnlijk nieuwe anticonceptie aanraadt, wil ik na lang wikken en wegen mijn vraag toch eerst aan jullie stellen, ook mede vanwege een bijbelse kijk op de zaak. Daarbij vraag ik mij ook weleens af hoe dit vroeger ging. Verder vind ik het moeilijk dat ik niet kan verlangen naar het feit dat ik ooit misschien wel kinderen krijg en dat daarom dit proces zich in mijn lijf afspeelt iedere maand. Ik vind mezelf dan eigenlijk onvrouwelijk, omdat ik deze verlangens niet ken. Met andere vrouwen in mijn omgeving kan ik dus niet goed over dit onderwerp praten. De meeste herkennen mijn problemen ook niet. Het voelt een beetje alsof je een onzichtbare ziekte hebt. Maar dan vind ik weer dat ik me aanstel, want wat klaag ik. Toch keert dit iedere maand teug en ik moet er niet aan denken dat dit nog jaren duurt. Ik ben nu 25. Voor mijn man vind ik dit ook verdrietig, want het is soms niet gemakkelijk hier mee om te gaan. Gelukkig is hij lief voor me en steunt hij me waar hij kan. Het ergste van alles vind ik dat ik mijn lichaam zo niet meer kan accepteren en het me veelal in de weg zit in de bewuste weken van eisprong en menstruatie.
Antwoord
Beste mevrouw,
Ik zal proberen kort en bondig in te gaan op uw verhaal. U bent, denk ik, al schrijvend over uw situatie vergeten om uw vraag te stellen.
Wat mij opvalt is dat u schrijft dat uw humeur en gevoelens gedurende langere tijd negatief zijn. Verderop schrijft u dat u “uw lichaam zo niet kan accepteren.” Dan vraag ik mij af: bent u depressief? Hoe is het met uw zelfbeeld? Heeft u psychologische zorg nodig?
Hiernaast heeft u periodiek last van opvliegendheid en chaotisch zijn. Dat kan inderdaad door hormonen komen. Hormonale middelen evenals antidepressiva kunnen hier verandering in brengen. Hiernaast zijn er artsen die beweren dat extra magnesium en calcium de klachten kunnen verminderen.
Het verlangen naar kinderen is niet bij alle vrouwen in dezelfde mate aanwezig. Een verminderd verlangen is niet perse ongezond. Ik maak vaak mee dat die gevoelens tijdens een zwangerschap sterk veranderen. Fijn dat u een lieve, steunende man heeft. Dat scheelt veel!
Het is dus, gezien het eerder genoemde, niet onverstandig om alsnog de huisarts te raadplegen.
Sterkte in alles en een hartelijke groet,
A. Meijer
Dit artikel is beantwoord door
drs. A. Meijer
- Geboortedatum:14-12-1978
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Ouderkerk aan de Amstel
- Status:Actief
