Vraag
Ik ben een meisje van 15 jaar en ik ga naar de CGK. Sinds ongeveer een jaar ben ik serieuzer met het geloof bezig en ik durf nu te zeggen dat ik echt geloof. Maar ik vind veel dingen heel lastig. Ik lees nu altijd de Korte Verklaring bij de Bijbel, maar daar kom ik soms dingen tegen die ik heel moeilijk vind. Er staat dan bijvoorbeeld dat je al je handelen, spreken etc. moet richten op Jezus, of op de komst van Jezus. Dan denk ik: wat kan ik dan nog doen? Vandaag ging ik bijvoorbeeld zwemmen met mijn klas en hoe moet je dat nou daarop richten? Of als er staat dat er geen enkele "verkeerdheid" bij ons gevonden mag worden. En dan staat er later weer dat er nog zoveel schuld, verdorvenheid etc. bij ons is. Ook staat er dat je altijd het behoud van de ander moet zoeken. Maar dat vind ik ook moeilijk. Ik ga naar een gereformeerde school en de meeste mensen waarmee ik veel mee omga zijn al christen. Op mijn werk heb ik niet zo veel contact met mensen dat ik daar over begin, over Jezus praten. De kerk vind ik ook moeilijk. In onze kerk gaat iedereen aan het avondmaal. Ik vind dit niet zo vreemd. Ik ben niks anders gewend, maar hier lees ik vaak dat dat niet normaal is. En zo zijn er nog veel meer dingen. Ik heb ook vaak last van huilbuien als ik weer iets gelezen heb in de Korte Verklaring. Als ik het zo bekijk, word ik er ongelofelijk moedeloos van. Soms dan weet ik zeker dat ik gered ben. Dan word ik zo blij van de genade die Jezus mij heeft gegeven. Maar snel daarna word ik weer bang, bijvoorbeeld door teksten als die uit 1 Johannes, dat we weten dat we God kennen doordat we Hem gehoorzamen. Ik wil God altijd gehoorzamen, maar ik weet soms niet hoe. Bij teksten zoals de Bergrede -als er staat dat wie dit alles gehoorzamen, we ons huis op een rots bouwen- zegt de Korte Verklaring bijvoorbeeld dat dat niet betekent dat we door dit te doen gered worden, maar dat onze daden daar wel een bewijs van zijn. Ik heb ook heel erg last van stemmingswisselingen. Het ene moment kan ik dus heel blij zijn en dan denk ik: "Ja, ik wil God gehoorzamen en niet mijn eigen verlangens" en het andere moment word ik zo moedeloos... En ik vraag me al heel lang af: wat is nou precies zelfverloochening? Het is een heel lang en onsamenhangend verhaal geworden. Ik hoop dat iemand mij kan helpen.
Antwoord
Beste vriendin,
Het is inderdaad een heel aantal vragen dat je stelt. Graag wil ik proberen om je wat verder te helpen. Ik beantwoord je vragen niet allemaal apart, omdat ze toch wel met elkaar samenhangen.
Ik ben er dankbaar om dat je aangeeft serieus bezig te zijn met het geloof in de Heere Jezus. Dat is immers het allerbeste in ons leven. Het is ook goed dat je je in de uitleg van de Bijbel verdiept. De Korte Verklaring is daarbij een heel geschikt hulpmiddel.
Als ik enkele dingen die je schreef samenvat, komen we eigenlijk uit bij de kernvraag: we moeten in alle opzichten naar de wet van de Heere leven en we voelen tegelijkertijd, dat we daar niets van terecht brengen. Daar kunnen we twee kanten mee opgaan: je kunt proberen, alle geboden tot in de puntjes na te leven, om vervolgens telkens weer in jezelf diep teleurgesteld te worden. Je kunt ook denken: ik kan dat toch niet nakomen; ik doe er ook maar geen moeite voor.
De Bijbel wijst ons gelukkig een andere weg. Zeker, de Heere roept ons op tot een radicale keuze voor Zijn dienst. We worden ertoe opgeroepen, volmaakt te zijn en Hem te dienen met heel ons hart. De Heere Jezus te volgen is geen levenshouding van ‘half-half’. Zo moeten we heel ons hart richten op de Heere Jezus en Zijn komst. Maar in de Bijbel lezen we nog meer. Heel eerlijk wordt erin aangegeven dat we -ook als we de Heere Jezus liefhebben- toch nog in alles tekort schieten. Telkens komen we dat zondige weer tegen in ons hart. Soms om moedeloos van te worden.
En nu de kern waar het om gaat: we hoeven daar niet op een verkrampte manier mee om te gaan. Ook onze tekorten, zonden en gebreken mogen we bij de Heere brengen. Dat is heel bevrijdend. Als we zo leven, dan doen we er alles aan om de Heere met heel ons hart te dienen, maar worden we van die mislukkingen niet wanhopig. En dat houdt je heel klein en afhankelijk, want dan heb je de genade van de Heere elke dag nodig.
En dan dat "gericht zijn" op de Heere Jezus en Zijn komst. Daar moet heel ons leven van doortrokken zijn. Maar daar hoef je opnieuw niet krampachtig mee om te gaan. Als je bijvoorbeeld druk bezig bent met je huiswerk, denk je niet zo heel direct aan de Heere Jezus. Dan ben ingespannen bezig met een wiskundevraagstuk. En een poosje later lees je bijvoorbeeld weer in de Bijbel. Dan wisselt het in een goede verhouding elkaar af.
En zo zijn er zoveel andere dingen, bijvoorbeeld het bewogen zijn over andere mensen die de Heere Jezus niet kennen. Het is waar: de één komt meer ‘ongelovige’ mensen tegen dan de ander.
Je schrijft ook over de gemeente waar je toe behoort. Als ik het goed begrijp gaan bij jullie de meeste mensen aan het Heilig Avondmaal. In andere gemeenten, soms van dezelfde kerk, ligt dat weer heel anders. Wat daarin ‘normaal’ is? Daarbij hoeven we niet aan aantallen te denken, maar aan de vraag: "Gaat ons hart naar de Heere Jezus uit?" We kunnen de mensen natuurlijk niet in het hart kijken. Dat hoeft ook niet, dat doet de Heere wel. Daar hoef je je dan ook niet zo in te verdiepen.
Aan het eind van je vragen kom je eigenlijk weer wat uit bij datgene, waarmee je begon. Kan een waar geloof samengaan met allerlei zonden en gebreken? Als we de Bijbel goed lezen, komen we tot de overtuiging dat dit inderdaad de praktijk is. Je moet de Psalmen maar eens lezen. Daarin vind je de praktijk van het geloof: vreugde in God, een oprecht verlangen, om Hem te dienen, maar tegelijk ook de droefheid om de zonde en de belijdenis in alles tekort te schieten. Dat is natuurlijk in de allereerste plaats de praktijk van het geloof, maar dat neemt niet weg, dat je karakter daar ook een rol in kan spelen. Als je erg gevoelig bent en je stemmingen snel kunnen wisselen, heeft dat ook invloed op het beleven van de geestelijke vragen.
Zo kom je tot de zelfverloochening, waar je naar vraagt. Daar is veel van te zeggen, maar ik beperk me tot dit ene: je schrijft "een nul" op je eigen leven, maar je brengt het ook bij de Heere Jezus.
Doe echt maar elke dag je best om naar de wil van de Heere te leven. Dan zul je er achter komen, dat je er vanuit je zelf niets van terecht brengt. En zeg dat dan ook maar eerlijk in je gebed tot de Heere. En daarbij mogen we belijden: "Hij weet, hoe zwak van moed en hoe klein we zijn van krachten!"
Ds. W. Arkeraats
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. Arkeraats
- Geboortedatum:09-08-1946
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hardinxveld Giessendam
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Goed dat je je vragen stelde, maar wat ik je bovenal zou willen zeggen: als je mag weten dat de Heere van je afweet dan zal Hij je ook alles op Zijn tijd leren, dan mag je in afhankelijkheid van Hem iedere dag leven. Er is een citaat: Onrustig is ons hart totdat het rust vind in God.
Dat wens ik je toe!
Misschien kan ik je helpen met een kleine tip: In de Bijbel staat dat je aan de vruchten de boom zult herkennen, maar niet aan de hoeveelheid vruchten. En bovendien, als je een heel jong boompje plant zal het misschien wel even duren voordat er echt vruchten zichtbaar worden. Het boompje zal eerst stevig wortel moeten schieten. En ook niet elke boom zal precies dezelfde vruchten dragen. Je hebt appelbomen, perenbomen enz. En zelfs bij de appelbomen lijken niet alle appels op elkaar. En zit er nu eens een rotte appel tussen, word dan niet moedeloos. Er staat dat elke boom die geen goede vrucht voortbrengt, zal worden omgehakt en in het vuur geworpen. (Matt. 7:19) En NIET dat elke boom die niet ALLEEN MAAR goede vrucht.....
Ik hoop dat je me een beetje begrijpt. Gods zegen toegewenst..
Hij wil jou door de Geest de dingen geven die jij moeilijk vind ( bv. getuigen zijn en Hem gehoorzaam zijn)
Vlucht tot Hem, om alles van Hem te verwachten.
Hij heeft jou zonden gedragen.
Kijk niet naar jezelf, of je gevoel....geloof alleen!!
Door Hem alleen.
Hij is onze Plaatsvervanger....en jij zal door de Geest vrucht dragen.
Dat is een groeiproces.
Daar waar jouw wil de Zijne kruist is zelfverloochening op zijn plaats.
