Vraag
Persoonlijk geloof ik dat je geen 'schietspelletjes' op de computer mag doen. Met de dood speel je niet, zo is mijn bescheiden mening. Maar hoe zit het met kinderen als ze bijvoorbeeld oorlogje spelen (ze spelen alsof ze het achtste gebod overtreden). Kinderen spelen ook 'politie' en 'boefje'. Ze doen alsof ze het achtste gebod overtreden; in het spel hebben de 'boeven' vaak geen respect voor de 'agenten'. Daarmee overtreden ze in hun spel ook het vijfde gebod. Ik had pas een discussie met iemand hierover, maar we kwamen er niet uit. Kinderen leren de wereld kennen en ontdekken door spel, dus vanuit dit oogpunt zie ik er weinig kwaads in, maar anderzijds spelen ze wel overtredingen na. Of is het spel van kinderen ook met zonden bevlekt?
Antwoord
Om met de laatste vraag te beginnen: natuurlijk is het spel van kinderen met zonden bevlekt. Alles wat we doen is dat trouwens. Er is niets wat we doen wat onbevlekt is. Helaas. Toch denk ik dat er wel verschil is tussen de schietspelletjes op internet en het 'onschuldige' spel van kinderen wat ze op straat doen. Vroeger speelden wij 'cowboytje' en zeiden we ook tegen elkaar: jij bent dood! Echter er gebeurde niets. Nu worden er op internet spelletjes gespeeld waar 'echt' mensen verwond en doodgeschoten worden. Dat is nog wel wat anders dan de spelletjes die kinderen spelen door 'boefje' of 'politieagentje' te zijn.
Ik denk dat we in z'n algemeenheid moeten zeggen dat de wereld harder en hardvochtiger is geworden. Er wordt virtueel veel harder met mensen afgerekend. En dat heeft helaas geen goede uitwerking op onze kinderen. En niet alleen op onze kinderen, maar ook op heel de samenleving. Laten we dan ook maar niet te veel naar buiten kijken, maar ook naar binnen.
Ook in onze gezindte neemt de manier van 'afrekenen' van elkaar steeds heviger vormen aan. We zien daarin dat de zonde en de overtreding van Gods geboden alleen maar toeneemt. Het waarschuwen voor schietspelletjes moet ook het mes in eigen vlees zetten. Hoe barmhartig zijn we binnen onze gezindte? Hoe verdraagzaam zijn we naar anderen toe? Hoe vaak hebben we in onze gedachten al niet iemand 'uitgeschakeld' en wellicht vermoord? Laten we daar maar heel eerlijk in zijn. In die zin zijn we allemaal in onze handelingen, gedachten en woorden met zonden bevlekt. Laten we ons allen maar verootmoedigen voor Gods heilig Aangezicht. Als iedereen dat zou doen, jongeren én ouderen, zou de samenleving er wel bij varen.
Het ontbreekt er in onze gezindte en ook in onze samenleving maar al te veel aan dat we klein worden voor God. Dan rekenen we niet met mensen af, hoe dat ook gebeurt, maar dan rekenen we elkaar de genade en de vergeving van God toe. Wat Hij ons in Zijn onverdiende goedheid wil toerekenen, wensen we ook elkaar toe. Wie wil dan nog schietspelletjes spelen of hard met elkaar omgaan! Laat die gezindheid in ons zijn, welke ook in Christus Jezus is.
Ds. R. W. van Mourik, Elburg
Dit artikel is beantwoord door
Ds. R. W. van Mourik
- Geboortedatum:07-02-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Actief
