Vraag
Ik blijk zwanger te zijn. Wij hebben al zes kinderen, van wie twee zwaar lichamelijk gehandicapt. Vier maanden geleden ben ik bevallen van onze jongste en de gynaecoloog zei dat ik, omdat ik nog geen eisprong had, niet zwanger kon raken. Nu blijk ik wederom zwanger te zijn, heel kort. Zelf ben ik er blij mee, mijn man niet. Hij heeft oprecht in zijn hart gekeken en is tot de conclusie gekomen dat een zevende kind niet kan. Hij kan dat niet aan en ik snap hem oprecht. Hij is er erg verdrietig om, maar voelt dat hij deze beslissing moet nemen. Hoe zondig het is weet hij ook. Ik heb gehoorzaamheid aan mijn man beloofd en zal hem hierin volgen. Dit betekent een abortus, iets wat ik altijd onvoorstelbaar had gedacht, zo gruwel ik ervan, maar ik kan mijn man en gezin niet opgeven. Hoe kan ik mezelf dit ooit vergeven? Ompraten van mijn man is geen optie. Hemel en aarde zijn al bewogen en hij blijft bij zijn standpunt en ik snap hem ook en houd van hem. Ook het voldragen en adoptie zijn geen keuze voor hem. Het is geen botte kerel, maar iemand die echt er over heeft nagedacht en er ook verdriet om heeft. Wie heeft hier een integer advies, dus geen oordeel s.v.p.?
Antwoord
Beste vrager,
Het is wel een heel moeilijke situatie waarin u zich bevindt. Ik begrijp dat uw man er erg tegen opziet. Jullie hebt al veel te verwerken en te dragen met zes kinderen, van wie twee zwaar gehandicapt.
U houdt van uw man. Maar dat betekent nog niet dat je het in alles eens moet zijn met elkaar en je hem blindelings moet volgen. We zijn ook tot correctie aan elkaar gegeven. Het is toch niet zo dat u alleen verantwoordelijk bent voor deze zwangerschap. U hebt beide dit kind verwekt. De liefdesgemeenschap is een geschenk van God, maar wanneer daaruit een vruchtje voortkomt, dienen we die ook als een geschenk van God te aanvaarden.
U vraag advies.
1. Ik mis in uw schrijven de relatie met de Heere God, of het moest zijn dat hemel een aarde bewogen zijn. Ik adviseer: leg u alles in handen van de Heere en vertrouw op Hem. Dat geeft alleen vrede en rust.
2. U kunt uw man niet overtuigen, maar de Heere kan dat wel. Vraag aan de Heere of Hij het hart van uw man wil neigen. Samen bidden om Gods wil te doen, Die alleen heilig en goed is. Als hij niet samen wil bidden in deze zaak, doe het dan alleen. Misschien met uw predikant of ouderling.
U gaat een zeer zware weg. Zelf blij met de zwangerschap, maar uw blijdschap is tot verdriet en angst geworden. God beware u en uw man en kinderen. "Roep Mij aan in de dag der benauwdheid; Ik zal u er uithelpen en u zult Mij eren" (Ps. 50:15).
Ga met uw man of alleen praten bij het Siriz VBOK. Arnhemseweg 23. 3811 NN Amersfoort. Tel. 033-4605070.
Hartelijke groeten en onze gebeden vergezellen u,
Ds. A. K. Wallet
Ps. Gedenk deze vrouw in jullie gebeden!
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.K. Wallet
- Geboortedatum:17-06-1939
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Schoonrewoerd
- Status:Actief
Bijzonderheden:
emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
(wonder van genade; allemaal gezond) en moesten ook ingewonnen worden voor onze jongste,
dus dat herken ik wel in je vraag/verhaal.
toch is het idd zoals de ds zegt;
als je met de Heere mag leven, dan geeft Hij rust, ook al is de situatie zorgelijk, maar Hij is én blijft een God van wonderen!
ik hoop dat je het advies van de ds aanneemt en gaat praten met Siriz, en dat je man meewilt!
en dat je géén abortus zal doen, het blijft toch jullie kindje wat van jullie samen is?
en ik denk dat je hierin mag kiezen voor het kind ondanks dat je man het niet wilt...
ik zou nog veel meer willen zeggen, je/jullie willen helpen, weet dat ik voor jullie zal bidden;
dat je het kindje zal houden, dat je man het ook zal willen houden, dat het gezond mag zijn en dat het bij jullie, na een goede zwangerschap op mag groeien!
Gods hulp en nabijheid toegebeden!
Vraagstelster: van harte sterkte, we bidden voor jou/jullie.
Ik zal voor jullie bidden en hoop dat jullie laten weten het kindje te laten leven.
@matthew. ik begrijp hoe aangrijpend het voor jou is dit te lezen. zelf zien wij ook elke maand uit naar een zwangerschap, die helaas nog niet is gekomen. En dan abortus. De nood kan hoog zijn. Maar dan is dit niet DE oplossing
Vraagstelster stelt dat de gynaecoloog zegt dat u niet zwanger kon worden omdat u nog geen eisprong had... Volgens mij zeggen gynaecologen dit niet zo stellig. Eerder wordt er van meet af aan gewaarschuwd direct na de bevalling weer voor anticonceptie te zorgen, want er is altijd een gerede kans op zwangerschap. Zelfs mijn minder deskundige kraamverzorgster gaf ons deze waarschuwing mee. Ieder vrouwenlichaam is anders, daar houdt iedere deskundige gynaecoloog rekening mee.
Verder zegt u dat u nog maar heel kort weer zwanger bent, en dan al zo'n vastbesloten beslissing van uw man? Ook dit vind ik wat bevreemdend. Zo'n ingrijpende beslissing in een paar dagen(weken) tijd al genomen?
Verder verbaast het mij als u 6 kinderen heeft, dat u er verder inderdaad niets christelijks over in uw vraag vermeldt.
Vermoedelijk bent u christelijk, en dan worden oplossingen toch niet in deze hoek gezocht....
Talloze manieren om bijstand op een andere manier te zoeken lijken mij meer voor de hand liggend. 6 kinderen krijgen van God, en de 7e dan niet meer?
Er kunnen toch misschien gesprekken plaatsvinden met een vertrouwenspersoon of kerkenraadslid. Of binnen de familie/vriendenkring zoeken naar oplossingen, waarbij u niet een beslissing hoeft te nemen, die u zeker als vrouw uw leven lang zal achtervolgen. Een man kan en mag hierin nooit het laatste woord hebben, als er al een negatieve beslissing zou genomen kunnen worden.
Ik vraag mij trouwens ook sterk af of abortusklinieken u zullen behandelen als u zelf niet geheel achter uw keuze zou staan.
Al met al vind ik de vraagstelling wat wonderlijk in elkaar zitten, maar ik kan me vergissen.
ik geloof dat Hij jullie zal helpen.
Abortus kan toch niet.....dat lieve kindje in je buik dood maken.
Je krijgt spijt.....het zal je achtervolgen.... En je doet er de HEre verdriet mee..
in gebed bij jullie....
Sterkte ermee!
Hopelijk bedenken u en uw man zich, door het bidden aan Zijn genadetroon.
Mocht ik het verkeerd hebben dan sluit ik me van harte aan bij het antwoord van de dominee en de aanvullende reacties!
Theoretisch gezien is er in dat geval nog een andere oplossing: u laat het kindje in leven en u vermoordt uw man. Daarna is er niemand meer in uw omgeving die voorstander is van abortus.
Toch hoop ik dat u dat NIET zult doen en dat dit voorbeeld duidelijk maakt dat het doden van mensen een merkwaardige en hoogst onwenselijke 'oplossing' is voor dit soort omstandigheden.
Spijt benauwd mij telkens weer
Die ene daad kwam door mijn schuld
Het achtervolgt mij keer op keer
Nooit zul jij gekoesterd zijn
en met tederheid omringt
Schuld en schaamte blijven bij
Dat is wat mij steeds bespringt
Nooit zal ik het kunnen weten
Of je zoon of dochter bent
Met een mama o zo trots
Die jouw lach in mij herkend
Nooit zal ik je horen lachen
van plezier en heel veel pret
Of een boze mond ontvangen
wat later weer wordt rechtgezet
Nooit zal ik je kunnen roepen
Jij hebt nooit een naam gekend
Alles had ik mooi gevonden
Vaders trots is wie jij bent
Nooit zal ik je kunnen zeggen
Dat je alles was voor mij
Toen zag ik dat niet als nu
Nu is jouw dood zo heel dichtbij
Nooit zal ik jouw papa zijn
De spiegel ziet de moordenaar
De dwang brak eens mijn vaderhart
En raakt in mij de teerste snaar
De Heere doe Zijn aanschijn over jullie en zei jullie genadig
De Heere verheffe Zijn aangezicht over jullie en geve jullie vrede
Antipsychotica en zwangerschap kunnen echt samen! Ga eens in gesprek met een psychiater en een gyneacoloog, je zal dan onder begeleiding van een gyn komen te staan en krijgt meer echo's, maar het risico op een gehandicapt kind is zeer klein...
En voor alle mensen die zo graag papa en mama willen worden, maar nog een onvervuld verlangen hebben: ik bid voor jullie, dit moet een wrange vraag zijn die weerstand en opstand oproept.
Maar de Heer zal uitkomst geven!!
Mensen met dergelijke diepingrijpende problemen dienen niet op refoweb tot een beslissende conclusie te komen,maar dringend professionele hulp gaan zoeken.
Hopelijk neemt de redactie dit serieus.
- 1
- 2
