Tegenslagen verwerken

Ik vind het soms moeilijk om tegenslagen te verwerken: Wat betekent dit voor een christen (Hebreeën 11): "En u bent de vermaning vergeten waarmee u als kinderen wordt aangesproken: Mijn zoon, acht de bestraffing van de Heere niet gering en bezwijk niet, als u door Hem terechtgewezen wordt. Want de Heere bestraft wie Hij liefheeft, en Hij geselt iedere zoon die Hij aanneemt. Als u bestraffing verdraagt, behandelt God u als kinderen. Want welk kind is er dat niet door zijn vader bestraft wordt? Maar als u zonder bestraffing bent, waar allen deel aan hebben gekregen, bent u bastaarden en geen kinderen. En verder hadden wij onze aardse vaders als opvoeders, en wij hadden ontzag voor hen. Zullen wij ons dan niet veel meer onderwerpen aan de Vader van de geesten, en leven? Want zij hebben ons wel voor een korte tijd naar het hun goeddacht bestraft, maar Hij doet dat tot ons nut, opdat wij deel krijgen aan Zijn heiligheid. En elke bestraffing schijnt op het moment zelf wel geen reden tot blijdschap te zijn, maar tot droefheid. Maar later geeft zij hun die erdoor geoefend zijn een vreedzame vrucht van gerechtigheid."

Beste vragensteller,
 
Even een antwoord op je vraag geven is niet zo eenvoudig - sterker nog, dat kan niet. Want er zijn weinig zaken in het geestelijke en pastorale leven zo ingewikkeld als deze: Gods levensleiding en Gods straffen ons ten goede. Je openingszin laat stilaan al veel zien. Er zijn blijkbaar dingen in je leven die je moeilijk kunt verwerken. Het lijkt er haast op dat de vraag gesteld wordt als een soort verwijt naar jezelf. Dat er dingen zijn gebeurd of gaande zijn, die je in het licht van de Bijbeltekst van Hebreeën 11 'makkelijker' zou moeten kunnen verwerken. Alsof jouw geloof niet groot en goed genoeg is, want als dat zo zou zijn, zou je de (tegen)slagen beter kunnen verwerken. Laat heel duidelijk zijn: een mens moet wel eens door wegen gaan waar die niets meer van begrijpt. En dat het geloof niet of nauwelijks verlichting of vertroosting geeft. Toch is dat echt niet vreemd. De vraag is: zou je geloof dan beter zijn als je allerlei ervaringen beter en makkelijker zou kunnen verwerken?
 
Zeker, God kan soms wegen gaan waarin Hij je duidelijk wil maken dat bepaalde zaken in je leven niet goed zijn - dat zijn bestraffingen. Maar, tegelijk staat dat nooit één op één: ik heb dat fout gedaan, dus krijg ik die straf. Het ligt dieper, vaak gecompliceerder. Soms kan God ineens straffen - dat is waar, en dat is uit corrigerende liefde. Maar veelal is het moeilijk om de duidelijkheid daarvan in te zien, te billijken en te beamen. Ik zou je graag het volgende willen laten zien.
 
Toen de Heere Jezus Christus aan het kruis door de hel ging en het donker om Hem heen was, vervulde Hij het grote mysterie van het lijden: door de zonden, door de wonden is Hij heengegaan. En het bracht Hem, van God verlaten in de duisternis, tot de grote waarom-vraag: "Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?" Hij ging met de nood naar Zijn God - hoewel Hij op dat moment de Vadernaam kwijt was. En na het stellen van de waarom-vraag werd het licht, en na het stellen van de waarom-vraag kreeg Hij de Vadernaam weer terug. Het punt is namelijk dat Hij met die vraag zich niet van God afwendde, maar zich naar God toewendde. Dat is het punt: veel mensen wenden zich van God af, uit opstandigheid of uit schaamte of uit de gedachte dat eerst het geloof en het leven weer op orde moet zijn. Nee, je moet met je zonden en met je wonden je naar God toekeren -in het gebed- en Hem vragen wat Zijn weg en Zijn wil is. In het lijden van Christus mag je alles van je leven leggen. Ook je vragen over de leiding van God in je leven, en ook over Zijn straffen. God slaat wel eens met Zijn linkerhand, met Zijn rechterhand blijft Hij ons trekken.
 
Sterkte en Gods zegen!
Ds. A. Goedvree

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Goedvree

• Geboortedatum:
  16-06-1970
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Hellouw
• Status:
  Inactief

108 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven