Vraag
Afgelopen jaar hebben mijn man en ik IUI-behandelingen gekregen. Deze zijn helaas niet geslaagd en nu hebben wij besloten hiermee te stoppen. We willen door met ons leven. Afgelopen drie jaar stonden in het teken van zwanger worden. Met de beslissing te stoppen heb ik vrede; het is goed zo. Niet dat onze kinderwens volledig weg is, maar we kunnen het wel laten rusten en zien dat ondanks dat de achterliggende periode niet opleverde wat we hoopten, het ons wel veel goeds heeft gegeven in onze relatie met elkaar en met God. In de Bijbel lees je echter "bid zonder ophouden." Ook lees je dat Elizabeth en Zacharias en Abraham en Sara bleven bidden. Daarnaast hoor ik om me heen "je moet er in blijven geloven, als je God erom vraagt zal hij het je geven." Echter, als ik God erom blijf vragen voel ik me net een zeurend kind dat haar zin niet krijgt en kan ik het ook niet loslaten. Ik geloof dat God ons een kindje kan geven, maar Hij is het ons niet verplicht. Ik heb Hem gezegd dat Hij onze wens kent en dat het goed is wat Hij doet. Als we een zwangerschap van Hem ontvangen is God goed, maar ook als dit niet gebeurt is God ongelooflijk goed voor ons. Wat is bijbels? Blijven bidden of stoppen met bidden over dit onderwerp en verder gaan met leven (aan Zijn hand)?
Antwoord
Wat is dit een gevoelige zaak. Het gaat niet om kleine dingen, maar om zaken die u diep moeten raken. Moet u blijven bidden om een kind of moet/mag u stoppen met bidden? Belangrijk is het om niet met losse teksten te komen, die soms ook nog uit het verband gerukt zijn. We moeten Schrift met Schrift vergelijken, en goed bedenken dat niet iedere situatie hetzelfde is.
Uw situatie lijkt mij anders dan die van Abraham en Sara. Zij kenden ook het verdriet van kinderloosheid, maar uniek in hun leven was dat zij hierover een belofte van God hadden gekregen. Zij zouden zeker een kind krijgen. Tegen alle omstandigheden in bleven ze geloven dat God trouw is aan zijn belofte (Hebreeën 11:11). Maar de meeste kinderloze echtparen krijgen niet deze belofte van God.
Elizabeth en Zacharias hebben gebeden om een kind (Lukas 1:13). Maar je kunt uit de Bijbel niet opmaken dat ze altijd zijn blijven bidden. Veel uitleggers gaan er van uit dat Lukas 1:13 verwijst naar een gebed dat ze vroeger gebeden hebben, maar nu al jaren geleden is. Ze hadden niet meer gerekend op een kind. En nu ineens gaat God het gebed toch verhoren! Sommige kinderloze echtparen hebben zoiets mogen ervaren. Gestopt met bidden, de hoop opgegeven, en totaal onverwacht geeft de Heere toch een kind.
Sommige teksten benadrukken dat we moeten blijven bidden. Maar bedoelt Paulus met "bid zonder ophouden" dat we iedere gebedspunt tot het eind van ons leven moeten vasthouden? Nee, hij bedoelt met deze tekst dat heel ons leven doortrokken moet zijn van het gebed. Paulus zelf wist uit de praktijk dat het niet goed is om altijd om iets te blijven vragen. Hij schrijft daarover in 2 Korinthe 12:8-9. Er was iets in zijn leven dat voor hem was als een doorn in het vlees, als een engel van de satan die hem met vuisten sloeg. Drie keer bad Paulus intens of de Heere het wilde wegnemen. Maar de Heere maakt hem duidelijk dat hij dit niet meer moest vragen: "Mijn genade is voor u genoeg, want mijn kracht wordt in zwakheid volbracht." Zo kan het ook voor ons zijn. Dan geeft de Heere ons rust in Zijn macht en mogen we het loslaten. Dan hoeven we niet langer hierom te vragen, want Hij weet het en Hij zal doen wat Hij goed vindt.
Soms verbiedt de Heere ons zelfs om nog langer iets te vragen. Denk aan Mozes. De Heere had duidelijk tegen hem gezegd dat hij het aardse Kanaän niet zou binnengaan. Toch bleef Mozes erom bidden. Toen zei de Heere: "Het zij u genoeg. Spreek niet meer tot Mij van deze zaak" (Deuteronomium 3:26). Als de Heere ons dit laat beleven, dan is het zelfs onbijbels om door te gaan met dit gebedspunt. Dat kan ingrijpend zijn. Maar het ware gelooft buigt dan ootmoedig voor God en laat deze zaak in vertrouwen bij Hem liggen. Hij zal kracht geven om dit kruis te dragen. En Hij belooft dat Hij alle dingen zal laten meewerken ten goede voor degenen die Hem liefhebben (Romeinen 8:28). Daarbij horen ook de dingen die wij niet kunnen begrijpen.
Ds. C. J. Barth
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.J. Barth
- Geboortedatum:09-02-1975
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Langbroek
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
wij hebben in dezelfde situatie gezeten.
Heel moeilijk was het! De wachtweken waren elke keer weer slopend.
Maar de Heere liet ook merken dat Hij van ons af wist. De wens zal er altijd blijven, meer of minder. Soms is het moeilijk (bv kraamvisite), soms word je door Hem gedragen.
Natuurlijk hoop ik dat jullie kinderwens in vervulling mag gaan. Maar juist in deze tere zaak, is het zo duidelijk dat wij zelf hierover helemaal niets te zeggen hebben. Wij kunnen geen leven maken, en zijn hierin volledig van Hem afhankelijk.
Nu wij geen gezin hebben, is er meer tijd om met Hem door te brengen. Dit heeft de Heere rijk willen zegenen. En het heeft ook veel vertroosting gegeven.
Dat wens ik jullie ook van harte toe!
Ik merk dat christenen heel vlug overal de tekst op plakken: bidt en u zal gegeven worden en dan met een dikke streep onder zal. Wordt vaak uit z'n verband gerukt.
Als het nu Gods weg is om ons geen kinderen te geven? Hebben wij dan opeens niet genoeg vertrouwen in God? Zo wordt wel vaak gedaan helaas. Aan de lijve ondervonden.
Alsof wij in de 'schoenen' van God kunnen staan.
Er is wel genade voor nodig om het eens te worden met God. Maar eenswillend gemaakt te mogen worden, dat is heel veel waard... dan kun je ook dit kruis dragen want zo mag het wel gezien worden.
Blijven bidden? Om rust en om Uw wil geschiedde....
