Verlatene trouwen

Ik begrijp nog de vraag nog het antwoord, dat zal zeker aan mij liggen, mijn moeder was getrouwd met een verlatene, door dat huwelijk ben ik geboren, dat is de reden van mijn bestaan. Maar de kerk had mij liever niet laten geboren worden, want ik was in zonde ontstaan en dan had ik nooit bestaan,
'Voor straf zijn mijn vader en moeder vroeg overleden (zo hoorde ik het van mijn 'geachte familie').

Dezelfe straf zal mij ook overkomen, ik ben het eerste geslacht, mijn zonen het tweede, we kunnen nog veel onheil verwachten.

Wie heeft daar een duidelijk antwoord op?

Dit soort vragen maken duidelijk zo als wij refo's met deze vragen omgaan, als het met ons maar goed gaat dan kunnen we ons zelf op een hoger voetstuk plaatsen, we doen wel niet zo, maar we voelen het wel zo'.

Misschien goed om 1 korinthe 7 te lezen, kan verduidelijking geven. Daar heeft Paulus het over echtbreken tussen een gelovige en een niet gelovige. En of je daarna mag trouwen of niet.

Als één van de twee partners hertrouwd is, is de weg naar de herstel van het huwelijk afgesloten. Dan is er dus ruimte voor een nieuw huwelijk. Dit zegt overigens niets over de schuldvraag over het verbroken huwelijk.

@Daniel: het volk Israel heeft in de wet onder andere het gebod meegekregen dat ze de misdaad van de vader niet aan de zoon mogen toerekenen. Daarnaast wordt in de 10 geboden alleen in het tweede gebod verwezen naar het derde en vierde geslacht. En zelfs zij die in zware zonden hebben geleefd, of uit een verkeerd begonnen huwelijk zijn voortgekomen (Salomo!) zijn opgenomen in het geslachtsregister van de Heere Jezus en in het boek de Levens des Lams (Rachab). Verder is het niet aan ons om te beoordelen of een vroegtijdige dood (of ander onheil) bij een ander een straf is op een bijzondere zonde die iemand gedaan heeft. Iedere (of bijna iedere) uitspraak daarover betekent dat wij gaan zitten op Gods rechterstoel. Uiteraard zijn er soms wel duidelijke verbanden aan te wijzen tussen zonde en ziekte, maar dan ligt daar een duidelijke natuurlijke oorzaak aan ten grondslag.

@Dirk: dank voor je reactie, maar in de bijbel lees je het ook anders,

maar ook:

Zoals God onze zonden aan Jezus Christus toerekende, zo rekent Hij de rechtvaardigheid van Jezus Christus aan ons toe! 2 Kor. 5 : 21 zegt: “Want Hem, Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij zonde voor ons gemaakt, opdat wij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem.” God rekent de rechtvaardigheid van Jezus Christus toe aan een ieder die Zijn volbrachte werk aanneemt en vertrouwt. Zo zeker als God onze zonden aan Christus toerekende, zo zeker rekent Hij Christus’ rechtvaardigheid aan ons toe!

Maar iedereen in de kerk die iets verkeerds zeg over mijn helaas overleden moeder, die is nog met mij klaar, bekeerd of niet.

Is het niet zo dat iemand die verlaten is omdat de ander ontrouw is geworden, vrij is om weer te trouwen?? Maar als er andere redenen aan de scheiding ten grondslag liggen dat het dan niet geoorloofd is??

Laten we wel voorop stellen dat het vreselijk moeilijk is om zomaar uitspraken te doen over mensen die wel de vrijheid hebben genomen/gevoeld om weer te trouwen na een scheiding. Ik zeg ook altijd maar dat het hun eigen verantwoording is. Niet om daarmee dan maar niet te hoeven nadenken, maar ben gelukkig nog niet in die positie terecht gekomen. Ik vind wel dat je als dominee daar een duidelijk standpunt bij in moet nemen. Wel/net kerkelijke inzegening. Hoe moeilijk kan het zijn om jong te scheiden, kinderen te hebben en de rest van je leven nooit meer een partner te mogen hebben??? Wel verliefd maar niets met deze gevoelens mogen doen? Ik hoop gewoon altijd wel dat er biddend mee om gegaan wordt.
En is het niet zo dat God nieuwe wegen opent nadat er gebrokenheid is geweest? Zo kan er nieuwe liefde komen nadat een man zijn vrouw heeft bedrogen en een buitenechtelijke relatie is geweest. En wie van de stellen kiest er dan niet voor om zo snel mogelijk uit elkaar te gaan en opnieuw te starten. Eens een bedrieger altijd een bedrieger??
Mensen die extreme uitspraken doen over gescheiden stellen of hertrouwde stellen, weten niet wat in hun eigen hart leeft. Het gebod over echtbreken weegt niks zwaarder dan het gebod over valse getuigenis geven (wie van ons roddelt er nooit?)... dus laten we het daar iig wel over eens zijn. Maar is het niet zo dat deze mensen zichzelf altijd beter voelen omdat zij die zonde niet begaan hebben? Laten we voorzichtig zijn met zulke uitsprakenwant voor je het weet zit je zelf in die positie en kom je er achter dat het toch allemaal wat genuanceerder ligt.

We leven in een gebroken wereld. Ook het huwelijk is niet zoals het moet zijn. Hoeveel mensen zitten er 's avonds niet stiekem op internet naar porno te kijken.. of slaan constant hun ogen op een ander dan op hun partner (je voelt hun ogen soms gewoon prikken)... Nee dan zijn ze niet gescheiden en ze zijn ook niet hertrouwd... maar de trouw is er niet meer en het huwelijk is een lege huls.
We mogen de zonde best aankaarten bij een ander, maar wel als een splinter. En altijd in liefde zonder veroordeling van de persoon wijzend op Jezus' bloed. En nadat we de balk in ons eigen oog hebben ontdekt. Dan hebben we nog werk genoeg.

O ja... en nog even over Gods straffen. In het OT strafte God altijd de zonde. Achan werd met zijn gezin gestenigd nadat hij gestolen had. davids gezin kwam onder zwaar vuur te liggen na de zonde met Batseba.
Maar in het NT werkt dit anders. De overspelige vrouw werd niet gestenigd, maar zij mocht heen gaan met de opdracht niet meer te zondigen.

De komst van de Heere Jezus heeft ruimte gegeven. God geeft onze genadetijd en die tijd moeten wij gebruiken om bekeerd te worden. Pas op de oordeelsdag of de dag van ons sterven zullen wij geoordeeld worden. Daarvoor betekent slechte tijding in ons leven nietper defenitie ook dat God ons straf. Hij kan het wel doen, maar dan zal dat zeker duidelijk worden in die persoons leven. Zo kreeg een jongen een zwaar ongeluk met de auto, waarna hij inzag dat hij minder hard moest gaan rijden. De jongen mocht dat zo ervaren maar dat betekent niet dat ieder verkeesongeval straf is op een zonde.

Wie in Christus geborgen is hoeft niet bang te zijn voor straf op de zonde. Want hij heeft alle straf op zich genomen.

moedervan2: Wat een ontzettend lieve, maar ook goed doordachte reactie! Helemaal mee eens!!!

Het is zo makkelijk om te oordelen, maar ook zo ontzettend hard. Want niemand kiest er zomaar voor om te gaan scheiden.... wat een wereld van ellende kan daar achter liggen.
Het kerkrecht moet er natuurlijk zijn, maar ik denk dat menig ambtsdrager rondom het punt scheiding en hertrouwen er al mee heeft lopen zweten.

Wat als je wel aanwijzingen voor overspel hebt, maar geen bewijs? Als je detective achtige acties moet gaan uithalen om er achter te komen dat er sprake is van overspel zodat je kerkrechtelijk 'een reden' hebt? Het is zeker een heel moeilijk punt. Er kunnen de heftigste dingen afgespeeld hebben binnen een relatie, maar scheiden is (kerkelijk gezien) absoluut geen optie. Dat kan mensen echt in de wanhoop drijven.
De Heere Jezus doet uitspraken in de Bijbel over niet scheiden. Dit als reactie op de farizeeen die allerlei regeltjes hadden bedacht waarbij een scheidbrief mocht worden afgegeven. Maar Hij zei dat wel als bescherming voor de vrouw in die tijd! We moeten het wel in zijn verband en context lezen. Hoe zou Hij pastoraal gezien in deze tijd met het kerkrecht omgaan? Dat vraag ik me wel eens af.


Want het maakte voor mij de harde oordelen die ik soms ervaar in één keer weer goed. Gelukkig dat er ook mensen zijn die er zo tegenaan kijken.