Vraag
Ik ben eind twintig, getrouwd met een goede man en ik heb een dochter van ruim een jaar. Daarnaast heb ik een ruime halve baan. Ik weet niet goed hoe ik mijn dagen thuis moet doorkomen. Op mijn werk is er structuur, maar thuis moet ik het zelf doen. Daardoor komt er vaak niets uit mijn handen, hoewel ik dat wel echt graag wil. Ik heb geen overzicht ondanks voortdurend nieuwe schema's en goede voornemens en bovendien lijkt het werk ook zo zinloos. Het idee dat er nog meer kinderen zouden komen en dat ik dan mogelijk volledig thuis zou zijn, vliegt me aan. Tegelijkertijd voel ik me ook heel schuldig naar mijn dochter dat ik soms liever werk dan thuis bij haar ben of haar soms liever niet had gehad (terwijl ik echt van haar houd). Mijn man doet heel veel uit zichzelf, dus daar ligt het probleem ook niet. Maar als ik zo thuis zit en bedenk dat de rest van mijn leven zo is, dan zie ik er niet naar uit om oud te worden. Tegelijkertijd weet ik dat ik ontzettend gezegend ben en die zegeningen ook moet tellen, maar ik zie er geen vreugde in. Ik vind het leven zwaar en moeilijk, terwijl er in mijn leven eigenlijk helemaal geen sprake van moeilijke omstandigheden als ziekte/rouw/moeilijke jeugd enzovoorts. Wat dat betreft, begrijp ik mijzelf ook niet. In de Bijbel is het vooral de Prediker die beschrijft hoe het leven er voor mij uit ziet. Ik vraag me ook af in hoeverre ik mag genieten en ontspannen. Op die momenten heb ik steeds weer het idee dat ik in de Bijbel of goede boeken moet lezen. Tegelijkertijd weet ik dat dit niet reëel is, maar ik lijk van mezelf te eisen dat ik voortdurend aan God denk. Dat lukt natuurlijk niet, dus daar wordt het ook niet beter van. God is ook nabij zegt Hij zelf, maar ik ervaar dat niet zo. Ik hoop steeds dat het vinden van God de oplossing is voor alle problemen. Anderzijds is dit ook weer naïef gedacht; van mezelf minder volmaaktheid eisen zou misschien al wat schelen, maar dat heeft voor mij niet zoveel zin omdat dat wel is wat God van ons vraagt. Het is niet echt een opwekkend verhaal. Ik hoop dat u er een wat helderder licht dan het mijne over wilt laten schijnen.
Antwoord
Beste vragensteller,
Je verkeert in een lastige situatie omdat je met vragen en twijfels loopt die je ergens niet gepast vindt, maar die daarmee nog niet zijn opgelost. Het gaat om het ervaren van zinloosheid en om de vraag of je de tijd wel mag nemen om je te ontspannen. Ik wil daarin graag met je meedenken.
Als eerste wil ik je meegeven dat het goed is om de vragen waar je innerlijk mee worstelt onder ogen te zien en uit te spreken. Het is goed dat je dit durft te doen. Als je twijfels en vragen in je hart wegdrukt, is dat hooguit een tijdelijke oplossing die nooit echt bevredigd. Ook als je met vragen loopt waarvan je het gevoel hebt dat ze op een gespannen voet staan met het geloof in een goede God die ons leven leidt, is het toch goed om die vragen onder ogen te zien. Dat zeg ik niet om opstandige gedachten goed te praten. Ik zeg dit omdat ik denk dat een stuk eerlijkheid hierin goed is. Het is treffend om te zien hoe vrijmoedig we in de psalmen twijfels en vragen geuit zien worden, niet vrijpostig maar met een biddend hart. Denk eens aan de woorden waar psalm 10 mee begint: "O HEERE! waarom staat Gij van verre? waarom verbergt Gij U in tijden van benauwdheid?" Dat zijn geen kleinigheden die de psalmdichter hier uitspreekt.
Hoewel je in je persoonlijke leven genoeg zegeningen ziet, ontbreekt het je aan een overtuigende zingeving van je bestaan, in het bijzonder van je taken als moeder thuis. Het ervaren van zin is een zaak van het hart en daar zelf je weg in moeten vinden. In die zin kan ik je geen zin 'aanpraten'. Ik wil je wel meegeven dat je het hebben van minder structuur niet moet gelijkstellen met het hebben van minder zin. Als je thuis minder structuur hebt dan op je werk, betekent dit nog niet dat het thuis zijn ook minder zin heeft. Structuur kun je aanbrengen en aan structuur kun je werken, maar zin moet je vinden.
Hiernaast wil ik je de vraag stellen om eens na te denken over de vraag welke zin jouw taak als moeder in het licht van Gods Woord heeft. Is er aanleiding om hier gering over te denken? Hoeveel kinderen in onze tijd missen thuis aandacht en geborgenheid die jij als moeder je kind wèl kan bieden, dat is bijzonder veel waard. Wat denk je dat de moeders als Hannah (Samuel) en Jochebed (Mozes) door Gods genade niet hebben bereikt in de korte tijd dat ze voor hun kind mochten zorgen? Hun opvoeding werd door God gezegend en daarom werden hun kinderen tot een grote zegen voor de mensen om hen heen. Een kind opvoeden is een bijdrage geven aan de toekomst. Ik zou daarom hoog willen op geven van de zin van jouw taak als moeder. Bij veel taken en werk in onze maatschappij zijn in dit opzicht meer vragen te stellen dan bij jouw taak.
Je zit ook met de vraag of je jezelf wel ruimte mag geven voor ontspanning. Eigenlijk voelt het bij jou niet goed als je die ruimte voor jezelf neemt. Ik meen dat Gods Woord hiervoor duidelijke richtlijnen voor geeft. God is een God die heeft gewild dat de mens niet altijd en niet alleen bezig is met zijn dagelijkse taken, maar ook rust neemt. Wat mogen we groot denken over een God die zo voor ons zorgt in een maatschappij die ons aan alle kanten opjaagt. Hoe praktisch wordt dat gemaakt in Ex. 23:13. Daar zegt God dat de rustdag is gegeven opdat mens en beest "adem scheppe", dat wil zeggen bijkomt en ontspant. Hoeveel mogelijkheden heeft God hier niet voor in de schepping gelegd! Ik noem maar iets als muziek en de natuur. Ontspanning is iets moois en iets goeds en een goed gebruik daarvan vervreemd ons niet van God. Ook hiervan geldt: "Alle schepsel Gods is goed, en er is niets verwerpelijk, met dankzegging genomen zijnde" (1 Tim. 4:5). Dat laatste is cruciaal, want die dank kun je de Heere alleen geven als Zijn goedkeuring ook kan rusten op de wijze waarop je je tijd invult.
Tenslotte, je geeft aan dat je in het vinden van God ook de oplossing hoopt te vinden voor al je problemen. Vinden doe je na zoeken. Dat zoeken naar God vraagt van ons geloof en bekering. Het is het zoeken naar een God die meer naar ons zoekt dan wij ooit naar Hem hebben gezocht. Hij roept ons toe: Ik heb mijn handen uitgebreid, de ganse dag, tot een wederstrevig volk... (Jes. 65:2). Die God te vinden wens ik je van harte toe.
M. M. van Winkelen
Dit artikel is beantwoord door
M.M. van Winkelen
- Geboortedatum:18-07-1981
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Den Haag
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Ouderling in Gereformeerde Gemeenten.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Een paar kleine tips kunnen al veel positieve verandering geven.
Ik denk dat jouw probleem vooral een sociaal probleem is.
Je zou eens kunnen polsen of een andere moeder of vriendin, of zelfs je eigen moeder of een zus, er voor voelt om bijvoorbeeld de ene week bij de een en de andere week bij de ander lekker in huis aan de slag te gaan. Samen de dingen doen geeft al een heel andere beleving. Zo kun je ook gelijk ervaringen over je moederzijn uitwisselen wat ook al veel met een mens doet.
En wat betreft je schuldig voelen als je iets aan ontspanning doet.
Dat is zo funest. Je voelt je al schuldig bij de gedachte iets voor jezelf te gaan doen. Maar echt even tijd voor jezelf nemen klinkt cliché, maar is het belangrijkste waar je energie van kunt krijgen. Of iets doen waar jij van geniet,(bijvoorbeeld een middag met een vriendin winkelen) of dat doen waar je goed in bent geeft je bergen energie. Je mag iemand zijn, je bent de moeite waard om goed voor jezelf te zijn. Bewust tijd en aandacht geven aan je eigen gevoel is beter dan doordraven en jezelf nooit goed genoeg te vinden. Ga eens een heerlijke wandeling maken en kijk met nieuwe ogen om je heen. Maak een praatje, lach naar een onbekende, doe eens dol en ren over het strand. Laat het huishouden ook eens een dag waaien, of vraag een keer je moeder, als je die nog hebt over de vloer. Zeg gewoon wat je voelt, en zij zal het misschien leuk vinden dat je haar om hulp vraagt.
Echt het is ongelofelijk hoe één kleine verandering je leven zo ten goede kan keren, maar doe het en je komt in een heel andere spiraal.
Dit is heel herkenbaar hoor!
Er wordt in dit land zo ontzettend overdreven omgegaan met zwanger zijn, dat iedereen denkt dat het krijgen van een baby alleen maar geweldig is. De praktijk is ietsjepietsje anders. Naast het fijne zijn er namelijk ook minder leuke kanten aan. Jammer dat daar tegenwoordig zo weinig aandacht voor is. Het zou een hoop ellende besparen bij veel vrouwen.
Niemand kan iets goed doen als zij haar werk niet voor belangrijk houdt. (las ik pas ergens)
Het is belangrijk voor jouw man en kind als het thuis schoon en netjes is. Dus is het voor jouw belangrijk om dat te doen voor hen.
Een ds gaf eens het advies aan studerende meisjes om een cursus kleding naaien te volgen. Dan heb je iets te doen als je thuis komt te zitten met kinderen. Misschien iets voor jou? Het geeft best een kick als je iets moois helemaal zelf kan maken!
Deze situatie duurt niet tot je oud geworden bent hoor. De kinderen worden groter en gaan als het goed is het huis weer uit.
Verder is het natuurlijk goed om God te zoeken. God zoekt geen perfecte mensen, maar zondaren! Hij heeft alles volbracht. Van onze kant hoeft er niets bij. Geen goede werken. Geen krampachtig denken aan God. Niets!
