Vraag
Ik heb een vraag over Romeinen 4:19. Daar staat dat Abraham niet twijfelde aan de belofte van God dat uit hem een volk zou ontstaan, ondanks de ouderdom van hem en zijn vrouw. Maar Abraham verwekte Ismael toch omdat hij er niet meer op vertrouwde dat Sara zwanger zou worden ? Hoe word deze tekst dan bedoeld?
Antwoord
Beste vragensteller,
Ik denk zelf dat je het als volgt kunt uitleggen: Abraham heeft steeds geloofd in Gods belofte, namelijk in het dát van de belofte. Maar, het hóe van de belofte werd hem steeds onduidelijker, omdat alles zo lang duurde. Dat het zou vervuld worden was hem een zaak van vast en zeker, maar gaandeweg zag hij voor zichzelf een steeds grotere rol weggelegd, in plaats van geestelijk wachten op de Heere. Dat is een weerkerend fenomeen in het geloofsleven. Wie de Heere mag kennen en gelooft in Hem, mag diep in zijn of haar hart weten dat God Zijn beloften waarmaakt. Maar, soms op de weg van het leven dat ook een kind van God in de aanvechtingen zijn eigen rol gaat vergroten, terwijl de Heere niet anders vraagt dat stil te volgen. De tere weg van het geloof, tussen dát en hóe, moet dan ook trouw biddend gegaan worden.
Vriendelijke groeten,
Ds. A. Goedvree
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Goedvree
- Geboortedatum:16-06-1970
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hellouw
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Tussen het geloof in de belofte en de weg waarlangs ligt een verschil. Er is pas een jaar voor de geboorte van Izak tegen Abraham gezegd dat ook Sara een kind zou krijgen. Tot die tijd wist Abram alleen dat hij een kind zou krijgen.
Het geloof in de belofte rechtvaardigt! 'Onderweg struikelen we wel eens...'
