Gevolgen voor kinderen

Aan drs. J. Ronner-Wattel. Een aantal jaren geleden heeft u deze vraag beantwoord: "Huwelijksproblemen en gevolgen voor kind." Uw antwoord heeft toen veel duidelijkheid voor ons gegeven en geruststelling. Inmiddels is er veel veranderd. De Heere Jezus heeft ons huwelijk volledig veranderd! We hebben hulp gehad, maar dat hielp niet voldoende. We hebben daarna ook pastorale hulp gezocht en dat hielp. Ik ben alleen nog wel opvliegend. Daar heb ik veel moeite mee. Het is echt mijn aard. Ik kan mezelf lang onder controle houden en ook weglopen, maar soms is het gewoon genoeg. Wonderlijk genoeg heb ik het niet meer zo bij mijn man (ons huwelijk is zoveel beter!) maar wel naar de kinderen toe. Vanmorgen is het nog gebeurd. Ik schreeuwde dat ik er nu genoeg van had en het spuugzat was! Ik moet erbij zeggen dat dit recht ingaat tegen onze opvoeding; wij willen juist nooit onze kinderen van ons wegsturen. Ik heb in woede ook een pets uitgedeeld (ik ben niet tegen fysieke correctie, in rust na voldoende praten en in liefde toegepast). Mijn dochter was duidelijk bang voor me en huilde hard. Vreselijk vind ik dit. Het ligt volkomen aan mijzelf dat dit gebeurd is. Ik heb een paar dagen geen stille tijd gehouden en vanmorgen heb ik me niet aan mijn planning gehouden, waardoor ik geïrriteerd raak en weinig kan hebben. Daarnaast waren de kinderen ook moe. Het is dus niet mijn vraag hoe ik dit kan voorkomen, want dat weet ik eigenlijk wel. Volgens degene die ons helpt moet ik ook geduldig zijn en niet gelijk een superchristen willen zijn. De vruchten van de Geest zullen vanzelf steeds meer zichtbaar worden. Ik voel me soms bij de grootste zondaren horen. Mijn vraag is hoeveel schade dit aan een kind toebrengt. Sommige periodes dat het druk is val ik bijna elke week wel een keer uit. Dit wil ik absoluut niet. Ik doe nu ook rustiger aan. Ik heb zelf nogal onvoorspelbare ouders gehad en merk dat ik hier wat van meegekregen heb. Dit brengt ongelooflijk veel onveiligheid en angst en wantrouwen bij een kind. Ik weet het uit eigen ervaring. Kunt u vertellen wat dit precies met een kind doet en in hoeverre dit nu al schadelijk is voor onze kinderen? Ik heb het niet over stemverheffing, maar wel over schreeuwen e.d.. Ik voel me schuldig en besef dat ik eigenlijk geruststelling zoek. Zeg het maar eerlijk, ook als het niet geruststellend is. Dan ben ik misschien nog meer gemotiveerd om hard aan mezelf te werken. Hoe dan ook, ik wil een goede relatie met mijn kinderen. Dat ze me vertrouwen en dat kan niet met een moeder die af en toe -voor hen- onverwacht ontploft. Met een goede vriendin kan ik dit wel delen, maar zij heeft zo'n ander karakter en andere opvoeding gehad als ik dat zij niet echt kan begrijpen wat ik dan voel. Naar de kinderen toe vraag ik (weer) vergeving en zij op hun beurt ook, voor zover ze dat kunnen. Het is zo'n falen van mij.

Het is zonder meer mooi dat er veel veranderd is in jullie huwelijk. Ik las de vorige vraag nog even door en kan het niet anders dan positief vinden dat jullie zo hard gewerkt hebben aan veranderingen.
 
Je beseft dat je geruststelling zoekt vanwege het feit dat je met enige regelmaat boos uitvalt naar de kinderen en daarbij ook wel fysiek geweld gebruikt. Het is niet van te voren te voorspellen hoeveel schade dit bij een kind te weeg brengt. Dat hangt ook af van de aanleg (gevoeligheid) van een kind en van andere factoren in de opvoeding. Maar dat verbaal en fysiek geweld niet goed voor een kind is, schadelijk zelfs, is duidelijk. Ik kan je hierover dus niet geruststellen en als dit elke week wel een keer gebeurt is dat gewoon veel te vaak. Dat is echt onveilig voor kinderen.

Je zegt dat het opvliegende in je aard ligt. Ik versta onder je aard: je aangeboren aanleg. Dat klink zo onveranderlijk. En in je aanleg ligt wel een mate waarin je frustratie verdraagt, maar veel van de manier waarop je er mee omgaat is toch echt aangeleerd en dus ook, al kost dat moeite, af te leren.

Je zegt verder dat je vraag niet is hoe je het verbale en fysieke geweld kunt voorkomen. Toch wil ik je er op wijzen dat je, om een goede moeder te zijn, je vooral ook goed voor je zelf moet zorgen. Zorgen voor voldoende rust, een goede planning die haalbaar is en waarin je niet te hoge eisen stelt aan jezelf en de kinderen. Neem daarnaast tijd voor je eigen dingen, hobby's, ontspanning, contact met vriendinnen. Deze dingen kunnen helpen om je spanning en irritatie niet te snel en te hoog op te laten lopen waardoor je minder uitvalt naar de kinderen.
 
Drs. Joke Ronner-Wattel

Dit artikel is beantwoord door

drs. J(oke) Ronner-Wattel

• Geboortedatum:
  26-06-1960
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerd Vrijgemaakt
• Woon/standplaats:
  -
• Status:
  Actief

150 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven