Vraag
Wij kerken bij de Hersteld Hervormde Kerk. Zo nu en dan ook elders, eveneens een Hersteld Hervormde gemeente. Volgens mijn schoonfamilie zijn wij zwalkers en weten we niet wat we nou eigenlijk willen horen (terecht hoor). Veel houtsnijdende argumenten zijn aangedragen, in de strekking: hoe zou een kerk moeten groeien als de gemeente ontrouw is? Bovendien hebben wij geen betere prediking verdiend; het is ook zo. Maar de kern van de zaak is hier toch wel de prediking in z'n algemeenheid. De leegte van de prediking brengt ons vaak zo in twijfel. En het soms missen van kernzaken (het bloed van Christus) laat mij persoonlijk, en vanaf afgelopen zondag ook mijn vriendin, geen andere keuze. Zonder aankondiging hebben wij dus (voor het eerst samen) zondag de eerder genoemde gemeente bezocht. Een overtreding van het vijfde gebod, zo wordt ons verweten. Maar ook een overtreding jegens de Hemelse Vader? Hij die eist dat we te luisteren hebben naar wat de Geest tot de gemeente te zeggen heeft? Enfin, deze stap wordt nu door de gehele familie van mijn vriendin gezien als een ernstige vorm van verraad en bedrog aan de ouders. Er werd bovendien door een van de familieleden aangegeven dat dit het begin van onze kerkelijke ondergang zal betekenen. Maar is er niet Eén die oordeelt? Volgens mij riekt dit alles naar kerkisme, maar dit wordt ontkend. Ik hoop op een liefdevolle oplossing, maar dit lijkt door alle rancune die zo gekweekt wordt niet eenvoudig. De meest eenvoudige oplossing zou zijn de belofte doen zondags altijd naar de eigen gemeente te gaan. Hoewel dit uiteindelijk mijn verlangen is, kan ik deze toezegging (die m.i. zo ook afgedwongen wordt) niet doen. Immers hoe weten we hoe deze gemeente er over tien jaar voorstaat? De voorbeelden van verschuivingen zijn er te over. En moeten we ook niet over deze eigen kerkmuren heen kunnen kijken? Ik wil niet een breuk veroorzaken/verergeren in mijn schoonfamilie, maar wel willen wij gezamenlijk onze kerkelijke weg vinden, niet met de intentie om de kerk waar wij lid zijn te verlaten. Uiteraard mogen wij het ouderlijk gezag niet ondermijnen, maar maakt het willen zoeken naar de zuivere prediking deze belangen niet ondergeschikt? Heel graag horen wij raad voor een iedere betrokkene in deze kwestie, zodat we dit met ons allen kunnen overdenken.
Antwoord
Beste vriend,
Uit de vraag die je stelt probeer ik eerst wat algemene gegevens af te leiden om jullie situatie wat helderder voor ogen te krijgen. Ik begrijp dat je verkering hebt, je spreekt immers over je vriendin. Verder is mij ook duidelijk dat je moeite hebt met de prediking die je hoort in de gemeente waar jij, je vriendin en haar ouders toe behoren. Vanwege je inhoudelijke bezwaren tegen de inhoud van de prediking bezoek jij regelmatig een andere gemeente, en sinds kort doe je dat soms samen met je vriendin. Maar je a.s. schoonouders en verdere familie hebben hier grote moeite mee, omdat ze vinden dat je hoort te kerken in de gemeente waar jullie toe behoren. In je vraag proef ik een worsteling; enerzijds het verlangen naar een voluit bijbelse prediking, anderzijds de intentie een goede verhouding te hebben/houden met je a.s. schoonfamilie. Het doet me goed die persoonlijke worsteling in je vraag te proeven, omdat het verlangen naar beide zaken immers voluit naar het Woord van God is. Graag wil ik je in deze moeilijke situatie wat handreikingen geven, denkend vanuit datzelfde Woord.
1. Het is Gods voorzienigheid in ons leven waardoor wij in een bepaalde kerkelijke gemeente geboren worden, opgroeien, en daar deel van mogen uitmaken. De kerk waartoe wij behoren is dus niet allereerst onze eigen keus, maar we zijn hier door Gods leiding in geplaatst. Het bijbels uitgangspunt is dus dat we trouw behoren te zijn binnen- en aan de gemeente waar God ons in Zijn voorzienigheid gesteld heeft. In een normale situatie behoren we daar de diensten van het Woord bij te wonen, elke keer wanneer we daartoe in de gelegenheid zijn.
2. Maar op die plaats ervaar je in jouw situatie persoonlijk grote zorgen met betrekking tot de inhoud van de prediking. Je spreekt over de leegte van de prediking waarbij soms kernzaken (zoals het bloed van Christus) gemist worden. Het is voor mij moeilijk om vast te stellen wat je hiermee precies bedoelt, en uiteraard kan, mag en wil ik daar verder geen uitspraak over doen. Maar laat helder zijn: als er werkelijk bijbelse kernzaken in de prediking in het geding zijn, is dat inderdaad reden tot grote zorg, en zeker geen bijzaak. Door de prediking heen bouwt en bewaart de HEERE immers Zijn Kerk, daarom is de bediening van Zijn Woord het hart van de eredienst.
Wat dan te doen in jouw situatie? In de eerste plaats is het jouw roeping om dan in gesprek te gaan (en zo nodig te blijven) met de kerkenraad van de gemeente, c.q. de predikant van de gemeente. Je mag in alle openheid je zorgen aan de orde stellen, door die zorgen in een persoonlijk gesprek rustig vanuit Gods Woord en de belijdenis te onderbouwen. Als het werkelijk kernzaken zijn die in de prediking in het geding zijn, mag en moet je dat immers wel vanuit het Woord en de belijdenis kunnen onderbouwen. In de hoop en vooral in het (blijvend) gebed dat dit zal leiden tot een terugkeer naar een (voluit) bijbelse prediking, tot heil en welzijn voor de hele gemeente die jou (als het goed is) ook lief is. Daarmee geef je jouw kerkenraad c.q. predikant ook de gelegenheid om in te gaan op jouw bezwaren, en hun/zijn zienswijze neer te leggen vanuit Gods Woord en onze belijdenis. Dat Woord (zoals vervat in onze gereformeerde belijdenis) is immers de enige Bron en norm voor de prediking, waarop een ieder binnen de HHK aanspreekbaar behoort te zijn. In je vraag lees ik verder niet of je al pogingen tot gesprek ondernomen hebt, daarom wil ik je als eerste deze bijbelse weg van het gesprek aanwijzen.
3. Daarbij komt in jouw situatie het gegeven dat je nog niet getrouwd bent, en dat je a.s. schoonfamilie grote moeite heeft met kerkgang in een andere gemeente door jou en je vriendin. Je hoeft je persoonlijke overtuiging m.b.t. de prediking niet te verloochenen, maar tegelijkertijd is het wel bijbelse roeping het gezag van je (schoon)ouders te respecteren. Daarom lijkt het mij niet goed dat jullie, tegen de uitdrukkelijke wil van jullie (schoon)ouders in, elders kerken; en zeker niet door dat zonder aankondiging samen te doen. Het is voorstelbaar dat dit tot onenigheid leidt in deze situatie, ik zou jullie willen adviseren: doe dat niet (meer), maar respecteer en gehoorzaam jullie (schoon)ouders hierin. Jouw schoonouders hebben immers vanuit hun verantwoordelijkheid als ouders wel iets te zeggen over de kerkgang van hun thuis wonende dochter.
4. Wanneer jullie getrouwd zijn en samen zelfstandig een gezin vormen wijzigt deze situatie; dan is jullie kerkgang in de eerste plaats jullie eigen persoonlijke verantwoordelijkheid. Vanaf dat moment zullen jullie (schoon)ouders het moeten accepteren wanneer jullie op dit terrein in bepaalde dingen op grond van het Woord anders denken dan zij. Maar ik hoop van harte dat jullie dan in de gemeente waartoe jullie behoren een voluit bijbelse prediking mogen beluisteren, in een goede verhouding met jullie familiekring. Bovenal hoop ik dat jullie daardoor persoonlijk de genade van de HEERE mogen kennen in Christus Jezus, om zo een levend lid van Zijn gemeente te zijn of worden.
Tot slot; ik hoop ik met deze enkele opmerkingen jou/jullie een bijbelse en begaanbare weg gewezen heb rondom al deze vragen. Mocht het zo zijn dat ik de vraag (of delen daarvan) niet goed begrepen heb, dan hoor ik het graag, zodat ik opnieuw reageren kan.
Van harte Gods wijsheid en genade toegewenst.
Met hartelijke groet,
Ds. G. Kater
Dit artikel is beantwoord door
Ds. G. Kater
- Geboortedatum:10-07-1978
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Arnemuiden
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat een grote woorden – mag het ook een onsje minder a.u.b.?
Waarom zoeken ook “onze” mensen de confrontatie i.p.v. een respectvol gesprek?
Geheel anders ? Wie? Wij?
Maar weest jegens elkander vriendelijk, barmhartig, elkander vergevend, zoals God in Christus u vergeving geschonken heeft.
met veel herkenning heb ik jou vraag gelezen. Ik ben namelijk een meisje die ook verkering heeft met een hele lieve jongen. Ook ik zit met dit probleem. In begin van mijn verkeringstijd is er dingen tegen mij gezegt dat mij diep heeft geraakt. Ik zou weglopen bij de waarheid. We hebben zelf een norm baat bij een middenweg. Een kerk waar wij fijn kunnen luisteren naar Gods woord. Maar nu krijg je van je ouders te horen dat daar de waarheid niet is enz. Het was in begin echt pittig. Het heeft enorm tussen ons gebotst. Ik merk dat er nu een hele afstand is tussen mijn ouders en mij. Het ergste vind ik dan ook dat zij het op mijn geweten hebben gegooit.(om dat zo maar uit te drukken) ik worstel hier erg mee. Het gaat erg diep. Maar dwars door alles heen mag ik zien dat de Heere mijn vriend aan mij heeft gegeven. hier twijfel ik wel eens aan maar dat komt allemaal door opvoeding enz. Het word dan wel niet altijd letterlijk gezegd maar het is en blijft hun kerkje. De dominee staat erg hoog. Maar vraagsteller denk eens na wat is nou belangrijk? Als de dag des oordeels komt is het dan belangrijk om het bloed van Christus te hebben of is het belangrijk naar welke kerk je ging? welke naambordje er boven hing? Leg het voor de Heere neer. Tuurlijk is het belangrijk dat je samen weet wat je met de toekomst wil. praat daar ook maar veel over. met je vriendin. Daar ga jij mee trouwen. Jij wordt het hoofd van het gezin en niet je ouders. Er staat zelf in de bijbel de man verlaten zijn ouders dat is niet gezegt dat je met ruzie of scheve gezichten uit elkaar moet gaan. Maar jij hebt dan de verandwoording over jou gezin.. Als ik jou was laat dit onderwerp ten ruste bij je schoon/ouders. ga ermee naar een dominee. heb ik ook gedaan zal niet allemaal oplossen maar het geeft wel een stuk verlichting. verder wil ik nog zeggen:
dat elke dominee elke preek elke dienst getoetst moet worden op waarheid. Zij zijn ook mens. het gaat er om dat er evenwicht is tussen ellende verlossing en dankbaarheid.
Veel sterkte ik hoop dat ik je heb geholpen en niet nog meer in twijfels enz heb gebracht.
Ds. Kater wat heeft u dat mooi verwoord, Gods leiding bepaalt bij welke kerk we horen.
Wat kunnnen wij mensen daar soms moeilijk over doen.
Het beter willen weten dan God.
Hopelijk heeft vragensteller hier wat aan, ik heb er in ieder geval wel wat aan......
hoe weet je dat?
ik ben misschien te kortzichtig,maar je zou eigenlijk alleen met die persoon trouwen,die uit de kerk komt, waar jullie door de voorzienigheid in geplaatst zijn.
krijg je geen problemen,of.....vrijgezel blijven,want de kandidaten zijn op!!!!!
blijft alles keurig in het gareel.
kweet niet wat ik denken moet,als de voorzienigheid,jou Zijn keuze ,niet onze keuze....maar bij het opgroeien en kiezen toch eigen keuze....tja de deur misschien uit gaan, ruzie in huis om keuzes???ik begrijp iets niet en geloof???tja waarin dan?welke voorzienigheid is dan de goede keuze?
precies! Je zou je ook nog af kunnen vragen voor welke kerkverbanden die voorzienigheid geldt.. HHK wel maar PKN niet!! In de praktijk geldt dit argument meestal alleen voor mensen in eigen kerkverband...
Voor de duidelijkheid: Ik ben absoluut geen voorstander van maar raak shoppen maar ik geloof niet dat Gods leiding in m'n leven na m'n geboorte is gestopt maar dat Hij nog steeds mijn leven leidt. En dat zou zomaar naar een andere kerk kunnen zijn als waar ik geboren ben. Mischien heeft Hij daar juist wel een speciale reden voor.... Wie weet...
Beste vraagsteller, ga biddend je weg en laat je leiden door de Geest en sta er open voor dat Hij je bijstuurt...
Blijft de vraag waarom, als iemand verliefd wordt op iemand uit een ander kerkverband deze verliefdheid niet de "voorzienigheid" zou zijn ?
en
Wat denk je ? Dat dit argument ook gehanteerd zal worden als iemand uit b.v. de HHK kiest voor een vrijzinnige of R.K. partner ? Denk je dan ook dat de familie zegt "Gods leiding heeft bepaald dat jij bij deze kerk hoort" ?
Zou kunnen - maar in de praktijk zie je dat dan alle argumenten uit de kast worden gehaald om de ander te overtuigen zo snel mogelijk de oude kerk op te geven en over te gaan naar de HHK.
Het gaat dus niet over het overgaan naar een ander kerkverband. Dus woorden als 'overtreding van het 5e gebod' en 'kerkelijke ondergang' lijken mij wel wat ver gezocht.
Persoonlijk denk ik dat je als ouders je bezwaren mag uiten, als je het ergens niet mee eens bent. Maar het mag geen chantage worden.
Maar, zegt de vragensteller, zonder aankondiging zijn we naar een andere gemeente gegaan. Misschien heb je dit gedaan omdat je geen behoefte meer had aan een woordenwisseling (die zijn er al genoeg geweest), aan de andere kant geeft dit de ouders des te meer redenen om boos te worden.
Ik denk dat je het beste eerlijk kunt zijn, zeggen wanneer je niet naar je eigen gemeente gaat (je woont tenslotte nog thuis, dus wees transparant naar je ouders).
Probeer dan in die zin zo min mogelijk aanstoot te geven.
Leg het samen voor de Heere neer, en wacht op Zijn antwoord. Neem geen overhaaste beslissingen. Je niet thuis voelen in een kerkelijke gemeente is ontzettend moeilijk, ik weet het helaas ook. Maar neem geen stappen zonder Hem, of op eigen gevoel. Ook al denk je zelf dat het beter is, of dat je er beter aan doet naar die andere gemeente te gaan: wacht op Zijn antwoord.
Gods leiding bepaalt bij welke kerk we horen"
Blijft de vraag waarom, als iemand verliefd wordt op iemand uit een ander kerkverband deze verliefdheid niet de "voorzienigheid" zou zijn ?
Dat ben ik met je eens, dat is ook de 'voorzienigheid', God's wegen zijn voor ons niet te begrijpen, we doen er maar een gooi naar, maar we weten niets.
Zelf werd ik verliefd op een Rooms meisje uit Breda, die op zondag na de mis naar de kroeg ging met haar ouders. Nu drie kinderen later zijn we nog steeds verliefd en gaan op zondag naar de HHK er is ook geen Roomse kerk in onze omgeving.
God heeft extra Zijn best gedaan toen Hij mijn vrouw geschapen heeft, dat geloof ik ten diepste, Waar het nacht was heeft ze lichtjes aangedaan En door haar weet ik dan door te dringen tot de onvermoede schat van ons bestaan.
Heel soms mis ik de ware liefde voor elkaar bij refo's (daar ben ik onderdeel van), ik hoop dat vraagsteller en zijn vriendin er op een goede manier uitkomen, zuivere prediking is voor mij een te moeilijk iets, wie ben ik om te kunnen oordelen wat zuivere prediking is?
Gods Leiding is daar waar je Zijn stem hoort, verhard je niet en laat je dan ook leiden. Lijd niet nodeloos.
Hoe was dat in de handelingen ? Apollos, Paulus etc ? God geeft de wasdom.
Wat een genade dat God niet exclusief aan 1 parochie gebonden is. Dank voor de veelkleurigheid.
Dan klinkt de fluit: Heb je gedanst ?
Dan het oordeel: Heb je gebeeft ?
Zoek samen naar eenheid rondom De Gekruisigde.
inderdaad een moeilijke situatie voor jullie samen!
Het antwoord wat de dominee heeft gegeven vind ik echt een mooi en helder antwoord.
En ik kan niet helemaal zeker opmaken uit je vraag of je al bij de dominee of de kerkenraad bent geweest, met jullie worsteling wat betreft de leegte van de prediking, maar als het wel je verlangen is zoals je ook ergens schrijft om er te blijven gaan, zou je toch zeker een gesprek met hun gehad moeten hebben hierover.
En wat toch ook heel belangrijk is, en wat je ook in de Bijbel terug kan vinden is dat een dominee ook het gebed nodig heeft van de gemeente! Het zou fijn zijn als iedereen uit de gemeente voordat hij/zij naar de kerk ging aan de Heere vroeg of die de dominee kracht en licht wil geven om zijn werk te mogen doen.
Het is ook voor een dominee in deze tijd echt niet zo makkelijk om zijn werk te doen! ook een dominee heeft het geloof niet altijd in zijn broekzak zitten, en heeft het steeds opnieuw van de Heere nodig!
Ik hoop dat jullie er met je (schoon)familie uitkomt, want dat is ook zeker belangrijk dat je die band goed houd.
Veel wijsheid gewenst!
In onze kringen heerst vaak de eenheidsworst gedachte.
Onbewezen praatjes als ; twee geloven op een kussen................enz. getuigen daarvan.
Ik hoorde onlangs ; “de beste koe en de beste bruid haal je bij je buurman”.
Wat zijn we toch bevoorrecht dat dit soort gedachten bij Christus niet leven.
Christus haalde Zijn bruid (Zijn gemeente) niet bij de buurman.
Christus moest afdalen in de diepste duisternis – verder weg is niet denkbaar – om Zijn (n.b. onwillige) bruid te verwerven.
En altijd maar weer dat argument van dat ongelijke span.
Weet je, dit argument heb ik ook gehoord om de apartheidspolitiek van Zuid Afrika te verdedigen.
Vraagsteller wil naar dezelfde kerk maar in een ander dorp en dan vallen er woorden als ; een overtreding van het vijfde gebod, een ernstige vorm van verraad en bedrog aan de ouders en het begin van de kerkelijke ondergang.
Sorry hoor maar dan weet ik het ook niet meer.
Mag ik het even heel menselijk zeggen?
Dat wordt nog wat, als je straks Boven komt. Daar hoor en zie je heel andere dingen dan je nu in je eigen kerkje hoort!
Wat ga je dan doen?
- Ga je dan vragen waar het orgel is?
- Ga je dan vragen waarom er niet op hele noten gezongen wordt?
- Ga je dan klagen en mekkeren over je witte bruiloftskleed, dat dat eigenlijk zwart moet zijn? - Ga je dan vragen waarom er geen oude berijming gezongen wordt?
- Ga je dan vragen waarom er eigenlijk allemaal liederen gezongen worden die je niet kent (dat blijkt dat er dus gezangen gezongen worden...)?
En dan lig je straks aan, aan die grote tafels, naast een lieve zuster. En dan opeens: O schrik! Je ze vertelt dat ze warempel predikant is geweest... Aiaiaiaiaiaiaiaiaiaiai! Dan ga je toch maar even vragen of zij verwijderd kan worden. Want dat kan toch echt niet goed zijn.....! Hoe heeft zo'n dwalend iemand nu toch daar binnen weten te komen? Want IK vond altijd dat........
Dat geloof dat zij had MOET wel bedrog zijn geweest:
- Want IK las in de Bijbel altijd dat.....
- MIJN dominee zei altijd dat..... En die dominee geloofde ik klakkeloos omdat hij volgens eigen zeggen een oogappel Gods was die je niet mocht aanraken lees: aanspreken of erger nog: het ergste wat een mensch kon doen namelijk tegenspreken. Trouwens, waar IS die dominee eigenlijk? Nog niet gezien hier...
- MIJN omgeving (en dus ik dan ook maar) vond altijd dat....
Wat wil ik met dit hele verhaal zeggen? Het is namelijk een heel menselijke weergave van hoe er Boven zou kunnen worden gereageerd. En ik weet zelf ook wel: Zo zal het echt niet gaan. Boven mogen we straks eeuwig God loven, en maken we ons niet meer druk over wat we op aarde vonden en deden. Maar: Leer nu eens relativeren! Leer je eigen mening, leer,
dogmatische constructies en theologische vernuftigheden nu eens te bezien als tijdelijk, ook met zonde besmet etc.
God zit echt niet te wachten op ons andere-christenen-veroordelende-gedram!
Dat ouders moeten wennen aan het feit dat kinderen andere keuzes maken is begrijpelijk. Maar om dat te verhinderen door te brallen dat dat opstand is tegen de ouders etc geeft voor mij aan dat ze niet weten waarom kinderen eigen keuzes maken en ook niet openstaan voor hun argumenten. Immers: Wat wij als ouders vinden is goed en daarmee basta. Zielig en arm...
de toon waarop de vraag gesteld wordt, getuigd van meer respect dan waarop jij een reactie geeft. Je mag best verontwaardigt zijn, maar tjonge, moet dat dan zo?
De vraag moet eigenlijk zijn: Zou ONZE waarheid wel GODS waarheid zijn? Ik vrees dat er dan heeel veel afvalt....
Mensen: God zit niet te wachten op onze waarheidjes en dogmatiekjes. Hij wacht op ons HART!
En dan mag je best scherp zijn. Maar dan zul je het(ver)oordelen van die ander, die sommige zaken net even wat anders ziet en/of doet, wel uit je hoofd laten. Als God JOU heeft willen aannemen, waarom dan die ander niet?
Helemaal eens met @mona. De voorstelling van zaken die jij geeft van de hemel is buiten alle proporties.
Uitdrukkingen als broddelwerk, mekkeren, aiaiaiaiaiaia, mensch ( met sch) komen nogal gefrustreerd over.
Heel erg jammer deze reactie met zo'n toonzetting.
Maar als men dan zo overtuigd is dat het Boven heel anders zal gaan, dan moet dat toch ook tot ootmoedigheid leiden? Dan houden we toch op met anderen veroordelen? Of ben ik van een andere planeet...?
Nogmaals: Als God MIJ wilde hebben, dan toch ZEKER die anderen!
- 1
- 2
